Patrick Bernauw's Blog

Aangaande een feestelijke pensioensreceptie van Stad Aalst, en een cadeaubon van 270 euro

 

Alsof er niet genoeg grootschalige ellende in het land is, en terwijl Stad Aalst er nog een aardige schep bovenop doet, komt deze jongen hier & nu aanzetten met een zeer persoonlijk, kleinschalig verhaal. Maar dat moet hem nu echt wel van het hart. Of beter: van de lever.  
Begin november kreeg ik een vriendelijke uitnodiging van Stad Aalst in de bus, waarop ik als volgt antwoordde:
Waarde Stad Aalst,
Ik zal niet aanwezig zijn op de feestelijke pensioensreceptie die u mij aanbiedt, en ik hoef ook geen cadeaubon ter waarde van 270 euro bij wijze van bedanking voor mijn inzet gedurende 20 jaar als leerkracht creatief schrijven aan de Academie voor Podiumkunsten.
Aan het zopas verschenen boek Een steen verlegd, begraafplaatsen in Groot-Aalst kon geen projectsubsidie cultuur toegekend worden, vanwege een ontoereikend budget. Dit werk, waarin het erfgoed van Aalst en zijn deelgemeenten centraal staat, gemaakt door een Aalsters schrijverscollectief en mede gedragen door het Aalsterse Deelgemeentenplatform, is bijgevolg tot stand gekomen zonder enige erkenning, laat staan ondersteuning, van uw kant. Hoewel het een paar keer onder uw aandacht werd gebracht, mocht het uitsluitend rekenen op uw volstrekte desinteresse. Mijn cadeaubon van 270 euro kunt u dus omzetten in een aankoop van 14 exemplaren aan vriendenprijs (in de handel kost het boek 27,50 euro) bij de ook al Aalsterse uitgeverij vzw de Scriptomanen. Ik bezorg u desgevraagd de gegevens voor een bestelbon.

@CHARSET "UTF-8";.mbssellwidget-productcard-container,.mbssellwidget-columnpanel-container{display:block;overflow:hidden;background:#fff;border:2px solid #eaedef;padding:30px;max-width:590px;margin:0 auto;box-sizing:content-box;font-family:"Muli",Arial,Helvetica,sans-serif;font-size:14px;line-height:1.5em;font-weight:normal;color:#282828;text-align:left}.mbssellwidget-productcard-covercontainer{display:block;overflow:hidden;width:35%;max-width:185px;float:left;overflow:hidden;margin:0 30px 0 0}.mbssellwidget-productcard-covercontainer img{width:100%;margin:0}@media screen and (max-width: 500px){.mbssellwidget-productcard-covercontainer{float:none;width:100%;max-width:none}}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer{display:block;overflow:hidden;margin-bottom:20px}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorimage{display:block;overflow:hidden;float:left;width:40px;height:40px;border-radius:50%;margin-right:10px}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorimage img{width:100%}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorname{line-height:40px;overflow:hidden;white-space:nowrap;text-overflow:ellipsis}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer{display:block;overflow:hidden}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-booktitle{font-size:1.1em;line-height:1.5em;font-weight:500}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookdesc{font-size:.85em;line-height:1.5em;color:#727577}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookprice{margin-top:10px;margin-bottom:20px}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookprice .mbssellwidget-productcard-bookprice-binding{display:inline;font-size:.8em;text-transform:uppercase;color:#727577}.mbssellwidget-sellbutton{display:inline-block;background:#f26222;color:#fff;border:0px solid #f26222;font-family:"Muli",Arial,Helvetica,sans-serif;font-size:14px;font-weight:700;line-height:1.5em;text-decoration:none;text-transform:uppercase;border-radius:5px;padding:8px 20px;cursor:pointer}.mbssellwidget-sellbutton:hover{background:#ed520e;border:0px solid #f26222;border-color:#ed520e;color:#fff;text-decoration:none}.mbssellwidget-columnpanel-container{max-width:240px}@media screen and (max-width: 500px){.mbssellwidget-columnpanel-container{max-width:none}}.mbssellwidget-columnpanel-covercontainer{display:block;overflow:hidden;overflow:hidden;margin:0 0 20px 0;width:100%}.mbssellwidget-columnpanel-covercontainer img{width:100%;max-height:400px;margin:0} [image error] Het Aalsters Schrijverscollectief Een steen verlegd Het concept voor het boek Een steen verlegd, begraafplaatsen in Groot-Aalst kwam tot stand in het kader van Reveil, in een organisatie van het Burgerplatform Erembodegem, Patrick Bernauw, en de schrijversklassen van de Academie voor Podiumkunsten Aalst. €27,50 Hardcover Nu kopen

Vandaag kreeg ik antwoord van Stad Aalst: dat men mijn keuze respecteert, en dat men het jammer vindt. Blijkbaar kan de cadeaubon niet omgezet worden in een minimale steun aan een 100% Aalsters cultureel initiatief, daar wordt in ieder geval met geen woord over gerept. 

