Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 74

Van de wereld

De bomen met hun volle bladerkronen zwiepten als in trance geraakte dansers vervaarlijk rond. Zou het hier vroeger ook zó vaak zó hard hebben gewaaid? David Marksons Reader’s Block is een knap staaltje ritmisch mompelen; experiment geslaagd. Grote schrijvers verstaan niet alleen hun vak, oreerde Longinus, maar ze zijn ook grillig en geniaal. De koe … Lees verder Van de wereld

Bankroet

Gisteravond flitsten tientallen zwaluwen door onze tuin, waar het kennelijk barstte van de insecten. Poëzie is een vak, dicteerde Horatius, dat doorzettingsvermogen en zelfopoffering vereist. Kwam twee oudouders op het spoor: Geertruid Jans Huizingh (1804-1853) en Hendrik Lucas Thijs (1792-1856), die bijna tweehonderd jaar geleden in Rolde, Drenthe, met elkaar trouwden. Geertruid was huismoeder van … Lees verder Bankroet

Lus om het achterlijf

Een uienvlieg bracht de nacht door op een van onze spoorbloemen, zijn ogen zo rood als koper. Goede poëzie, beweerde Aristoteles, heeft een louterend effect op haar toehoorders. Bij het graven van een gat voor een waterbekken stuitte ik op overblijfselen van een oudere terpcultuur, uit de tijd dat stroomdraad nog met katoen werd omsponnen. … Lees verder Lus om het achterlijf

Zelfgebakken

Plato’s Socrates laat er geen misverstand over bestaan: dichters zijn leugenaars. Wind: in de zesde versnelling naar Dokkum, in de eerste terug. Ons huis geurde naar zelfgebakken cake, bestemd voor onze mindervalide overbuurvrouw. Wij zijn op dieet. Eén glas sauvignon blanc, uit Nieuw-Zeeland. Eentje maar. Diplomatie en een standvastige levenshouding.

In het groen groen knollenland

Na een ochtend stenen leggen, at ik gebakken kippenlevertjes met stukjes appel en droge worst, en dronk er een glas rode wijn bij, uit Puglia. Gorgias van Leontini schaterde om de veronderstelling dat logisch redeneren uiteindelijk zal leiden tot waarheid. Hij leefde ver voor Christus en werd ruim honderd jaar oud. Omdat het altijd nog … Lees verder In het groen groen knollenland

Vijf alinea’s

Een depressie boven de Noordzee zorgde vandaag voor winderig weer. Vanochtend werd me voor de Dokkumer milieustraat geen fileleed berokkend. Volhard en beheers je. Bij de bibliotheek reserveerde ik voor Hennie het boek Mijn naam is Selma van Selma van de Perre. Selma overleefde het vrouwenkamp Ravensbrück. Mijn moeder, die ik een week lang niet … Lees verder Vijf alinea’s

Klieren voelen

Het was warm in het ziekenhuis. Ik zat in de wachtkamer met mijn gezicht naar de gang waaruit de dokter te voorschijn zou komen. Er waren hooguit vijf of zes andere mensen in de ruimte aanwezig. Sinds het coronavirus rondwaarde werden patiënten gevraagd alleen te komen. Mijn nek stond stijf van de spanning. Uit de … Lees verder Klieren voelen

In tegenstelling tot

Ik wil de dingen waar ik pal voor sta niet louter met mijn mond belijden. Daarom begint een beter milieu ook bij mijzelf. Ik twijfel niet, in tegenstelling tot Jaap Tielbeke in De Groene Amsterdammer, aan de kracht en effectiviteit van deze gedraging. Want alleen dan kun je de laksheid van overheden en vervuiling door … Lees verder In tegenstelling tot

Zo’n rottig draaiding

Toen ik opstond regende het lichtjes. Om de warmte uit huis te jagen zette ik twee buitendeuren open. De luchtstroom zorgde voor verfrissing. Ik dronk koffie, at havermout en sloeg enkele vliegen dood. Woord waar ik zo zachtjesaan kregelig van word: leermoment. Ons gras was te lang. Dus begon ik het te maaien. Totdat er … Lees verder Zo’n rottig draaiding

In hetzelfde schuitje

Ach, de dood, je kunt je er niet voor verstoppen, hij gaat toch wel zijn goddelijke gang. Wanneer ik doodga hangt van een zootje variabelen af, die ik lang niet allemaal kan beïnvloeden. Doe ik er alles aan, wat in mijn macht ligt, om zo oud mogelijk te worden? Kan beter, dacht ik vanmiddag, nippend … Lees verder In hetzelfde schuitje