Patrick Bernauw's Blog, page 6

Schrijven met Artificiële Intelligentie: zin & onzin van ChatGPT

 

Illustratie: Patrick Bernauw / Midjourney

Eerder waren de mogelijkheden van AI om kunstwerken te creëren – of een nieuwe vorm van kunst – al uitgebreid en jubelend belicht in alle denkbare en ondenkbare media. En omdat ik in dat soort gevallen graag de proef op de som neem, kan ik alleen maar instemmend knikken. Zo werd dit artikel geïllustreerd with a little help from Midjourney en Nightcafé.

Begin december 2022 gingen dan unisono de loftrompetten schetteren over het AI-schrijfprogramma ChatGPT. ‘Pennen neer? AI kan nu ook al essays schrijven! – Omklem uw ganzenveer wat steviger, want het AI-model ChatGPT toonde de voorbije week dat het in staat is om in een mum van tijd grammaticaal correcte artikels en essays te produceren. Is het einde van de schrijvende job nabij?’ vroeg Karin Swartenbroux zich af in De Morgen. En ‘AI bedenkt en schrijft uw teksten op eenvoudig verzoek,’ merkte Dries De Smet op in De Standaard. ‘Met artificiële intelligentie kun je met verbluffend gemak prima teksten van allerlei slag genereren. Ligt wie van zijn pen leeft straks werkloos in de hangmat, terwijl hij een door de computer gecomponeerde roman leest?’

Zelf lig ik er inmiddels allesbehalve wakker van dat het ‘menselijke schrijverschap’ nu op de helling komt te staan. Misschien werkt ChatGPT véél beter in het Engels, maar stel je een vraag in het Nederlands – naar een toch wel bekend historisch gegeven, of een toch wel redelijk beroemde auteur – dan krijg je een antwoord dat qua inhoud absoluut niet voldoet. Langere teksten – die een wat ingewikkelder structuur vragen – krijg je er ook niet uit. Voorts komt ChatPGT vaak met de boodschap dat een AI programma ‘geen mening’ heeft… en dat zal wel, maar hoe schrijf je dan een essay of zelfs gewoon maar een informatief artikel, als je qua inhoud geen onderscheid kunt maken tussen wat meer of minder waarschijnlijk en zelfs volstrekt idioot is? Ook met het veelgeroemde autonoom leren van het AI programma loopt het, in het Nederlands althans, nog faliekant mis. Binnenkort mag u bijvoorbeeld een vervolgartikel verwachten, waarin ik een vraag stelde naar de dood van koning Albert I in 1934 in Marche-les-Dames… en waarbij Albert I in eerste instantie geïdentificeerd werd als de vader van onze ‘huidige’ koning Albert II.

Illustratie: Patrick Bernauw / Nightcafé

Op het gebied van vorm en stijl ten slotte mist de chatrobot alles wat een literaire stem uniek maakt: namelijk die specifieke en unieke ‘stem’, ‘toon’ en ‘persoonlijkheid’ die in en achter en onder en tussen de woorden schuilen, en waarmee die ene schrijver het verschil maakt met alle andere. ‘Stijl’, ‘toon’, ‘vorm’, ‘persoonlijkheid’ zijn onbekende parameters voor ChatGPT, zodat de discussie of het AI programma ooit een min of meer literaire tekst zal produceren meteen kan gesloten worden.  

In het beste geval worden ChatGPT & Co concurrentie voor Wikipedia & Co, omdat ze meteen een informatief antwoord kunnen generen op een gestelde vraag, en je niet eerst een hoop webpagina’s moet doorploegen. Maar als informatie op het web al betrouwbaar mag genoemd worden, dan is dat precies te danken aan de ‘menselijke factor’ (de moderator) die zin van onzin kan onderscheiden, en een mening heeft – zoals het geval is bij bijvoorbeeld Wikipedia. En het is net deze ‘menselijke factor’ die uitgeschakeld wordt als je ChatGPT gebruikt.

Op dit moment lijkt ChatGPT mij kortom vooral heel bruikbaar om lekker absurde teksten te schrijven… en voor de rest: om volop fake news en alternatieve werkelijkheden te introduceren.

Illustratie: Patrick Bernauw / Midjourney

Weet je wat een kwatrijn is?
Een kwatrijn is een soort gedicht dat bestaat uit vier regels met elk vier lettergrepen. Het is een vrij kort gedicht, en het wordt vaak gebruikt om een bepaalde emotie of gevoel uit te drukken. Een kwatrijn kan in elke taal worden geschreven, hoewel het meestal in het Nederlands of Frans wordt gebruikt. Sommige bekende voorbeelden van kwatrijnen zijn "Het regent" van J.C. Bloem en "De herfst" van Guillaume Apollinaire. Ik hoop dat dit helpt! Als je verdere vragen hebt, aarzel dan niet om me te vragen.  Schrijf je dan voor mij een kwatrijn voor Valentijn? Je hoeft geen vier lettergrepen te hebben per regel, maar ik wil wel dat het rijmt volgens een abab schema. 
Graag zelfs! Hier is een kwatrijn voor Valentijn:
Liefde is als een bloem Die bloeit in de zomer Ze bloeit in kleur en gloed En brengt vreugde in je hart
Hoe vind je hem? Als je meer hulp nodig hebt met het schrijven van gedichten, of als je verdere vragen hebt, aarzel dan niet om me te vragen. Ik ben er om je te helpen.  Ik had gevraagd om het rijmschema abab te gebruiken. 
Oeps, dat klopt. Hier is een kwatrijn voor Valentijn met het rijmschema abab:
Liefde is een prachtig gezicht Die bloeit in de zomerlicht Ze laat ons stralen en gloren En maakt ons hart weer geboren
Hoe vind je hem? Ik hoop dat hij je bevalt. Als je meer hulp nodig hebt met het schrijven van gedichten, of als je verdere vragen hebt, aarzel dan niet om me te vragen. Ik ben er om je te helpen.  Het rijmschema dat je gebruikt is aabb, ik had abab gevraagd. En het is niet "gezicht / Die" maar "gezicht / Dat". Ook "de zomerlicht" is niet correct, het moet zijn "het zomerlicht". Kun je een verbeterde versie maken van het vorige kwatrijn? 
Ja, natuurlijk! Het spijt me dat ik de instructies niet goed heb opgevolgd. Hier is een verbeterde versie van het kwatrijn, met het rijmschema abab:
Liefde is een prachtig gezicht Dat bloeit in het zomerlicht Ze laat ons stralen en gloren En maakt ons hart weer geboren
Ik hoop dat deze versie beter aan je wensen voldoet. Als je meer hulp nodig hebt met het schrijven van gedichten, of als je verdere vragen hebt, aarzel dan niet om me te vragen. Ik ben er om je te helpen.  Nu nog het rijmschema abab implementeren, alstublieft.
Zeker! Hier is nog een versie van het kwatrijn, met het rijmschema abab:
Liefde is een prachtig gezicht Dat bloeit in het zomerlicht Ze brengt ons vreugde en verwondering En laat ons hart weer zingen
Ik hoop dat deze versie beter aan je wensen voldoet. Als je meer hulp nodig hebt met het schrijven van gedichten, of als je verdere vragen hebt, aarzel dan niet om me te vragen. Ik ben er om je te helpen.
Toen gaf ik het op.


Illustratie: Patrick Bernauw / Nightcafé

  Onderstaande vragen leveren een interessant spelletje ‘zoek de fouten’ op:
Kun je me iets vertellen over Jeroen Brouwers?
Jeroen Brouwers is een Nederlandse schrijver, journalist en vertaler. Hij werd geboren in 1946 in Roermond, Limburg, Nederland. Brouwers studeerde Nederlandse literatuur en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn debuutroman, "Bezonken rood," werd uitgebracht in 1981 en werd een groot succes. Hij schreef vele andere romans, verhalenbundels, essays en memoires waarmee hij diverse prijzen won. Brouwers is ook bekend voor zijn vertalingen van Frans en Duitse literatuur. Hij beschreef vaak in zijn werk zijn eigen ervaringen als kind tijdens de Tweede Wereldoorlog en het leven van zijn vader die in concentratiekampen zat.
Kun je me iets vertellen over Hugo Claus?
Hugo Claus was een Belgische schrijver, dichter, filmregisseur, tekenaar en acteur. Hij werd geboren in Brugge, België in 1929 en overleed in 2008. Claus was een van de belangrijkste Vlaamse schrijvers van de 20e eeuw en schreef in zowel het Nederlands als het Frans. Hij begon zijn carrière als dichter en publiceerde zijn eerste gedichtenbundel in 1951. Claus schreef ook romans, verhalen, toneelstukken en scenario's voor films. Zijn meest bekende werken zijn de romans "De Metsiers" en "Het verdriet van België" en de theaterstukken "Het Schnitzelparadijs" en "De Leeuw van Vlaanderen". Claus won vele prijzen voor zijn werk, waaronder de prestigieuze "Prix de Rome" in 1954 en de "Prix Trienniale" in 1960.

Illustratie: Patrick Bernauw / Midjourney

 
Ik vrees dat ik verliefd ben geworden op een buitenaards wezen. Wat moet ik doen?
Als je verliefd bent geworden op een buitenaardse wezen, is dat een complexe situatie. Er zijn een aantal factoren waar je rekening mee moet houden, zoals culturele verschillen, taalbarrières, en de mogelijkheid dat de buitenaardse niet op dezelfde manier over de relatie denkt als jij.Het is belangrijk om te overwegen of het buitenaards wezen in staat is om een gezonde relatie te onderhouden, of er gevaren zijn voor jou of voor de buitenaardse in de relatie, en of het wederzijds is.Het is ook belangrijk om rekening te houden met de juridische en ethische implicaties van een relatie met een buitenaards wezen. Dit kan variëren van land tot land en zou best in overleg met juridisch en ethisch expert moeten gebeuren.Het is aanbevolen om eerst te communiceren met de buitenaardse en te ontdekken hoe de buitenaardse denkt over de relatie en de  gevoelens voor jou. Zoek naar manieren om elkaar beter te leren kennen en begrijpen, en laat de relatie op een natuurlijke manier groeien.Het is belangrijk om open en eerlijk te communiceren en om respect te hebben voor de gevoelens van de ander.Als je twijfelt of onzeker bent over wat je moet doen, kan het nuttig zijn om professioneel advies in te winnen van een therapeut of counselor die ervaring heeft met interculturele relaties.

De spoken van Horst... meer dan 10.000 keer beluisterd op Mysterieus België

 

illustratie gemaakt met het AI programma Midjourney


Het nieuwe jaar ingezet met een leuk nieuwtje!... Met enige trots kan ik bij deze melden dat de aflevering De spoken van Horst van de podcast Mysterieus België de kaap van 10.000 beluisteringen heeft gerond. Een kleine vijftig afleveringen zijn, sinds 2016, in totaal al - voorzichtige schatting - 300.000 keer beluisterd. Sinds 2019 werk ik hiervoor samen met Antoine Derksen, voornamelijk voor opname en montage. Omdat er de jongste jaren niet met gestage regelmaat ieder jaar opnieuw een boek verscheen, vragen mensen mij al eens: 'Schrijf jij eigenlijk nog?' Wel, in Mysterieus België, zo ongeveer mijn eigen privé speeltuin, vind je alvast een deel van het antwoord. 

Nog nadenkend over de beste wensen voor 2023...

 

Cartoon gemaakt met midjourney, zie ook www.instagram.com/patrickbernauw 

De Meester der Dingen

Ik was nog geen twintig, toen iemand over mijn verhalenschrijverij wist te melden dat ik 'een visuele verbeelding' had. Korte tijd later ging ik dan ook aan de slag als stripscenarist. Tegelijk voelde ik mij in eerste instantie een verteller van verhalen. Maar het werken met woord én beeld heb ik eigenlijk nooit losgelaten. 

Eén van mijn twee grote frustraties - de andere is dat ik alleen declamerend kan zingen - is dat ik niet het minste tekentalent bezit, een harde waarheid waarmee ik als achtjarig striptekenaar in de dop geconfronteerd werd. Later heb ik dat manco gecompenseerd door enerzijds scenario's te gaan schrijven, en anderzijds - zodra de technische middelen voorhanden waren - de mogelijkheden te onderzoeken van foto- en videobewerkingen. 

In 2010 publiceerde de creatieve guru Austin Kleon Newspaper Blackout en vond daarmee het niet echt nieuwe, maar hoe dan ook wel onvervalst 21ste eeuwse genre van de blackout poetry uit (in het Nederlands: stiftgedicht). Sinds een kleine tien jaar ben ik een enorme fan van het genre, en ook een fervent beoefenaar. Eén van de leuke aspecten van blackout poetry is dat je bezig bent met woord én beeld, zonder dat je hoeft te kunnen tekenen. Kleon noemt zich trouwens een tekenaar die schrijft, en een schrijver die tekent. En dat de visuele weergave van je werkstuk, waarin je alle huidige mogelijkheden van fotobewerking volop kunt benutten, even belangrijk is als de inhoud... en uitermate geschikte om te publiceren via sociale media. Dat je de grafische vormgeving kunt uitpuren en - als niet-tekenaar - gebruik kunt maken van analoge of digitale collage technieken. Dat je zo rechtstreeks aansluiting kunt vinden bij een aantal surrealistische kunstenaars die ten zeerste tot je verbeelding spreken - Max Ernst, om het bij die ene te houden - is mooi meegenomen.

Ik heb een paar bundels met stiftgedichten gepubliceerd: Eutopia/Blackout en Malemort/Blackout  - maar de meeste van mijn blackout poetry, ook en vooral Engelstalig, is te vinden op mijn Instagram pagina.  Als mensen me vragen of ik nog wel wat schrijf, omdat er geen dikke boeken meer van mij verschijnen, verwijs ik ze graag door naar de - op de dag van vandaag - 1169 bijdragen op die pagina, waarvan er meer dan 1000 tot het genre van de blackout poetry behoren. (Of naar de 50 afleveringen van de podcast Mysterieus België waarin ik mij als verteller van verhalen volop kan uitleven.)

Sinds begin dit jaar heeft de blackout poetry er nog een dimensie bij gekregen. Toen ontdekte ik, net als zovelen, de geneugten van geweldige artificiële intelligentie programma's als Nightcafé of Midjourney. Een zegen voor mensen die alleen kunnen schilderen met woorden. Eindelijk is het nu mogelijk op digitale wijze collages te maken van woord & beeld, ware graphic poems. Het liefst vertrek ik daarbij vanuit een stiftgedicht, dat ik al dan niet tot een 'gewoon' gedicht herschrijf (zoals ik ook deed in Eutopia/Blackout). Zo heb ik erg veel plezier beleefd aan de kleine serie De Meester der Dingen... 

 

  






... waar ik allerlei variaties van heb gemaakt...    













... en meteen ook maar een vertaling.   

Het begon met een stiftgedicht, het eindigde met een haiku

 

De illustraties zijn gemaakt met Midjourney.

Recht Averecht - column van Hilde Schockaert

  

In de Tovertuin: Variaties op Wilde Cichorei

De geneugten ontdekt van o.a. Midjourney, het programma dat je toestaat, via artificiële intelligentie (AI), beelden te maken met woorden. Een legende over de wilde cichorei levert dan bijvoorbeeld een gedicht, dat beelden genereert waarmee je het gedicht weer kunt aanpassen. Dit eerste experiment leverde alvast tamelijk wat keuzestress op.

 

'Betover  mij,'zei het meisje,'tot ik bloei als een bloemzo blauw in jouwgeheime tuin.'

De Führer en zijn Profeet, een hoorspelmonoloog

 

Blijkbaar ben ik één van die schrijvers die hun verhalen een leven lang met zich meedragen. Sinds de vroege jaren negentig keer ik met enige regelmaat terug naar historische personages en thema's, zowel in mijn boeken als in de vele toneelstukken of hoorspelen die ik schreef, om die telkens vanuit een andere invalshoek te belichten. Soms duikt er gewoon ook nieuwe informatie op: lezers zetten je op een vers spoor, en met de komst van het internet opende zich een goudmijn voor de schrijver van historische 'faction'. Zowel rond de mysteries van het Lam Gods en de Graal, als rond de dood van koning Albert I, de engelen van Mons, de geheimen van Orval en hun verband met Nostradamus of het Franse koningshuis, is het niet bij één boek, essay, toneelstuk of hoorspel gebleven.
Eén van die rode draden in mijn werk wordt stevig vastgehouden door de enigmatische figuur van Erik Jan Hanussen. Een joods helderziende en astroloog, variété artiest, illusionist en charlatan... die Adolf Hitler zou opgeleid hebben tot redenaar, en niet alleen diens doorbraak voorspelde, maar ook zijn ondergang. Hoorspelmaker René Metzemaekers bezorgde mij in de vroege jaren negentig een artikelenreeks uit 1933, die de raadselachtige moord op de toen wereldberoemde artiest probeerde te verklaren. Hanussen werd geëxecuteerd in de nacht van 24 op 25 maart 1933, kort na de definitieve doorbraak van Hitler en de brand van de Rijksdag. Misschien moest ik me maar eens verdiepen in dat mysterie, zei hij. De naam deed meteen een belletje rinkelen. In 1988 bracht regisseur Istvan Szabo de film Hanussen uit, met in de hoofdrol een schitterende Klaus Maria Brandauer. Ik had de film op televisie gezien en was ten zeerste onder de indruk geweest. Mij intrigeerde vooral hoe het motief voor de moord, en dus ook de dader(s), in de film werden gezocht in de politiek. En hoe de artikelenreeks uit de zomer van 1933 in alle talen zweeg over nazi's of communisten, maar een verklaring zocht in de schulden van Hanussen, of in zijn liederlijke levenswandel. 
Ik beet mij vast in het thema en trok op onderzoek uit, wat in die pre-internet tijden allesbehalve een sinecure was. Lion Feuchtwanger had een geromanceerde biografie over Hanussen geschreven, onder de titel Die Brüder Lautensack (1956, vertaald als De man die de toekomst zag). In Adolf Hitler, het einde van een mythe (Bruna, 1978) ging John Toland tamelijk uitvoerig in op de man. Ik vond hem ook terug in Voor de zondvloed, Berlijn in de jaren twintig (Het Wereldvenster, 1978) van Otto Friedrich, en Een pijl in de ruimte (De Bezige Bij, 1953) van Arthur Koestler. En dat was het zo ongeveer.
Aan de hand van dat materiaal schreef ik een essay met als titel De Führer en zijn profeet, dat in 1993 verscheen in het literair tijdschrift Kreatief. Het leverde de basis voor een toneelmonoloog, die in datzelfde jaar nog opgevoerd werd door Robin David: Uit de dood van... Hanussen, Erik Jan. Maar er zat nog meer in, vond ik. Een volavond toneelstuk bijvoorbeeld, Voor het Variété, dat ik instuurde voor de Wim Verbeke Theaterprijs voor Jongeren. Het leek mij namelijk interessant het hele verhaal eens te vertellen vanuit het standpunt van zijn dochter, die zich afvroeg wat haar vader voor iemand was geweest. Was hij werkelijk voor de nazi's... of toch voor de communisten... of alleen maar voor het variété? Het stuk werd bekroond met een tweede prijs en het jaar daarop kon ik het zelf regisseren voor toneelgroep Salvator uit Wieze. 
Ondertussen had ik alleen, maar ook samen met Guy Didelez, enkele succesvolle jeugdboeken geschreven. Eigenlijk had René Metzemaekers de artikelen over Hanussen eerst aan Guy bezorgd, maar hij zag er niet meteen een verhaal in dat hem lag. Het personage van Hannah - de dochter die Hanussen inderdaad had - legde echter ook voor hem de weg naar een jeugdroman open. Wij gingen samen aan de slag met het verhaal... en dat resulteerde in de jeugdroman In het teken van de ram , die in 1996 de Prijs Knokke-Heist voor het Beste Jeugdboek won, en waarvan de Duitse vertaling het jaar daarop werd bekroond met de Eule des Monats. Het zorgde ervoor - en ook nog de andere vertalingen in het Noors, het Italiaans en het Spaans - dat we eindelijk min of meer serieus werden genomen door de kritiek. De boeken die wij vóór In het teken van de ram publiceerden werden graag gelezen en goed verkocht, maar tegelijk werden we vlotjes weggezet als 'alleen maar' schrijvers van spannende boeken. Plotseling mocht het ook ietsje meer zijn. (Erg lang konden we niet rekenen op de goodwill van recensenten en subsidieverstrekkers, maar dat is weer een ander verhaal.)
Misschien is dit de gepaste plek om te bekennen dat ik eigenlijk een gemankeerde toneelspeler ben. Oké, ik heb mij alsnog danig kunnen uitleven op het podium, vooral dan in de periode 1998-2012, met mijn gezelschap voor muziektheater, Compagnie de Ballade. Maar in de eerste helft van de jaren negentig beperkte ik mij nog tot lezingen en vertellingen. Een toneelmonoloog gaf ik aan een echte acteur, hooguit regisseerde ik die dan. Spelen deed ik wel in de luisterspelen die we toen maakten voor de vrije radio's, maar in die voor de BRT mocht het niet, want ik was geen professioneel acteur (en regisseren mocht evenmin, want daar had ik ook geen opleiding voor gehad). 


Edoch...  het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met de uitvinding van de podcast, kan ik mij helemaal uitleven achter een micro. Een lichtjes voor audio drama herwerkte versie van de toneelmonoloog over Hanussen stond al een tijd op mijn verlanglijstje. Voor Compagnie de Ballade had ik ooit een liedjestekst 'van Hanussen' geschreven, Stokken & stenen, en we hadden daar zelfs een opname van gemaakt, maar het was nooit in een productie terecht gekomen. Het geschikt moment dus om ook dat nummer nog eens boven te halen...    
  

Boek en driedelige podcast rond een duiveljager op komst...

De afgelopen weken zijn we enkele dagen met een uitgebreid gezelschap neergestreken in de bibliotheek van Moerbeke-Waas. We hebben daar een mobiele studio opgezet om opnames te maken voor een driedelige serie van de podcast Ware Misdaad, getiteld De duiveljager, waaraan ik verbonden ben als scenarist, regisseur en producent. De podcast kunt u beluisteren in het najaar van 2022, als een voorproefje van het gelijknamige boek van Jürgen Gijsel, dat eind november verschijnt bij de Scriptomanen. 



Wat het precieze onderwerp is van podcast en boek? Daarover houden we u graag nog even in spanning, maar wie alvast op speurtocht wil gaan, komt al een heel eind met de titel, de omschrijving 'historische true crime' en de locatie: het Waasland. Of beter gezegd: het grensdorp Koewacht. En de stad Middelburg, in Zeeland. Eerder hadden de auteur Jürgen Gijsel, geluidstechnicus Antoine Derksen en ikzelf dan ook al opnames gemaakt op die locaties. Maar voor de reconstructies van het docudrama hadden we acteurs en actrices nodig, en de bibliotheek van Moerbeke-Waas was zo vriendelijk haar infrastructuur ter beschikking te stellen. 
Hier zorgen Peter Kooremans en Didi Neefs voor het Nederlandse accent van een paar personages in het docudrama: 



De productie werd opgezet in samenwerking met de toneelkring Baudeloo uit Sinaai . Aan De duiveljager werkten mee: Ignaas Van den Bossche, Tine Van Poucke, Kirstel De Mulder, Yoshi Gysel, Stefan Van Pottelberghe, Willy De Mulder, Erik Van Guyse, Karin De Wael en Marleen De Plukker. 





 

De Zwarte Weduwe - het verhaal van de moderne Blauwbaard, Henri Désiré Landru

 

Parijs, 1922. Op de avond voordat zijn hoofd zal vallen in de mand onder de guillotine, bijgenaamd de Zwarte Weduwe, wordt Henri Désiré Landru in zijn dodencel bezocht door "een droom van een vrouw, de vrouw van mijn angstdromen". Ze noemt zich de Zwarte Weduwe en ze beweert wraak te willen nemen voor wat haar zusters werd aangedaan... 
Henri Désiré Landru had een huwelijksbureau opgericht, waarin hij de enige kandidaat was. Onder een valse naam begon hij een relatie met tientallen vrouwen, onder wie er een aantal werden vermist. Had hij ze, met het oog op hun centen, als een moderne Blauwbaard om het leven gebracht... en laten verdwijnen in de oven van zijn buitenhuisje in Gambais? 
 In 1992 publiceerde Patrick Bernauw een bundel "docudetectives" over legendarische vrouwenmoordenaars, onder de titel Landru bestaat niet. Ook daarin onderzocht hij al de mogelijkheid of Landru inderdaad werd "geflikt". In 1999 was Zwarte Weduwe de tweede productie van het gezelschap voor muziektheater van Patrick Bernauw, Compagnie de Ballade. Een mini-musical waarin hij ook zelf de rol van Landru vertolkte, de verteller. Zijn broer Fernand (www.naami.bandcamp.com) zorgde voor de muziek; Fré Schollaert, Amaryllis Temmerman en Ann Devuyst namen de zangpartijen voor hun rekening. 
Patrick herwerkte de mini-musical tot deze hoorspel monoloog, met muziek uit de voorstelling: o.a. Geen motief voor moorddadige praktijken en Het Lied van de Zwarte Weduwe.