Zoals ik in mijn mail aan Stad Aalst uitlegde, zal ik best wel met veel plezier op recepties verschijnen en met onversneden genoegen cadeautjes in ontvangst nemen, zodra de bibliotheek van mijn geboortestad het aantal beschikbare titels van mijn boeken op minstens hetzelfde niveau brengt als dat van Dendermonde. U kunt zelf nagaan in de catalogi van de betrokken bibliotheken welke lange weg er nog af te leggen valt. Gewoon zoeken op "Patrick Bernauw" en kijken naar de resultaten die bij mijn naam verschijnen:
In "mijn" Stad Aalst, 92.000 inwoners of daaromtrent, zijn dat er 53. In Mechelen, waar ik vijf jaar docent creatief schrijven ben geweest aan het Conservatorium: 57.In het kleine Brakel (15.000 inwoners): 59. Sint-Niklaas: 64. In het al genoemde Dendermonde, toch een referentie voor iedere Aalstenaar: 67. (Indertijd heb ik nog overwogen literair asiel aan te vragen in Dendermonde, maar dat vonden ze daar politiek te gevoelig liggen.)Wevelgem, net geen 32.000 inwoners: 69. Tongeren: 73. Kortrijk: 75. Hasselt: 82. Roeselare: 83. Maar ja, daar heb ik gedurende ruim een kwarteeuw dan ook jaarlijks een lezing mogen geven (in Aalst moet de eerste vraag van de bib nog komen).Gent: 136. Maar goed, ik heb meer geschreven over Gent dan over Aalst - alleen al die Rechtvaardige Rechters, nietwaar - en in Gent ben ik sinds 92 ook altijd ten zeerste welkom geweest voor allerlei projecten groot & klein.   En zo kan ik nog een tijdje doorgaan. In de openbare bibliotheken van Oost-Vlaanderen gaat het overigens om 244 resultaten.
Een mens zou zich zowaar afvragen hoe dat komt, en waarom vooral succesvolle boeken uit de jaren 90 en tot voor pakweg 2012 in andere bibliotheken wel, maar in Aalst niet meer beschikbaar zijn. Ik noem er slechts drie:
Het Infernaat: vijf drukken tussen 2000 en 2005, en opgenomen in de verzamelbundel Schimmen uit de vergeetput uit 2016. De schat van Orval: acht drukken tussen 1992 en 2014.In het teken van de ram: bekroond in 1996 met de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdroman, vervolgens vertaald in het Duits, het Spaans, het Italiaans, het Noors en het Pools. In Duitsland onderscheiden met de prestigieuze Eule des Monats. Het boek is nog steeds in druk, maar in Utopia zul je het niet vinden.Bovenstaande titels schreef ik samen met Antwerpenaar Guy Didelez, die in Aalst dus ook in de klappen deelt. Merkwaardig genoeg zijn mijn boeken voor volwassenen min of meer buiten schot gebleven.
Hoe dat komt, vroeg u? 
Ach, beste lezer, dat is weer een verhaal apart... Het begint in de vroege jaren 90 met een jonge schrijver die de euvele moed heeft enige kritiek te uiten op het cultuurbeleid van Stad Aalst. Wanneer hij een paar jaren later de Prijs van de Provincie Oost-Vlaanderen ontvangt, weigert zijn geboortestad hem dan ook te huldigen zoals de traditie het wil ("geen infrastructuur en geen centen") en moet de gouverneur persoonlijk tussenkomen. Nu ja, je bent een nestbevuiler of je bent het niet hé.In 2012 pleegt dezelfde ambetanterik alweer enkele scherpe satirische stukken waarin een cultuurschepen kop van jut is. Buiten Carnaval kan dat je duur komen te staan in Aalst. Want ondertussen is die schrijver ook docent literaire creatie geworden aan de Academie. De kop van jut start bijgevolg prompt een tuchtprocedure op, wegens een gebrek aan eerbied voor de inrichtende macht. De tuchtprocedure loopt af met een sisser van formaat, maar zie... geheel toevallig verdwijnen in die periode een groot aantal titels van de schrijvelaar uit de rekken van de bibliotheek...Enkele jaren later wordt hem door lezers attent gemaakt op het feit dat enkele van zijn meest bekende titels voor jongeren ontbreken in de bibliotheek van Aalst, die nu de naam Utopia heeft gekregen. Hij pleegt een blogpost met de hits van dat moment in de catalogi van de bibliotheken, en maakt zich enigszins vrolijk over een Bermuda Driehoek die zijn boeken heeft opgeslokt. Ten tweeden male bedreigt zijn Keizerlijke Stede hem met een tuchtprocedure als hij zijn blogpost niet intrekt. De boeken zijn immers uit de rekken gehaald omdat ze niet meer gelézen werden, zo luidt de keizerlijke versie van de feiten.
U kunt het grappig vinden dat deze jammerlijke ontlezing alleen zeer plaatselijk toesloeg, in mèn iejneg Oilsjt nog wel, en dat daarbij vooral de succesvolle titels van die jaren getroffen werden... En dat heb ik dan ook maar gedaan: bij De Tafel van Elise in Erembodegem kunt u sindsdien een heuse "bewaarbibliotheek" raadplegen met mijn Verzamelde Werken. Voor de rest ben ik nu met pensioen, en is broodroof niet meer aan de orde. En het zal wel zijn dat dit een verhaal is van "modderen" grachten en ouwe koeien die daaruit opgediept worden. Maar feestelijke recepties van Stad Aalst, nee... daarvoor zal er nog véél water door de Dender moeten vloeien. 
Een minimum aan respect, meer vraagt deze Aalsterse schrijver niet van "zijn" Stad Aalst. En mijn kleine verhaal is alleen maar een echo van het grote verhaal waarmee zovele Aalstenaars momenteel te maken krijgen. Hun burgervader belooft de onderzoeken naar het voortbestaan van stedelijke scholen, kinderopvang, woonzorgcentra en de dienst Ondersteund Zelfstandig Wonen af te ronden tegen de zomer van 2026. Er dienen immers eerst nog enkele dure consultanten langs de kassa te passeren.
Ook voor de Aalstenaar, werkzaam op een van hoger genoemde plekken, die als niet-consultant geen stem in het kapittel heeft, zou een minimum aan respect al een goed begin zijn. 

01 - Een deur ging open...

 

Glazen glinsterden in het gedempte licht, de wijnademt in zijn karaf. Een stoel is iets achteruit geschoven, wachtend op iemanddie nooit kwam... of misschien net is weggeglipt.

Dan knarst er iets. Niet de voordeur. Niet de kast.Het is de muur die rimpelt, dunner wordt, open vouwt. Waar ooit steen was,bevindt zich nu een raam – maar niet naar een tuin, een straat, de wereld zoalsje die kende.

Want hier ben ik dan, gehouwen uit marmer en mythe entoch vreselijk levend. De tafel is te lang leeg gebleven. Eindelijk ging diedeur open –  niet in je huis, maar injou. Laten we dus de beker heffen die gloeit alsof hij gevuld is met gesmoltengoud, en samen feest vieren in een vierde dimensie!

Dit is de eerste van een serie posters & postkaarten (in Vlaanderen) of ansichtkaarten (in Nederland) met als thema Groetjes uit de vierde dimensie, waarin het literaire woord en het artistieke beeld elkaar vinden. Het zijn kleine kunstwerkjes met een bijhorend zeer kort, magisch-realistisch verhaal. Bijzonder is ook dat zij allemaal tot stand kwamen op basis van een stukje blackout poetry.

De tekst op de achterkant kan aangepast worden, gepersonaliseerd, of zelfs vervangen door een eigen boodschap. Posters worden geheel op maat gemaakt, eventueel ook meteen ingekaderd. Vraag vrijblijvend een offerte aan voor een poster (vanaf 1 exemplaar) of een postkaart (minimum 10 exemplaren, verschillende verhalen mogelijk zodra ze beschikbaar zijn) via info@inter-actief.be  

 

Gratis Maeterlinck luisterboek en ebook bij Vijftien Gezangen van Anna van Ro

 

De Quinze Chansons van Nobelprijswinnaar Literatuur 1911 Maurice Maeterlinck werden door Anna van Ro vertaald en bewerkt. Zij heeft zich het diepste wezen van de chansons eigen gemaakt. Haar Vijftien Gezangen klinken misschien wat plechtstatiger dan het Frans van Maeterlinck, toch heeft zij tot in de perfectie de toon en de sfeer, de muziek en de ritmiek van zijn verzen gevat en ze in haar eigen stem laten weerklinken. Hetzelfde kan gezegd worden van de illustraties die kunstenaar Antoon Torrekens maakte bij de gedichten: ze zijn mystiek en mythisch, rijk aan symboliek, en vormen een indrukwekkende picturale verbeelding van het universum van Maeterlinck.

