Η σκιά της αμφιβολίας Quotes

“Πόσα τελικά στοιχεία μένουν στον καθένα μας στην αρχική τους μορφή με την πάροδο του χρόνου; Πόσο όλες αυτές οι καθημερινές δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες απελπισίες, οι ήττες, οι προδοσίες, οι εξαπατήσεις, ''γράφουν'' πάνω στον εσωτερικό μας κόσμο κι από εκεί φωτογραφίζονται σ΄ αυτό που βλέπει ο καθένας, στις κάθετες αυλακώσεις ανάμεσα στα μάτια μας , στο βλέμμα μας που χάνει την καθαρότητά του, στα πικρά μας χαμόγελα ...


Combien d’éléments restent-ils finalement, en chacun de nous, dans leur forme originale, avec le temps qui passe ? À quel point, tous ces désespoirs quotidiens, justifiés ou injustifiés, toutes ces défaites, ces trahisons, ces tromperies, « s’inscrivent » dans notre monde intérieur et, à partir de là, apparaissent dans ce que chacun voit, dans les entailles verticales entre nos yeux, dans notre regard qui perd sa clarté, dans nos sourires amers…
Μετάφραση: Μαριάνθη Πάσχου
Από το βιβλίο : '' Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας

“Ισως συμβαίνει γενικά να μεταβάλλεται η εκτίμηση της διαδρομής του χρονομέτρου καθώς ο αδυσώπητος χρόνος επικάθεται πάνω στο σώμα, στο πρόσωπο, στην ύπαρξη, σταδιακά, σταθερά, άλλοτε σιωπηλά, άλλοτε φωνασκώντας, καθώς τραβά την πολύχρωμη κλωστή και σιγά σιγά ξηλώνει τις θηλιές του πολυφορεμένου πουλόβερ της ζωής που διανύσαμε .
Από το βιβλίο '' Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας

“Κοίταζα τις νιφάδες του χιονιού και δεν τις έβλεπα πια σαν στιγμές ευτυχίας που χάνονται. Είχαν μεταλλαχθεί στο μυαλό μου σε φθονερά σωματίδια που ένα ένα συσσωρεύονται και μετατρέπονται σε δύναμη ικανή να δημιουργήσει μοιραία
ατυχήματα. Δρούσαν όπως ακριβώς ο χρόνος, με τα ύπουλα δευτερόλεπτά του που κυλούν αθόρυβα, επικάθονται πάνω στην όψη μας κι αλλάζουν την εικόνα αυτού που ήμασταν


κάποτε. Κι όμως αρχίζουν με τόσο απαλό κι ανώδυνο τρόπο, όπως οι πρώτες νιφάδες του χιονιού, μέχρι να μετατραπούν σε φονικό, επικίνδυνο στοιχείο που μας οδηγεί σταθερά στο θάνατο.''
Από το βιβλίο ''Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας

“Δεν ερευνούμε τις συμπεριφορές μας. Ούτε των άλλων όταν έχουμε έστω και την
αμυδρή πεποίθηση ότι είναι δεδομένοι. Αφήνουμε ανυποψίαστοι το χρόνο ελεύθερο να κυλάει, να διαβρώνει τα αισθήματά μας, καθώς νομίζουμε ότι είναι προφυλαγμένα μέσα στο πλαίσιο ενός θεσμού, μέσα στον απάνεμο κόλπο μιας εστίας...”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας

“...μέσα σε κάθε άνθρωπο ζευγαρώνει η χαρά με τη θλίψη, ο έρωτας με την αδιαφορία, η αγάπη με το μίσος, η αγωνία με τη χαλαρότητα, το γελοίο με το σπαραχτικό, σε δόσεις που ποικίλουν. Και όλα αυτά τα στοιχεία κραυγάζουν την αγωνία του ανθρώπου ανάμεσα στην εσωτερική του πραγματικότητα και το εύθραυστο απατηλό εκάστοτε προσωπείο του. ''
Από το βιβλίο '' Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας