Jithin Jose's Blog, page 3

February 11, 2021

അടപടലം

 ഒരു പഴയ ആൾട്ടോ കാർ തുറന്നിട്ട ഗേറ്റിലൂടെ പാഞ്ഞുവന്ന് മുറ്റത്തു ആഞ്ഞുചവിട്ടി നിർത്തി.

തേഞ്ഞ ടയറും കരിഞ്ഞ പുകയുമായി ഒരു കുടുബത്തെ മൊത്തത്തിൽ ചുവന്നുകൊണ്ടു നടക്കുന്ന ആ വയസ്സൻ വണ്ടിയോട് അല്പം പോലും ദയ കാണിക്കാതെ എൻ്റെ അനിയൻ ചെക്കൻ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ നിന്നും അരിശത്തോടെ ചാടി ഇറങ്ങി.

പതിവുള്ള നിസ്സംഗ ഭാവത്തിൽ അമ്മ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു. അതിരഹസ്യം എന്ന് കരുതി, മുൻവശത്തെ വാതിലിൻ്റെ ചോട്ടിലെ ചവട്ടിയുടെ അടിയിൽ അവർ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ച താക്കോൽ എടുത്തു വാതിൽ തുറന്നു. അച്ഛൻ ആണെങ്കിൽ ലോകം അവസാനിച്ചാൽ പോലും അതൊന്നും പുള്ളിയെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യം അല്ല എന്ന് കരുതി കാറിൻ്റെ സീറ്റിൽ തലചാരി കിടന്നു ഉറങ്ങുവാണ്. ഞാൻ അച്ഛനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു.

"അച്ഛാ വീട് എത്തി"

അതു കേട്ടതും അച്ഛൻ കാറിൻ്റെ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തോട്ട് ഇറങ്ങി വേഗത്തിൽ നടന്നു.അങ്ങേരുടെ നടപ്പു കണ്ടാൽ തോന്നും അവിടെ എന്തോ ഒടുക്കത്തെ പണി ഉണ്ടെന്ന്. ഒന്നുല്ല, വരാന്തയിലെ ചാരു കസേരയിൽ പോയി കിടന്നു കൂർക്കം വലിച്ചു ഉറങ്ങാൻ ആണ് .

അടപടലം 


 

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on February 11, 2021 04:21

January 14, 2021

������������������������������ ���������������

��������������������� ������������������������������������������������������������������������������ ��� ��������������� ���������������������. ��������������� ������������������������ ��������������������� ��������������������������������������� ������������������������ ������������������������������������������������ ��������������������������������������� ������������������ ���������������. ������������������������ ������������������ ��������������������� ��������������� ������������������������ ������������������������ ������������������������ ��������������� ��������������������� ������������������������������������������������������������,��������������� ��������������� ��������������� ��������������� ��������������������� ������������������������������������������������������������. ������������������ ������������������ ��������������������� ��������������������� ��������������������������������������� ������������,��� ������������ ��������������� ������������������������ ��������������������� ������������������������������������������������������������������.

��������������������������������������� ������������������ ��������������������� ���������. ��������� ������������������,��������� ������������ ��������������������� ������������������������ ��������� ������������������������������. ������������������������������������ ��������������������������������������� ���������������������������������������������,������������������������ ������������������������ ������������������������ ������������������������ ���������������.��������������������� ��������������������� ������������������������������ ������������������������������������ ������������������������ ���������������.������������������������ ��������������������� ��������������� ������������������������, ��� ��������������������� ��������������������� ���������������������������������������������������������.

������������������������������ ��������������������� ������������������������ ��������� ��������������������� ��������������������������� ��� ������������������.��������������� ��������������������������������������������������� ������������ ��������������� ��������� ���������������������.������������������ ��������������������� ��������������������� ������������������ ������������ ������������������������,��������������������������������� ��������������������� ��������� ��������� ������������������������������? ������������������������������ ��������� ������������������������ ������������������������������ ��������� ������������ ������������������������������ ������������������ ������������������������������ ��������������� ��������� ���������������������.��������������� ������������ ��������������� ��������������������������������� ������������������ ������������������������������ ��������������������������������� ���������������������������������.������������������������ ������������������ ��������������������������� ������������������������������ ������������ ��������������� ������������.������������������ ������������������������������������ ��������������������� ��������������������������������� ��������������� ���������������������,��������������������������������������������� ������������������������ ������������������������������ ������������������������������������������������������������������������.��������������� ���������������.

��������������� ������������������������������ ��������������������� ������������������ ������������������������ ��������� ��������������������������� ��������������������������� ��������� ������������������������ ��������������������� ������������������������������ .

 ������������������������������ ���������������


 

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on January 14, 2021 22:07

പുഴയൊഴുകും വഴിയേ

വല്ലാതെ മടുത്തുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ഈ നീണ്ട യാത്രകൾ. രണ്ടു ദിവസത്തെ അവധിയും ആഘോഷിച്ചിട്ടു തിരിച്ചു ജോലിസ്ഥലത്തേക്ക് പോകുന്നതിൻ്റെ മടിയും ഉണ്ട്. ബാംഗ്ലൂർ വിട്ട് നാട്ടിൽ എവിടെ എങ്കിലും ജോലിക്ക് കേറിയാലോ എന്ന് പലവട്ടം ആലോചിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്,പക്ഷേ അവിടെ എന്തോ എന്നെ വല്ലാതെ മോഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. മടക്കി വിടാതെ ചങ്ങലകൾ കോർത്ത് കെട്ടിയിട്ടത് പോലെ,ആ നഗരം എൻ്റെ മനസ്സിനെ ചേർത്ത് കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു.

മടക്കുയാത്രകൾ എന്നും ഒരുപോലെ ആണ്. അതെ ബസ്സിൽ,അതെ സൈഡ് സീറ്റിൽ പതിവുള്ള അതെ വഴികളിലൂടെ. ജാലകത്തിലൂടെ നുഴ്ന്നിറങ്ങി മുഖത്തടിക്കുന്ന,ചിലപ്പോൾ തലോടുന്ന കാറ്റിന് വിത്യാസം ഉണ്ട്.ഇരുട്ട് വീഴാത്ത വഴിയരികിലെ കാഴ്ചകൾക്കും വിത്യാസം ഉണ്ട്.എങ്കിലും എന്താണ് എന്ന് അറിയില്ല, ഈ യാത്രകൾ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

കോട്ടയത്ത് നിന്നും വൈകിട്ട് ആറു മണിക്ക് കേറിയതാണ് ഈ ബസ്സിൽ.തൃശൂർ എത്തിയപ്പോഴേക്കും സമയം പത്തു മണി ആകുന്നു.മുന്ന് ജില്ലകൾ കടക്കാൻ ഏകദേശം നാല് മണിക്കൂർ,സമയത്തിൻ്റെ കുഴപ്പം ആണോ അതോ റോഡിൻ്റെയോ? എന്തായാലും ഇനി ബാംഗ്ലൂർ എത്തുന്നത് വരെ വേറെ സ്റ്റോപ്പ് ഒന്നും ഇല്ലാത്തതു തന്നെ ഒരു ആശ്വാസം.പതിവ് പോലെ തൃശൂർ എത്തിയപ്പോൾ ചായയും ചെറുകടിയും കഴിക്കാനായി എഴുന്നേറ്റു.യാത്രയിൽ ഭക്ഷണം കാര്യമായി കഴിക്കുന്ന ശീലം പണ്ടേ ഇല്ല.ചായയും കുടിച്ചിട്ട് സീറ്റിൽ ചാരികിടന്നു അങ്ങ് ഉറങ്ങും,ഉണരുമ്പോഴേക്കും എത്തേണ്ട സ്ഥലത്തിന് അടുത്തെത്തിയിട്ടുണ്ടാകും.അതാണ് പതിവ്.

തൃശൂർ സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്നും അനങ്ങി തുടങ്ങിയ ബസ് പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു സഡൻ ബ്രേക്ക് ചവിട്ടി നിർത്തിയത് .

 പുഴയൊഴുകും വഴിയേ


 

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on January 14, 2021 22:07

September 17, 2020

��������������������������������������������� ���������������������

 

"������������������������������������ ��������������������� ��������������������� ������������������������ ������������������������ ��������� ������������������������������. ������������������ ��������������� ������������������������������ ������������������������ ������������. ��������������� ��������� ��������� ������������������������ ���������. ��� ������������ ������������������ ��������������� ������������������������������ ������������������������������������ ��������� ������������������������������������������������. ��������������� ��������� ������������������������ ���������������������. ��������������� ������������������������������ ������������������������������ ������������������������ ��������������������� ���������������������������������������. ������������������������ ������������������������������ ������������������ ��������������� ��������������������������� ��������������������������� ������������ ���������. ��������������� ��������������������������� ������������������ ������������������������ ������������������ ��������������� ��������������������������������� ���������������������������, ��������� ������������������������������������ ������������������������ ��������������������� ��������������� ���������������."

������������ ������������������������ ������������ ������������������ ��������������� ������������������������������ ��������� ��������������������� ��������� ������������������������������������ ��������������������� ������������������ ��������������������������������� ��������������� ������������������������������������ ��������������������� ��������������� ������������������������ ������������������������.

"������������������������ ���������������������..."

������������������ ��� ��������������������� ��������������������������������������������� ������������ ��������������������������������������������� ������������������������ ��������� ������������������ ������������������ ������������ ��������������������� ������������������������ ���������������. ������������������������������ ��������������������� ��� ��������������� ������������������ ��������������������� ������������ ��������������������� ������������������ ������������������ ��������� ��������� ������������������������������ ��������������������� ������������������������ ������������ ������������ ������������������  ���������������������������.��������������� ��������������� ������������������������ ���������������������.
��� ��������������������� ��������������������� ��������� ������������������������������ ������������������ ��������������������� ��������������� ��������������������������������������� ��������������������� ��������������� ���������������������. ������������������ ��������������������������������� ��������������������� ���������������������������������������������.

��� ��������������������������������������� ������������������������ ��������������������� ������������ ������������������������ ��������������������������� ��������������������������� ��������� ���������������. ��������� ��������������������������� ��������������������� ��������������� ��������������������� ��������� ��������� ��������������������� ��������������� ������������������ ��������������� ������������������. ��������� ������������������������������������,������������������������ ��������������������� ������������������������������ ������������������������������ ��������� ��������������������������������������� ������������������������ ���������������������.������������������������ ��������������������������� ������������������ ��������������������� ������������������������������������������������ ��������������� ��������������������� ������������������ ������������������ ������������ ��������������������� ������������������������.
��������������������� ��������������� ��������������������������������������������� ��� ��������������������������� ��������������� ��������������������� ������������.

 ��������������������������������������������� ���������������������

 


 

 

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on September 17, 2020 07:09

നിയമലംഘനങ്ങളുടെ പുസ്തകം

 

"എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ട്ടം നന്മയും സ്നേഹവും പ്രണയവും ഒകെ ആയിരിക്കും. എന്നാൽ എന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങൾ അതൊന്നും അല്ല. കാരണം ഞാൻ ഒരു അഭിസാരിക ആണ്. ആ പേര് എന്നിൽ വന്നു ചേർന്നതല്ല സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തതാണ്. കാരണം ഞാൻ നിങ്ങളിൽ ഒരാളല്ല. എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളും നിയമങ്ങളും നിങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് ഒട്ടും തന്നെ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയാത്തവ ആകാം അത്. ഭയവും വെറുപ്പും കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു നിങ്ങൾ എന്നെ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചാലും, ഞാൻ നിങ്ങളറിയാതെ നിങ്ങൾക് ചുറ്റും തന്നെ ഉണ്ട്."

ഡയറി താളുകളിൽ ഹസീന എഴുതിയ വരികൾ പാതിരാത്രി ഒരു റെയിൽവേ ഓവർ ബ്രിഡ്ജിന്റെ അടിയിലെ തെരുവ് വിളക്കിന്റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ ഇരുന്ന് തുളസി വായിച്ചു ചിരിച്ചു.

"ഭ്രാന്തി പെണ്ണ്‌..."

അപ്പോൾ ആ റെയിൽവേ പലത്തിനടിയിലൂടെ ഉള്ള പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ റോഡിലൂടെ ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് സൈറൻ അടിച്ചു വേഗത്തിൽ വന്നു. ജീപ്പിന്റെ വേഗതയിൽ ആ റോഡിൽ കിടന്ന കരിങ്കൽ ചീള് അടുത്ത് അടഞ്ഞു കിടന്ന പഴയ ഒരു കടമുറിയുടെ ഷട്ടറിൽ തെറിച്ചു വീണു വലിയ ശബ്‌ദം  ഉണ്ടാക്കി.തുളസി പതിയെ ഇരുട്ടിൽ ഒളിച്ചു.
ആ ജീപ്പിൽ നിന്നും ഒരു പൊലീസുകാരൻ ഇറങ്ങി ചുറ്റും കണ്ണ് ഓടിച്ചുകൊണ്ടു കയ്യിലെ വിസിൽ അടിച്ചു. ഡ്രൈവർ ആക്സിലേറ്റർ അമർത്തി ചവിട്ടുന്നുണ്ട്.

ആ പലത്തിനടിയിലെ ഇരുട്ടിൽ നിന്നും ഹസീന നഗ്നയായി തുളസിയുടെ അടുത്തേക് ഓടി എത്തി. അവൾ തുളസിയുടെ കയ്യിലെ ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു പർദ എടുത്ത് ഇട്ട് അവളുടെ നഗ്നത മറച്ചു. ഒരു ചെറുചിരിയോടെ,കുട്ടികൾ ഒളിച്ചു കളിക്കുന്ന ലാകവത്തോടെ അവൾ തുളസിക്കൊപ്പം ഇരുട്ടിൽ ഒളിച്ചു.ഹസീനയുടെ കളിച്ചിരി ശബ്‌ദം പുറത്തു കേൾക്കാതിരിക്കാൻ തുളസി വിരലുകൾ കൊണ്ടു അവളുടെ വായ് അമർത്തി പിടിച്ചു.
ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചിട്ടു ആ പൊലീസുകാർ അവിടെ നിന്നും പോയി.

 നിയമലംഘനങ്ങളുടെ പുസ്തകം

 


 

 

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on September 17, 2020 07:09

July 15, 2020

അപഥസഞ്ചാരം

അന്നൊരു തിങ്കളാഴ്ച ആയിരുന്നു. പ്രഭാതത്തിൽ തിങ്കളാഴ്ച മടിയുടെ ആലസ്യത്തോടെ ഉറക്കം ഉണർന്നു, ആ കൊച്ചു വീടിന്റെ വരാന്തയിൽ എത്തിയ വേണു ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു. ഓടിട്ട പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ പടിപ്പുര വാതിലും കടന്നു ആയിമതുട്ടിക്ക വരുന്നത്.

അയാളുടെ കണ്ണിൽ പെടാതെ ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ ആണ്‌ അവന്റെ മനസ്സിൽ ആദ്യം തോന്നിയത്. പക്ഷെ അതിനുമുന്നേ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവനിൽ പതിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആ തീക്ഷണമായ നോട്ടത്തെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ഒളിക്കാൻ ഉള്ള കരുത്തു വേണുവിന്റെ മനസ്സിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ധൃതിയിൽ കയറി വന്ന ആയിമതുട്ടിക്ക ഉറക്കച്ചടവോടെ നിൽക്കുന്ന വേണുവിന്റെ കഴുത്തിനു കുത്തിപ്പിടിച്ച് അലറി.
"നായിന്റെ മോനെ...ആണയാൽ പറഞ്ഞ വാക്ക് പാലിക്കണം."
"ഇക്ക എനിക്ക് ഒരു അവധികൂടി തരണം. ഞാൻ എങ്ങനെയെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ കാശു മുഴുവൻ തരും."
"നിന്നെ ഇനിയും ഞാൻ വിശ്വസിക്കണം അല്ലെടാ. എനിക്ക് ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന കിടപ്പാടമാ നീ കാരണം പോയത്."
ആയിമതുട്ടിക്കയുടെ ശബ്‌ദം ഇടറി. അരിശത്തോടെ അതിലും കവിഞ്ഞ വിഷമത്തോടെ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

അപഥസഞ്ചാരം


 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on July 15, 2020 03:40

July 4, 2020

ഒരു ആത്മഹത്യ കുറിപ്പ്

മരണം,ചിലപ്പോൾ ആരും അറിയാതെ എന്റെ ജനലരികിൽ വന്നു ഒളിഞ്ഞു നിന്നു എനിക്കു നേരെ കണ്ണെറിയാറുണ്ട്. എന്നാൽ അവളെ സ്വന്തമാക്കണം എന്ന്‌ ഞാൻ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഇന്ന് അവൾ എന്നെ വല്ലാതെ കൊതിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാനും അവളെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയോ?

അറിയില്ല.


ഒരു കാലത്തു ഞാൻ കരുതി മരണവും ഇരുട്ടും ഒന്നാണെന്ന്. അന്ന് ഇരുട്ടിനെ പോലെ തന്നെ മരണത്തെയും ഭയന്നിരുന്നു. ഇരുട്ടിന്റെ ശൂന്യത മരണത്തിനും ഉണ്ടെന്നു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. വലിയ കൊമ്പുള്ള ഒരു കറുത്ത നാൽകാലിയുടെ പുറത്തു കയറുമായി വരുന്ന കറുത്ത വേഷം ധരിച്ച ഭീകരരൂപണി ആയിരുന്നു അന്ന് അവൾ. പക്ഷെ ഇന്ന് അവൾക്കു കാറ്റിന്റെ തലോടൽ ഏറ്റു ഒഴുകുന്ന ഓളങ്ങളുടെ ശാന്തത ഉണ്ട്. വശ്യമായ ഒരു സൗന്ദര്യം  ഉണ്ട്. കാരണം ഞാൻ അവളെ ഇപ്പോൾ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഒരു ആത്മഹത്യ കുറിപ്പ്



 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on July 04, 2020 07:31

June 26, 2020

കുറ്റപത്രം

പ്രകൃതിക്കും തിരിവുകൾ ഉണ്ട്,മഴയുടെ തണുപ്പ് പ്രണയത്തിന്,വെയിലിൻ്റെ ചൂട് വിശപ്പിന്.വയ്യാ ഈ ഉഷ്ണക്കാറ്റേറ്റു ഇനിയും മുന്നോട്ടു നടക്കാൻ വയ്യ.ആളും അനക്കവും ഇല്ലാത്ത ആ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലെ ഒരു ചെറു മരത്തിനോട് ചേർന്നുള്ള ഒഴിഞ്ഞ ബെഞ്ചിൽ ഞാൻ ഇരുന്നു.അവിടെ സൂര്യൻ്റെ ചൂടിനെ തടയാൻ മൂടുപടങ്ങൾ ഇല്ല,പൊടി പറത്തി പായ്യുന്ന കാറ്റിനെ തടയാൻ ചുവരുകളും ഇല്ല.എങ്കിലും ഇനി നടക്കാൻ വയ്യ,ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു.ചുറ്റും കണ്ണുപരത്തിയപ്പോൾ ആ പ്ലാറ്റുഫോമിലെ ചെറു വൃക്ഷത്തിൻ്റെ തണലിൽ ഒരു നാടോടി സ്ത്രീ അവളുടെ രണ്ടുവയസുകാരനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കിടക്കുന്നുണ്ട്.(തുടർന്നു വായിക്കാൻ ഈ ലിങ്ക് ക്ലിക്ക് ചെയ്യു )
കുറ്റപത്രം


 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on June 26, 2020 03:04

May 30, 2020

നേർച്ച

സബ് ‌ജയിലിൻ്റെ കിളിവാതിലും കടന്ന് പടികൾ ചവിട്ടിക്കയറുമ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും വളരെ ശാന്തമായിരുന്നു.ഒരു പോലീസുകാരൻ ആയതിന് ശേഷം ഈ വഴികളിലൂടെ ഒരുപാടു നടന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു ആവശ്യവുമായി ഇവിടെ വരേണ്ടി വരുമെന്ന് സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കരുതിയിരുന്നില്ല.ഞാൻ വീണ്ടും എൻ്റെ കാക്കി പാന്റ്സിൻ്റെ കീശയിൽ പത്രക്കടലാസുകൾ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ ആ നോട്ടുകെട്ടുകൾ ഉണ്ടെന്ന് വിരലുകൾകൊണ്ട് തലോടി ഉറപ്പിച്ചു.


ആ നോട്ടുകെട്ടുകൾ എൻ്റെ വർഷങ്ങളുടെ അധ്വാനത്തിൻ്റെ അവശേഷിച്ച ഫലം ആണ്,എൻ്റെ സ്വപ്നം പൂർത്തീകരിക്കാൻ വേണ്ടി നുള്ളിപ്പെറുക്കി ചേർത്തുവെച്ചതാണ്.എങ്കിലും ഇന്ന് ഇത് ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചേ പറ്റു.അതിനാണ് ഞാൻ ഇതുവരെ ഒന്നും മറച്ചുവെച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഭാര്യയോട് പോലും പറയാതെ,അവൾ അറിയാതെ ഈ പണവുമായി ഇവിടെ എത്തിയത്.കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവളുമായി infertility clinicൽ നിന്നും തിരികെ വന്നപ്പോൾ മുതൽ അവൾ ആകെ അശ്വസ്തമായിരുന്നു.ചെയ്ത ചികിത്സയും മുടക്കിയ കാശിനും ഫലം കാണാതെ വീണ്ടും ഡോക്ടർ അടുത്ത ട്രീട്മെന്റിന് കാശ് അടക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ അവൾക്കു താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.നുള്ളിപ്പെറുക്കി കൊണ്ടുവന്ന ഈ അഞ്ചുലക്ഷം രൂപയുമായി വീണ്ടും ട്രീട്മെന്റിനു പോകാം എന്ന് ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഇപ്പോഴും എൻ്റെ കാതിൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ട്.
(തുടർന്നു വായിക്കാൻ ഈ ലിങ്ക് ക്ലിക്ക് ചെയ്യു ) നേർച്ച

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on May 30, 2020 03:02

May 9, 2020

ഇരുളിൽ പതിഞ്ഞ നിഴലുപോലെ

കറുത്ത് തടിച്ച ആ പഴയ വാതിലിൽ പാതിരാത്രിയിലെ ആവർത്തിച്ചുള്ള മുട്ടുകേട്ട്‌ ഔസേപ്പ് വിറക്കുന്ന കൈകൾ കട്ടിൽപടിയിൽ മുറുക്കിപിടിച്ചു എഴുന്നേറ്റു.എഴുപതിൽ അധികം പ്രായം ഉള്ള ആ വൃദ്ധൻ ഇരുട്ടിൽ തപ്പിത്തടഞ്ഞു ഉമ്മറത്തെ വാതിൽക്കൽ എത്തി, ആയാസപ്പെട്ട് പഴയ ആ കുറ്റി വലിച്ചൂരി വാതിൽ തുറന്നു.