Ik schreef een uitgebreid essay bij Vijftien Gezangen, waarin ik betoog dat de Games of Thrones van Maeterlinck alles te maken hebben met de sagen en legenden van Mysterieus België. In dit Nimmerland van onze middeleeuwse Lage Landen kun je makkelijk de sporen terugvinden van ballades als het Lied van Heer Halewijn of de Twee Koningskinderen, en van verhalen als die rond de fee Melusine of de ontstaansgeschiedenis van Orval. Verderop in deze post vind je alvast een uittreksel uit mijn essay, waarin Melusine is neergestreken in Gent.

VOORVERKOOP / BOEKVOORSTELLING 

Kom deze Vijftien Gezangen beleven tijdens de boekvoorstelling op zaterdag 29 november 2025 om 15 uur in bluescafé The Mojo, Rozemarijnstraat 7, 9300 Aalst.  Op het programma: interview met de auteurs, voorstelling gevolgd door een drankje en mogelijkheid tot signeren.  Van harte welkom, toegang gratis, reservatie verplicht door mailtje naar annavanro.writer@gmail.com 

Het boek, een luxueuze hardcover editie in kleur, kost in voorverkoop tot en met 15 november 25 euro, als je het ophaalt tijdens de boekvoorstelling of in afspraak met de auteur. Het kan ook opgestuurd worden met de post en thuis geleverd aan 32 euro. In de handel zal het boek 29,50 euro kosten.   

Stuur een mailtje naar annavanro.writer@gmail.com met je naam en adres, en schrijf tegelijk het bedrag van 25 euro (ophalen) of 32 euro (thuis ontvangen) over op het rekeningnummer van vzw de Scriptomanen, met vermelding "Vijftien Gezangen": 

IBAN BE43 0016 9362 0101 – BIC: GEBABEBB  

PROMO: 

Wie voor 15 november heeft ingetekend op het boek, ontvangt gratis:

Pelléas en Mélisande, een luisterboek

Pelléas en Mélisande, het ebook

 

Resonanties

 

Hoedie Zeemeermin in 's hemelsnaam bovenop het Toreken van het Huidevettershuis isterechtgekomen, gelegen aan de Vrijdagmarkt in Gent, waar nu het Poëziecentrumgevestigd is? Een lang verhaal, dat start in Schotland, in de tiende eeuw...Uit het huwelijk van koning Elinas en de fee Pressine werden drie meisjesgeboren: Melias, Palatine en Melusine. Toen het koninklijke paar ruzie kreeg,trokken de jonge feeën partij voor hun moeder en lieten ze hun vader gevangenzetten. Waarop de vader zijn dochters vervloekte: iedere zaterdagavond zou hetonderste deel van hun lichaam veranderen in een slangenstaart, wat ze de factoomtoverde tot zeemeerminnen. Werden ze bovendien in die toestand vanmetamorfose betrapt, dan zouden ze ook hun toverkracht verliezen. 

Demeisjes besloten zich op het Europese vasteland te vestigen, waar hun lot doorniemand gekend was. Melusine trok naar de Ardennen. ‘Op een mooie namiddag inhet jaar 963, terwijl ze zich spiegelde in het heldere water van de Alzette,’lezen we in Ongewoon en Mysterieus België, een uitgave van Reader’sDigest (1987), ‘verscheen Siegfried, de prins van die onherbergzamecontreien, wiens kleine kasteel zich op de nabije heuvels bevond. Voor de tweejonge mensen was het liefde op het eerste gezicht en hetzelfde jaar nog werdenze in de echt verbonden. Van een arme edelman werd Siegfried algauw eenmachtige heer, dank zij de magische praktijken van Melusine, die zich elkezaterdagavond weer heel geheimzinnig in haar vertrekken opsloot.'

Zoverliepen twintig jaar van echtelijk geluk, tot Siegfried verteerd raakte doorjaloezie: waarom mocht hij nooit haar kamer betreden op zaterdagavond?Melusine, die haar echtgenoot door en door vertrouwde, was onvoorzichtiggeworden en liet de deur van haar kamer al eens open staan. Nietsvermoedend, inhaar ware gedaante van zeemeermin, nam ze een bad... Siegfried was nauwelijksvan zijn verbijstering bekomen, toen de vloek reeds werkelijkheid werd: eenvreselijke aardschok deed het kasteel instorten. Siegfried vond de dood in depuinen van zijn kasteel en Melusine, veranderd in een gevleugelde draak, gingweer in de wereld van de verbeelding wonen...

Denamen Melias, Palatine, Melusine doen sterk denken aan Pelléas en Mélisande.Het instortende kasteel herinnert niet alleen aan het Huis Usher van EdgarAllan Poe, maar ook aan het lot dat Allemonde te wachten staat – dat eveneenste kampen heeft met een vloek. De legende van de mysterieuze fee met deslangenstaart sprak heel erg tot de verbeelding van de graven van Boulogne,Rethel, Luxemburg, Toulouse, Lusignan en Anjou. Op zoek naar illusterevoorvaderen, beweerden ze dat Melusine een van de eersten van hun geslacht wasgeweest. Adellijke families probeerden haar beeltenis op te eisen, door het viagemanipuleerde stambomen aan hun afstamming toe te voegen. Hetnobele bloed van Melusine zou volgens de overlevering, en via Godfried vanBouillon, ook door de aderen stromen van de christelijke koningen vanJeruzalem. En zo raakte Melusine – via zijn tante Mathilde van Toscane – zelfsbetrokken bij de stichting van de abdij van Orval en de magische Mathildebron.Melusine zou volgens Reader’s Digest tevens bekend staan als Luscente, en aande oorsprong liggen van de naam Luxemburg, dat dan zoveel betekent als 'deburcht van Luscente'. Maar van deze boude bewering heb ik nergens bevestiginggevonden. In Koerich, gelegen tussen Luxemburg en Aarlen, net over de Belgischegrens, kun je wel nog altijd de ruïnes van het kasteel van Siegfriedbezoeken. 

Eenmens zou zich zowaar gaan afvragen of de legende van de zeemeermin op hetGentse Toreken mede geïnspireerd werd door het vroege theater van GentenaarMaurice Maeterlinck – La Princesse Maleine en Pelléas en Melisande  bevatten gelijkaardige motieven – of viceversa. Het thema ‘jaloezie’ speelt zowel in de toneelstukken als in de legendeeen belangrijke rol, en ook in de Vijftien Gezangen valt al eens eendriehoeksverhouding te detecteren. Maar nee, de zeemeermin kwam niet op hetToreken te staan door het werk van Maeterlinck (zie verder), al kan het nietanders of Maeterlinck moet haar verhaal gekend hebben. Het gebouw werd al in1483 afgewerkt met een uitkijktoren en een windwijzer in de vorm van eenmeermin die Melusine heette, en het gebouw werd in Gent ‘de Meerminne’ genoemd.

Hetis fascinerend om in dit verband – zij het als louter Spielerei – even stil testaan bij het verschijnsel van de ‘resonantie’. Runen werken – net zoals dekaarten van de tarot – met ‘resonerende’ of ‘gelijkaardige’ betekenissen dieelkaar aantrekken en voor ‘betekenisvolle coïncidenties’ zorgen, of de‘synchroniciteit’ die we kennen uit de psychologie van Carl Gustav Jung. Erzijn onder meer numerologische en astrologische correspondenties mogelijk. Maarde resonantie speelt eveneens een rol op het niveau van de klank, en dan meerbepaald door stafrijm (alliteratie). Het zal je misschien opgevallen zijn datniet alleen de naam Maurice Maeterlinck een stafrijm is, maar dat de M ookterugkeert bij zijn dramatis personae Maleine en Mélisande –en uiteraard bij hun 'oermoeder', Melusine. Deze observatie sluit naadloos aanbij de symboliek van de runen waar de letter M (Mannaz) op esoterisch niveaustaat voor 'sjamaan', 'transcendent bewustzijn' en 'rasgeheugen', dat we kunnenvertalen als het collectief onbewuste van Jung.  

Deastrologische correspondentie van de Mannaz (ook Manna of Mann genoemd) is deWaterman, de goddelijke én tegelijk dierlijke correspondentie (dat paradoxalevind ik zo fijn aan die runen) is de Mens. De plant die met de Mannaz wordtgeassocieerd, is de alruin en het element zijn in dit geval de elementen Water& Vuur. Dat Mannaz de tegengestelden in zich verenigt (het goddelijke enhet dierlijke, Water & Vuur) is – alweer – geen toeval: de alchemistenzoeken eveneens een vereniging van het Hoge en het Lage ('boven is beneden'),het Kleine en het Grote (het heelal weerspiegelt zich in een zandkorrel), Yin& Yang, het mannelijke en het vrouwelijke... om uiteindelijk – in de Steender Wijzen – het volmaakte evenwicht, de opperste harmonie, het Hemelse Jeruzalemte vinden. Deze principes keren ook terug in het concept van het MystiekHuwelijk.

Pelléasheeft dan weer de P van Parsifal, en de P-rune Perthro staat niet voor nietsvoor het Mysterie, onvoorstelbare gebeurtenissen en seksuele ontmoetingen, eeninwijdingsritueel, het Lot (Karma) en irrationele angsten. Door zijn vorm wordtPerthro niet alleen geassocieerd met de vagina, maar ook met een recipiënt, eenbeker, een schotel... de Graal, kortom. Waardoor we naadloos belanden bij leSang Réal, het Heilig of Koninklijk Bloed van de Bloedlijn van Christus,Jeruzalem, de kruisvaarders, Godfried van Bouillon… en de Vlaamse stad Bruggeof het Luxemburgse Orval. Maar dat is weer een ander verhaal.

DeSiegfried waarvan sprake, is overigens ook deze die we kennen uit DieRing des Nibelungen van Richard Wagner; er zijn wel meer resonantiestussen het toneelwerk van Maeterlinck en het libretto van Wagner. De Sowilo ofSig-rune, ook bekend als het Zonnewiel, werd in de nazitijd verdubbeld en indie vorm door de SS geadopteerd; de inscriptie in de SS-dolk zou dan gefungeerdhebben als een beschermend amulet.

Maarhoe kwam Melusine nu op het Toreken te staan? Wel, verdoemd tot een eeuwigbestaan als geest, bleef ze nog steeds erg begaan met het lot van haarnakomelingen, die ze telkens waarschuwde voor naderend onheil. Dat was deburgers van Poitiers niet ontgaan, en zo groeide Melusine op tot mascotte vande stad. ‘Toen de kruisvaarders jaren later het Heilig Land gingen bevrijden,’lees ik op Gent Blogt, ‘hadden die van Poitiers een vaandel met daaropeen gouden Melusine-beeldje.' Dit werd veroverd door de Arabieren, maarheroverd door Vlaamse kruisridders. Zij brachten het mee naar Biervliet, entoen eeuwen later de Gentenaars onder leiding van Jacob van Artevelde aan depoorten de stad stonden, waren de huidevetters de eersten die over destadsmuren geraakten. ‘Van Artevelde beloonde hen voor hun moed met het beeldvan Melusine. Terug in Gent plaatsen ze het beeld als windwijzer op hungildenhuis, en daar staat het nog altijd.’

 

Kun je een boek schrijven met iemand die al meer dan honderd jaar dood is?

In 2024 startte ik met het eerste seizoen van de erg succesvolle true crime podcast serie De Duivelseilanden, die vlot over de 6000 beluisteringen per aflevering ging. Ze behoren tot de best beluisterde afleveringen van mijn podcast Ware Misdaad. Net voor we met het tweede seizoen van start gaan, stel ik je graag het boek voor dat ik schreef met Eugène Degrave... die net 101 jaar geleden overleed. Kun je een boek schrijven met iemand die al meer dan honderd jaar dood is? Ja dus.
De broers Eugène en Léonce Degrave uit Oostende worden op het eind van de 19de eeuw onterecht veroordeeld voor moord en piraterij op de Stille Zuidzee, en ze komen terecht in de strafkolonie van Frans-Guyana. Deze bestaat uit drie rotsachtige eilanden, waar op dat moment ook Dreyfus verblijft. De memoires van Eugène - Léonce stierf in het strafkamp - lezen tegelijk als een ongelooflijk avonturenverhaal en als een scherpe aanklacht tegen de Franse justitie en de gevangenissen van 'het meest beschaafde land van Europa'. Onwillekeurig denk je daarbij aan de mensonterende omstandigheden in onze gevangenissen, meer dan een eeuw later. Is er dan zo weinig veranderd? Ja dus. Ik ga het boek nergens voorstellen, maar reken erop dat het via de luisteraars van Ware Misdaad ook lezers vindt. De Duivelseilanden (22,96€) is beschikbaar in iedere plaatselijke of online boekhandel, zo ook bij Standaard Boekhandel. Het ebook De Duivelseilanden (12,99€) is beschikbaar in de online boekhandel.  
Wie het boek bestelt via de webshop van Bookmundo hieronder en tegelijk een mailtje stuurt naar info@inter-actief waarin de bestelling bevestigd wordt, kan rekenen op een presentje: een gratis luisterboek Het Beste uit Ware Misdaad 2022  en een ebook naar keuze uit mijn reeks historische thrillers die spelen in Mysterieus België. Het gaat om deze titels: Het Bloed van het Lam, Nostradamus in Orval, Het Illuminati Complot, De Paus van Satan, De Zaak Louis XVII, Het geslacht van de engel en Een magisch-realist in Mysterieus België.

@CHARSET "UTF-8";.mbssellwidget-productcard-container,.mbssellwidget-columnpanel-container{display:block;overflow:hidden;background:#fff;border:2px solid #eaedef;padding:30px;max-width:590px;margin:0 auto;box-sizing:content-box;font-family:"Muli",Arial,Helvetica,sans-serif;font-size:14px;line-height:1.5em;font-weight:normal;color:#282828;text-align:left}.mbssellwidget-productcard-covercontainer{display:block;overflow:hidden;width:35%;max-width:185px;float:left;overflow:hidden;margin:0 30px 0 0}.mbssellwidget-productcard-covercontainer img{width:100%;margin:0}@media screen and (max-width: 500px){.mbssellwidget-productcard-covercontainer{float:none;width:100%;max-width:none}}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer{display:block;overflow:hidden;margin-bottom:20px}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorimage{display:block;overflow:hidden;float:left;width:40px;height:40px;border-radius:50%;margin-right:10px}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorimage img{width:100%}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorname{line-height:40px;overflow:hidden;white-space:nowrap;text-overflow:ellipsis}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer{display:block;overflow:hidden}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-booktitle{font-size:1.1em;line-height:1.5em;font-weight:500}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookdesc{font-size:.85em;line-height:1.5em;color:#727577}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookprice{margin-top:10px;margin-bottom:20px}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookprice .mbssellwidget-productcard-bookprice-binding{display:inline;font-size:.8em;text-transform:uppercase;color:#727577}.mbssellwidget-sellbutton{display:inline-block;background:#f26222;color:#fff;border:0px solid #f26222;font-family:"Muli",Arial,Helvetica,sans-serif;font-size:14px;font-weight:700;line-height:1.5em;text-decoration:none;text-transform:uppercase;border-radius:5px;padding:8px 20px;cursor:pointer}.mbssellwidget-sellbutton:hover{background:#ed520e;border:0px solid #f26222;border-color:#ed520e;color:#fff;text-decoration:none}.mbssellwidget-columnpanel-container{max-width:240px}@media screen and (max-width: 500px){.mbssellwidget-columnpanel-container{max-width:none}}.mbssellwidget-columnpanel-covercontainer{display:block;overflow:hidden;overflow:hidden;margin:0 0 20px 0;width:100%}.mbssellwidget-columnpanel-covercontainer img{width:100%;max-height:400px;margin:0} [image error] Patrick Bernauw en Eugène Degrave De Duivelseilanden De broers Eugène en Léonce Degrave uit Oostende worden op het eind van de 19de eeuw onterecht veroordeeld voor moord en piraterij op de Stille Zuidzee, en komen terecht in de Franse strafkolonie van de Duivelseilanden. €22,96 Paperback Nu kopen




Voor alle verdere info over De Duivelseilanden,  met links naar de podcast serie en een eerder achtergrondartikel bij de eerste aflevering van seizoen 1:  Dit is de webstek van De Duivelseilanden

En dit is het voorwoord van het boek:

Bij wiezich verdiept in het relaas van Eugène Degrave, rijzen vroeg of laat een aantalvragen… Hij en zijn broer kunnen best wel het slachtoffer geworden zijn van eengerechtelijke dwaling. Maar dan nog, waarom werden de beide broers zohardnekkig vervolgd door de Franse autoriteiten, en waarom kregen ze – netzoals kapitein Dreyfus – een uitzonderingsbehandeling in het strafkamp? Waaromook bleek het zo lastig om gratie verleend te krijgen van de Franse overheid?

Ikbaseerde mij voor mijn bewerking op de Franstalige versie van Eugènes memoires,Le Bagne, die hij in zeven nachten zou hebben geschreven en waarin iksommige passages heb geschrapt omdat ze te langdradig waren, al te pathetischof geen nieuwe informatie bevatten. Voor de rest heb ik wel scènesgedramatiseerd, maar mij alleen vrijheden qua taal gepermitteerd, die ik zovlot mogelijk en modern klinkend wilde krijgen, zonder het patine van de tijdhelemaal te verliezen. Puur inhoudelijk heb ik weinig of geen wijzigingenaangebracht. Oké, ik liet Eugène Degrave gaandeweg de vulkanische Iles du Salutof Zaligheidseilanden omdopen tot Duivelseilanden, naar het kleinste maarbekendste van de drie: het Ile du Diable. Maar dat is het zo ongeveer. Ennergens geeft Eugène Degrave ook maar een begin van een antwoord op die tochwel prangende vragen, terwijl je tegelijk het gevoel krijgt dat hij allerleidieper liggende oorzaken suggereert. Werden Léonce en hijzelf het slachtoffervan een complot, gesmeed door de Franse overheid?

JanVandamme publiceerde in 1992 De Affaire Degrave-Rorique, moord en piraterijin de Stille Zuidzee, die de geruchtmakende kwestie van destijds in al haarfacetten belicht. In zijn boek is ook een ‘hertaling’ van de Nederlandstaligeversie van Le Bagne opgenomen, die korte tijd later verscheen: Hetproces en de gevangenschap van de gebroeders Degrave (Rorique). Hij belichtuitgebreid de mythevorming rond de affaire, de rol die de media daarin hebbengespeeld, hoe de broers uitgegroeid zijn tot literaire helden in Les frèresKip van Jules Verne of het ongelooflijk succesvolle toneelstuk van Cesarvan Cauwenberghe, De gebroeders Rorick-Degrave. Vandamme heeft het overde gebroeders Degrave als typische ‘fin-de-siècle personages’ en over debredere betekenis van de affaire. Maar ook hier: geen spoor van een begin vaneen antwoord. En dat vinden we evenmin in Verbannen naar het Duivelseiland (1991),een hervertelling gelardeerd met persoonlijke bedenkingen, van de hand vanRoger Slosse.

Deste vreemder wordt het omdat Jan Vandamme in zijn essay vrij veel aandachtbesteedt aan de bemoeienissen van de toenmalige minister van Financiën, AugustBeernaert. Eugène Degrave vernoemt graag zijn verdedigers met naam en toenaam,en hij doet dat ook met hooggeplaatste figuren zoals de koning van Noorwegen enZweden Oscar II, maar van Beernaert geen spoor. Nochtans is ‘de verwantschaptussen de gebroeders Degrave’ en Beernaert, volgens Vandamme, ‘hethardnekkigste gerucht’ dat destijds de ronde deed: ‘Al op 3 januari schrijft deBrusselse progressistische krant La Liberté dat Léonce het petekind is van deminister. De dag daarop bestempelt de eerbiedwaardige Journal de Bruxelles datgerucht als een puur verzinsel. Wel bevestigt ze dat minister Beernaert, dievan Oostende afkomstig is, de familie Degrave goed kent.’ Eugène vermeldt inzijn boek wel de heer Van der Cruyssen, ‘die vergat dat hij ambtenaar was’ en‘zijn positie honderd keer op het spel zette om met verve in de voorhoede testrijden voor het leven van zijn oude vriend Léonce Degrave’. Deze Van derCruyssen was onderbureauchef op het ministerie van Financiën, wat – zo schrijftVandamme –  ‘de pers meteen interpreteertals een vingerwijzing van August Beernaert’. Verder luidt het als volgt,wanneer de gebroeders Degrave ter dood veroordeeld zijn: ‘De Belgischeregering, die in de persoon van August Beernaert een overtuigd verdediger vande gebroeders Degrave heeft, komt nu via haar ambassadeur in Parijs officieeltussenbeide.’

