A Letter to a Young Poet Quotes

“Ποτέ μη νομίσεις πως η περίπτωσή σου είναι μοναδική, πώς βρίσκεσαι σε χειρότερη θέση από οποιονδήποτε άλλον.”
― Virginia Woolf, Γράμμα σε έναν νέο ποιητή

“Γράψε, λοιπόν, τώρα που είσαι νέος, όσες ανοησίες θες. Έσο αφελής, χαζός, ρομαντικός· μιμήσου τον Σέλλεϋ, τον Σάμιουελ Σμάιλς· άσε ελεύθερο κάθε σου απωθημένο· κάνε όλα τα δυνατά λάθη, γραμματικά, συντακτικά, υφολογικά, αισθητικά· βγάλ' τα όλα έξω· πάρε την κατηφόρα· βάλε τον θυμό, την αγάπη, τη σάτιρα σε οποιεσδήποτε λέξεις μπορείς ν' αρπάξεις, να βιάσεις, να επινοήσεις, σε οποιοδήποτε μέτρο, πεζό, ποίηση - όποια μπούρδα θες. Έτσι θα μάθεις να γράφεις.”
― Virginia Woolf, Γράμμα σε έναν νέο ποιητή

“Write then, now that you are young, nonsense by the ream. Be silly, be sentimental, imitate Shelley, imitate Samuel Smiles; give the rein to every impulse; commit every fault of style, grammar, taste, and syntax; pour out; tumble over; loose anger, love, satire, in whatever words you can catch, coerce or create, in whatever metre, prose, poetry, or gibberish that comes to hand. Thus you will learn to write.”
― Virginia Woolf, A Letter to a Young Poet: Including the Essay 'Craftsmanship'

“Και, για τ' όνομα του Θεού, μη δημοσιεύσεις τίποτα πριν τα τριάντα.”
― Virginia Woolf, Γράμμα σε έναν νέο ποιητή

“Και προς θεού μη δημοσιεύσεις τίποτα πριν τα τριάντα.”
― Virginia Woolf, Γράμμα σε έναν νέο ποιητή

“Αν θες λοιπόν να ικανοποιήσεις όλες εκείνες τις αισθήσεις που μαζεύονται σαν σμάρι όποτε ρίξεις ένα ποίημα ανάμεσά τους -λογική, φαντασία, μάτια, αυτιά, παλάμες, πατούσες, και μυριάδες άλλες που οι ψυχολόγοι δεν τις έχουν ακόμη ονομάσει- καλά θα κάνεις να γράψεις ένα εκτενές ποίημα όπου πολλοί άνθρωποι, χαρακτήρες όσο το δυνατόν πιο διαφορετικοί από σένα, μιλάνε δυνατά και άφοβα.”
― Virginia Woolf, Γράμμα σε έναν νέο ποιητή

“Στον βυθό του νου σου, λοιπόν, ο ρυθμός χτυπάει ασταμάτητα - αυτό δεν είναι που σε κάνει ποιητή; Μερικές φορές φαίνεται να εξασθενεί και να σβήνει εντελώς· σε αφήνει να φας, να κοιμηθείς, να μιλάς σαν κανονικός άνθρωπος. Ύστερα πάλι δυναμώνει και σηκώνεται σαν κύμα και πάει να παρασύρει ό,τι έχεις στο μυαλό σου σε έναν κυρίαρχο χορευτικό ρυθμό.”
― Virginia Woolf, Γράμμα σε έναν νέο ποιητή

“The rain dripping, a wing flashing, some one passing—the commonest sounds and sights have power to fling one, as I seem to remember, from the heights of rapture to the depths of despair. And if the actual life is thus extreme, the visionary life should be free to follow. Write then, now that you are young, nonsense by the ream. Be silly, be sentimental, imitate Shelley, imitate Samuel Smiles, give the rein to every impulse; commit every fault of style, grammar, taste, and syntax; pour out; tumble over; loose anger, love, satire, in whatever words you can catch, coerce or create, in whatever metre, prose, poetry, or gibberish that comes to hand. Thus you will learn to write.”
― Virginia Woolf, A Letter to a Young Poet: Including the Essay 'Craftsmanship'

“The rain dripping, a wing flashing, someone passing—the commonest sounds and sights have power to fling one, as I seem to remember, from the heights of rapture to the depths of despair. And if the actual life is thus extreme, the visionary life should be free to follow.”
― Virginia Woolf, A Letter to a Young Poet: Including the Essay 'Craftsmanship'

“Think of yourself rather as something much humbler and less spectacular, but to my mind, far more interesting—a poet in whom live all the poets of the past, from whom all poets in time to come will spring. You have a touch of Chaucer in you, and something of Shakespeare; Dryden, Pope, Tennyson—to mention only the respectable among your ancestors—stir in your blood and sometimes move your pen a little to the right or to the left. In short you are an immensely ancient, complex, and continuous character, for which reason please treat yourself with respect and think twice before you dress up as Guy Fawkes and spring out upon timid old ladies at street corners, threatening death and demanding twopence–halfpenny.”
― Virginia Woolf, A Letter to a Young Poet: Including the Essay 'Craftsmanship'

“Science, they say, has made poetry impossible; there is no poetry in motor cars and wireless. And we have no religion. All is tumultuous and transitional. Therefore, so people say, there can be no relation between the poet and the present age. But surely that is nonsense. These accidents are superficial; they do not go nearly deep enough to destroy the most profound and primitive of instincts, the instinct of rhythm. All you need now is to stand at the window and let your rhythmical sense open and shut, open and shut, boldly and freely, until one thing melts in another, until the taxis are dancing with the daffodils, until a whole has been made from all these separate fragments.”
― Virginia Woolf, A Letter to a Young Poet: Including the Essay 'Craftsmanship'