"ചാച്ചാ ..........അപ്പച്ചൻ "

 വാതിൽ തുറന്ന ഔസേപ്പ് പതറിയ ശബ്ദത്തിൽ കേട്ട വാക്കുകൾ അതായിരുന്നു.തൻ്റെ ഉറ്റ ചെങ്ങാതിയുടെ മകൻ തൻ്റെ അയൽക്കാരൻ ,അവൻ ഇരുട്ടുനിറഞ്ഞ മലചെരുവിലെ അവൻ്റെ വീടിനു നേരെ ചുണ്ടി.അവൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ പതർച്ചയും ,ഓട്ടത്തിൻ്റെ കിതപ്പും, കണ്ണുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച ഭയവും കണ്ട് ഔസേപ്പ് മകനും മരുമകളും കിടക്കുന്ന മുറിയുടെ വാതിലിൽ തട്ടി.

"എടാ ഞാൻ മത്തായിയുടെ വീടുവരെ പോകുവാ. "

മറുപടിക്ക് കത്ത് നിൽക്കാതെ അയാൾ അയയിൽ കിടന്ന തോർത്തുമുണ്ടും എടുത്തു തോളത്തിട്ട് ഉടുമുണ്ട് മുറുക്കിയുടുത്തു വേഗത്തിൽ മുന്നെ നടന്നു.മത്തായിയുടെ മകൻ യോന്നാൻകുഞ്ഞ്‌ കൈയിലെ ഓല ചുട്ട് കാട്ടി വഴിതെളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഔസേപ്പിൻ്റെ ഒപ്പം എത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല.ഓർമ്മവെച്ച കാലം മുതൽ നടന്നുശീലിച്ചതാ കുന്നിൻ ചെരുവിലെ ആ നടവഴി.അതിലൂടെ നടക്കാൻ അയാൾക്ക്‌  വെളിച്ചം വേണ്ട.ആ നടവഴിയിലെ ഓരോ മൺതിട്ടകളും കല്ലുകളും അയാളുടെ കാലുകൾക്ക് വളരെ പരിചിതമാണ്.അതിലും ഏറെ പരിചിതമാണ് തൻ്റെ ചെങ്ങാതി മത്തായിയുടെ ഓരോ നിശ്വാസങ്ങളും.

ഓടിട്ട ആ ചെറിയ വീട്ടിലെ കിഴക്കുവശത്തുള്ള മത്തായിയുടെ മുറിയിൽ എത്തിയ ഔസേപ്പ് ഒരു നിമിഷം പകച്ചുപോയി തൻ്റെ പ്രിയ ചെങ്ങാതിയുടെ ചേതനയറ്റ ശരീരം ആ പലകകട്ടിലിൻ്റെ ഒരു ഓരത്തു കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടക്കുന്നു.

"രാത്രി ശബ്‍ദം കേട്ട് എഴുന്നേറ്റു വന്നപ്പോൾ അപ്പച്ചൻ കുടിക്കാൻ അല്പം വെള്ളം ചോദിച്ചു,ഞാൻ മടിയിൽ കിടത്തി അല്പം വെള്ളം വായിലേക്ക് ഒഴിച്ചുകൊടുത്തപ്പോൾ ഒരു പിടച്ചിൽ ആയിരുന്നു."


(.....തുടർന്നു വായിക്കൂ .)ഇരുളിൽ പതിഞ്ഞ നിഴലുപോലെ

 •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on May 09, 2020 03:48