Vandammevertelt dat Eugène en twee leden van het comité eind oktober 1899 een bezoekhebben gebracht aan Beernaert. ‘Eugène belooft hem dat hij het vertrouwen datde staatsman in hem gesteld heeft nooit zal beschamen en dat hij alles in hetwerk zal stellen om volledig eerherstel voor hem en zijn broer te verkrijgen.’Hij voegt de daad bij het woord en procedeert tegen een Parijs dagblad dat zijnnaam en die van zijn broer, maar ook die van Beernaert door het slijk heeftgesleurd in tal van artikelen. Het blad zal inderdaad veroordeeld worden wegenslaster.

Waaromlaat Eugène Degrave de minister zo uitdrukkelijk buiten beeld in zijn memoires,die hij opdraagt aan de beroemde Parijse polemiste Séverine, een andereverdedigster van het eerste uur? Uit een artikel in het Nieuwsblad over eentoneelstuk dat in 2013 in Oostende zijn première beleefde, blijkt dat Eugèneook over een ander illuster persoon de discretie heeft bewaard. ‘Papillon’fladdert op in Oostende titelt het stuk: Hét sensatieverhaal van de 19deeeuw op de planken. En een uitvergroot citaat uit een interview met demakers, stelt de kwestie aan de orde die ook mij zo intrigeerde en suggereertmeteen een mogelijke verklaring: ‘Waarom waren de koning en de premier zobegaan met twee Oostendse avonturiers? Waren ze misschien kolonialeverkenners?’

Demakers van De gebroeders Degrave zijn de acteurs Kurt Defrancq en JonasVan Thielen en regisseur Dirk Opstaele. August Beernaert was van 1884 tot 1894premier van België. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de grootstestaatsmannen van België en werd ook benoemd tot minister van Staat. Hij heeftnog steeds een reputatie als mensenrechtenactivist en pacifist – in 1909 wonhij de Nobelprijs voor de Vrede –, maar werd in 1876 ook lid van de pasopgerichte Association Internationale Africaine. De Onafhankelijke Congostaat –ook bekend als Congo Vrijstaat – was tussen 1885 en 1908 het persoonlijkwingewest van Leopold II en werd met de steun van premier Beernaert opgerichtin 1885. Naderhand bleef Beernaert zich wel inzetten om de slavernij af teschaffen en kloeg hij de koninklijke uitbuiting van Congo aan, wat hem in onminbracht met Leopold. Na 1894 werd Beernaert voorzitter van de Société Belged’Etudes Coloniales en bekleedde hij verschillende bestuursmandaten inCongo-Vrijstaat.

Beernaertzou samen met de koning druk hebben uitgeoefend op de Franse regering om degebroeders Degrave niet ter dood te veroordelen en hun gratie te verlenen.Defrancq oppert dat die politieke inmenging misschien het gevolg was van eenopdracht die de broers gekregen hadden van Beernaert en/of de koning, dienaarstig op zoek was naar kolonies. Kregen de Fransen in de gaten dat deDegraves eigenlijk koloniale verkenners waren geweest en reageerden ze daaropmet het uitspreken van de doodstraf, en daarna met het speciale regime op deDuivelseilanden? Is dit ook de reden waarom Eugène Degrave het zwijgen bewaartover de tussenkomsten van de premier en de koning? Wellicht zullen we hetdefinitieve antwoord nooit kennen.

Debiografie van Eugène Degrave, na de publicatie van zijn memoires, leest als eenverslag van twaalf stielen en dertien ongelukken. In 1902 trekt hij naar Tahitiom alsnog en finaal zijn onschuld te bewijzen, maar de expeditie strandt in deVerenigde Staten. Eugène gaat in een voorstad van Parijs wonen, samen met eenrijke weduwe, en verkoopt kant. Na het verschijnen van zijn boek, wordt hij eengraag geziene gast in de Parijse literaire salons. In 1903 krijgt hij een baanaangeboden in Monaco, waar hij trouwt met zijn voormalige hospita. Het jaardaarop vertrekken ze naar Venezuela, om een nieuw leven te beginnen. De kans isgroot dat hij nooit met zijn voormalige hospita getrouwd is geweest, maar welmet haar jonge charmante dochter Jeanne, lezen we bij Vandamme. Dat zou dan inTrinidad gebeurd zijn, waar hij een baan had gekregen bij de havenpolitie.Eugène gaat dus weer varen, maar wanneer Jeanne ziek wordt, besluiten ze terugte keren naar Frankrijk.

Eenontdekkingsreiziger beweert in Colombia een smaragdmijn ontdekt te hebben. Deman, Georges Sogler, neemt contact op met Eugène en samen vertrekken ze in 1908naar Colombia. Het loopt verkeerd af, er lijkt sprake te zijn van een zwendelten nadele van een voormalige vriend van Eugène – Claude Casimir Perier – en in1912 worden hij en Sogler veroordeeld tot een flinke geldboete. Eugène houdtzijn onschuld staande, maar is wel geruïneerd. Nog in dat jaar wordt hijgearresteerd door de politie van Brussel omdat hij aan het hoofd zou staan vaneen bende die kerkschatten uit de kathedraal van Namen heeft geroofd. Na eengoeie maand is hij weer op vrije voeten en wordt hem alleen verboden wapenbezitaangewreven.

Eugènezoekt met vrouw en kind opnieuw de anonimiteit op in de Verenigde Staten, meerbepaald in Seattle. In 1924 gaat hij nogmaals naar Colombia zijn geluk zoeken.Daar overlijdt hij op 28 juli in het ziekenhuis van een klein stadje te middenvan de Colombiaanse jungle. Er hangt een waas van mysterie rond zijn dood.Eugène Degrave is amper 59 jaar geworden.

  

Hoe Louis Paul Boon voor mijn eerste echte literaire publicatie zorgde...

 

Een magisch-realist in Mysterieus België
boekvoorstelling in Utopia, 21 juni

Gisteren, 21 juni 2025, Zomerzonnewende, ook in Utopia... Voor de eerste boekvoorstelling van Een magisch-realist in Mysterieus België, in Aalst, was er een kleine primeur die in mijn 'verhaal van een schrijversleven' iets uitgebreider aan bod komt. Louis Paul Boon schreef in 1979, enkele dagen voor zijn dood, een aanbevelingsbrief voor 'een jongen uit Erembodegem' en zijn gedichten 'die me persoonlijk zeer hebben aangesproken en waarvan ik geloof dat er veel goeds uit groeien zal'. Zo zorgde hij voor mijn allereerste publicatie in een literair tijdschrift, Dimensie...  

Op een tweede primeur, met afmetingen anderhalve meter op een halve meter, is het zo te zien nog even wachten... Tot zondag 29 juni, misschien? Aan de Tafel van Elise (bij goed weer zitten we buiten!), deuren 19.00 uur, start lezing/boekvoorstelling 19.30 uur (Erembodegem-Dorp 39, Erembodegem). Er zijn nog enkele plaatsen vrij: schrijf snel in via patrick.bernauw@gmail.com en ik zet je op de gastenlijst. 

Op 26 juni doe ik ook een kleine, korte - om precies te zijn: zó kleine, korte -

'flitsvoorstelling' in Opwijk. Hier vind je alle info + een uitgebreid interview. Dan zal het vooral hierover gaan:

Boeken zullen er ook zijn - zeer oude rariteiten en die ene gloednieuwe titel:

En daarna wordt het ook nog gezellig:

Tot dan?

 Foto's Jean-Luc Leloup.

Over het Lam Gods, de Vlaamse Tempeliers en de Graal van Brugge...

 

Gisteren was ik in Gent om een reeks lezingen te bespreken rond Een magisch-realist in Mysterieus België, het Boek der Synchroniciteiten. Ook interesse in een lezing met korting van Auteurslezingen.be? Geef me een seintje!

In de rand daarvan had ik een meeting met dr Sebastian Heine uit Bonn. Vandaag stuurde hij me deze foto, genomen op het Sint-Baafsplein. 'Het was een groot genoegen om je vandaag te ontmoeten, een man die een inspiratie voor me was als jongen.' Daarmee doelt Sebastian op een tv-documentaire die Roel Oostra  in de vroege jaren 1990 maakte, en waarin mijn boek Mysteries van het Lam Gods destijds een centraal stond. 'Ik zal je boeken lezen en vragen stellen,' voegde Sebastian er nog aan toe. 'Wees gewaarschuwd!'

Ik had hem dan ook een dik pakket bezorgd waarin de thema's een rol spelen die ons allebei in hoge mate passioneren: de mysteries van het Lam Gods, de Graal (voor mij: die van Brugge) en de Tempeliers (voor mij: de Vlaamse). Het bloed van het lam, De paus van Satan, uiteraard ook een proefexemplaar van mijn nieuwe boek Een magisch-realist in Mysterieus België en zo nog een en ander.

Wil je er bij zijn op één van de boekvoorstellingen? 

Stilaan raken ze volzet... Snel reserveren is dus de boodschap! 

Volg de link voor alle info & reservaties.

Rusten de Rechters in een praalgraf op de Westerbegraafplaats?

 

Sinds ik Mysteries van het Lam Gods publiceerde - in 1991 al - heb ik vele tientallen brieven en mails gekregen van lezers die mijn mening willen horen over een bepaalde piste die zij hebben onderzocht, of die zelfs samen met mij op onderzoek willen trekken. Eigenlijk ben ik al bijna een kwarteeuw niet meer actief bezig met onderzoek naar het verdwenen paneel van de Rechtvaardige Rechters - er zijn immers nog tal van andere spannende onderwerpen om over te schrijven, zoals mag blijken uit mijn nieuwe boek Een magisch-realist in Mysterieus België. Meestal vind ik de hypothesen ook iets te ver gezocht om geloofwaardig te zijn. En nog: 'Waarom zou je als dief bezig zijn met uiterst ingewikkelde codes om de bergplaats van een schilderij aan te duiden?' 

Maar soms is er een piste bij die wel degelijk mijn aandacht trekt, zoals deze, van Wim Menheer, een collega trouwens. Ik deel ze hier dan ook graag met met jullie.

Na de velevergeefse pogingen van vele speurders om het paneel van de RechtvaardigeRechters op te sporen, wil ook ik mijn duit in het 'rechtvaardig' zakje doen. Mijnaandacht gaat volledig naar Arsène Goedertier. Op zijn doodsbed zei hij datalleen hij wist waar het paneel lag. Waarom zou hij op zulk moment liegen? Hijwas een fantast, hield van raadsels en spelletjes, dweepte met Arsène Lupin, demeester-oplichter die rijkdommen stal, ze opborg in geheime plaatsen en laterverkocht om de opbrengst te verdelen onder de armen. Goedertier omkleedde dediefstal met raadselachtige brieven, tekens, schetsen en  geheime spelletjes. Zou hij de gemeenschaphebben willen uitdagen met zijn raadsels om zo de speurtocht een 'Arsène-Lupintintje' te geven, een uitnodiging aan het publiek om deRechters op te sporen? 

Ziehier mijn stelling. De stelling van Arsène?

Op hetpaneel zien we de Rechters, verzameld op paarden. Achter hen een weg die naareen hoger gelegen burcht/kasteel leidt. Waar gaan zij naartoe? Naar hetgerechtshof natuurlijk, naar hun meester. In Gent zou dat naar het oudegerechtshof zijn, naar de toenmalige stafhouder, Hyppolyte Metdepenningen. Deman heeft een standbeeld voor het gebouw. Heeft Goedertier zich hierdoor lateninspireren? Tot daar het gissen. Maar wat heb ik verder ontdekt? 

Hetstandbeeld werd in 1997 gerestaureerd. Daar moet dus niet gezocht worden. Maarna wat googlen zag ik de foto van het graf van Metdepenningen, gelegen op deWesterbegraafplaats. Een praalgraf. Er is een sokkel met een beeldhouwwerk vaneen muze die smekend opwaarts kijkt, naar de sarcofaag, het graf, erboven. Maarik ontdekte meer. Onvoorstelbaar zelfs.

Op de sokkelstaat de naam van Metdepenningen. En boven de G van de naam, verticaal in desokkel gegrift, staan 3 letters: (D)U A. De D is niet duidelijk zichtbaar opde foto maar de U en de A wel. Dat zou ter plaatse nader moeten bekeken worden. DUA was de schuilnaam waarmee Goedertierzijn brieven ondertekende. Het blijft een raadsel wat het betekende. Verweeshij hier naar een 'dua' (tweemaal A van Arsène), of naar een smeekbede (DUA =Arabisch voor smeekbede)? Maar er is meer. Op zijn laatste brief stond bovenaanin het midden de hoofdletters G. Deze zelfde letter op de sokkel,waarboven DUA staat, was een symbool bij de Vrijmetselaarsgemeenschap: GroteGeometer. En Metdepenningen was destijds een vrijmetselaar. De Muze wijst bovendienmet een tuil puntige palmen naar die G.

Ik keek ooknaar de schetsen van Goedertier, die werden gevonden na zijn dood. Een van deschetsen heeft de duidelijke vorm van een praalgraf.

Tot daarmijn opsporing. Bracht Goedertier de Rechters naar hun meester, naar hun baas,de stafhouder? Het zou zeker de moeite lonen om deze piste toch nader teonderzoeken en eens te gaan kijken naar het praalgraf op deWesterbegraafplaats. Vergeten we ook niet dat Goedertier in een van zijnbrieven schreef dat 'de Rechters zich bevinden op de plaats waar ze in feitethuishoren. En het is een plaats waar iedereen langs komt en waar de Rechtersniet ongezien kunnen verwijderd worden.' Klopt allemaal.

Met dankvoor de aandacht en… succes !

Wim Menheer

Welterusten, mijnheer de president

 

Stiftgedicht Patrick Bernauw

Je publiceert een gedicht over de schande van Gaza, Er zit een jongetje vast in mijn hoofd in Gaza  en meteen is daar de reactie: 'Jammer dat het ook niet over Israël gaat.' Via het meisje in het rode jasje uit Spielbergs Schindler's List heb je wel degelijk een verwijzing gegeven naar de schande van de Holocaust, zoals het jongetje van - misschien elf - ook uitdrukkelijk voor alle onschuldige slachtoffers komt te staan, waar of wanneer dan ook. Uiteraard verdient ieder slachtoffer gemaakt door Hamas even goed een gedicht, alleen is het momenteel niet Israël dat dag en nacht gebombardeerd en nu ook uitgehongerd wordt.
Selectieve medemenselijkheid bestaat niet. Selectieve menselijkheid is gewoon selectieve blindheid. 
Kwaad bloed, schaam u!
Nooit was een protestlied van net geen halve eeuw oud actueler dan Welterusten, mijnheer de president van Boudewijn De Groot en Lennaert Nijgh. Vervang Vietnam door Oekraïne of Gaza, of door vergeten oorlogen als die in Oost-Congo en Soedan... en ziedaar. 
Vervang mijnheer de president desgewenst door mijnheer de premier, mijnheer de minister of - het hoeven niet altijd mijnheren te zijn - een sociale media mevrouw die je verwijt niet stil te blijven staan bij het leed in Israël. 
Slaap zacht, mijnheer de president... Slaap zacht, mijnheer de premier... Slaap zacht, mijnheer de minister... En u daar ook, mevrouw... Slaap zacht.




Het aller-aller-allerminste dat we kunnen doen - omdat onze premiers en ministers rechtstreeks betrokkenen zijn - is de dames en heren met de macht om iéts te doen onverdroten op te roepen dat ook daadwerkelijk te doen: 
https://www.petities.com/open_brief_aan_de_belgische_regering_-_leg_de_lat_hoger_stop_de_blokkade_stop_de_genocide
En ze tot ze het doen, iedere avond bij het slapen gaan, snerend goedenacht te blijven wensen, zoals Boudewijn De Groot ons dat heeft voorgedaan... 
Ik meen het echt, hé. Stuur ze een mailtje. Iedere avond weer. Kleine moeite. 
Kwaad bloed, schaam u! En u daar, mijnheer de al dan niet eerste minister... Slaap zacht!

Listen on Suno

Er zit een jongetje vast in mijn hoofd in Gaza

 

 

Er ziteen jongetje vast

in mijnhoofd

in Gaza,een meisje

hadook gekund of

haarpapa, een dode

moedervan negen 

dode kinderen, één 

of twee oftien 

van de meer dan

vijftigduizenddoden

inGaza, maar

het isdit jongetje

datvast kwam te zitten

in mijn hoofd.

 

Hijdraagt een rode T-shirt

zoals hetmeisje met het rode jasje

inSchindler’s List 

en hijkijkt mij door de camera

in deogen met zijn ogen

vol tranen, wringend

metzijn handen:

‘Komterug, mama,

kom terug.’

 

En ikkrijg hem niet meer uit mijn hoofd,

dit enejongetje dat vast zit 

in mijn hoofd, in Gaza

en datook een meisje had kunnen zijn

of een opeens kinderloze papa en

omdat ikmeer dan vijftigduizend dode Palestijnen

elke avond weer op altijd weer dezelfde

andere televisiebeelden niet kan vatten 

in mijn hoofd, zitdit ene jongetje 

daar vast, in Gaza.

 

En ook omdat elders miljoenen sterven

met degroeten van een miljardair

oftwee, en omdat het een jongetje is

vanelf, in mijn hoofd, in Gaza,

zoalsdat jongetje opzijn step, 

dood in hetpark.

 

En hijkijkt mij aan, 

door de camera,

hetjongetje in het rode T-shirt

metzijn ogen vol tranen,

bijhet lijk van zijn moeder,

in een witte doek gewikkeld,

rood doorbloed slachtoffer 

zo-en-zoveel van de Immer Bloeddorstige 

Jahweh en haar jongetje 

wringt zijn handen in wanhoop

in Gaza.

 

En hijkeek mij aan

en toen zat hij vast

inmijn hoofd

en hij

kijkt mij aan

als ikde ogen sluit, hij

kijkt mij aan als ik 

ze open doe, hij kijkt

mij aan - ik krijg ze 

niet meer toe, mijn ogen, 

want hij kijkt 

mij aan

mij  

in mijn hoofd 

in Gaza.

 

Listen on Suno

Boeken in de reeks Mysterieus België

Op 21 juni 2025 verschijnt mijn 'verhaal van een schrijversleven'
Een magisch-realist in Mysterieus België,
het Boek der Synchroniciteiten.
Hierin spelen onderstaande verhalen,
gesitueerd in Mysterieus België,
een belangrijke rol. 


Over 'mijn' thema's uit Mysterieus België geef ik ook lezingen,
waarvoor korting kan aangevraagd worden via Auteurslezingen: 
Alle info op deze link.

Lena Christiaenssens beweert meer te weten over de diefstal
van het paneel de Rechtvaardige Rechters, uit het Lam Gods.
De sleutel van het mysterie berust bij het geheim genootschap rond
het Heilig Bloed van Brugge, de enige echte Graal...
Verkrijgbaar als paperback of ebook.

Kon kroonprins Lodewijk XVII de Franse Revolutie ontvluchten
en leeft zijn nageslacht in Vlaanderen?
Ligt er een schat verborgen in de abdij van Orval?
En welke geheimen staan er eigenlijk te lezen
in de voorspellingen van Nostradamus?
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


Werd koning Albert I in 1934 in Marche-les-Dames
het slachtoffer van een passioneel drama of een politiek complot?
En wat heeft een voorspelling van de zieneres van Onkerzele,
Leonie Van den Dijck, met dit alles te maken?
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


De 19de eeuwse Nederlands-Franse auteur Joris-Karl Huysmans
infiltreerde in het satanistische milieu van Parijs en kwam er op het spoor
van de Paus van Satan: niemand minder dan de kapelaan
van de Basiliek van het Heilig Bloed in Brugge... 
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


Was Frans Rombaut, die in 1875 overleed in Wachtebeke,
inderdaad niemand minder dan Louis XVII?
Hebben zijn nakomelingen recht op een fabelachtig fortuin,
dat hun werd ontstolen door een samenzwering van valse en echte Bourbons,
het Vaticaan, de Rothschilds en Leopold II?
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


In augustus 1914 stond het Britse leger bij het Belgische stadje Mons
op het punt geheel vernietigd te worden door de Duitsers,
die drie keer zo sterk waren. Tot een magisch schimmenleger
aan hun zijde verscheen… dat uit de pen gekropen kwam
van de magisch-realistische auteur Arthur Machen.
Verkrijgbaar als paperback en ebook.

"Enkele jaren geleden bracht ik bij wijze van paranormaal literair experiment de nacht door in een leegstaande, vervallen art nouveau woning. Ze was me aangewezen door een aantal urban explorers, die beweerden dat het er spookte. Misschien had dat te maken met de tot de verbeelding sprekende naam Malemort..."Stiftgedichten, verkrijgbaar als paperback.