“Αν θες λοιπόν να ικανοποιήσεις όλες εκείνες τις αισθήσεις που μαζεύονται σαν σμάρι όποτε ρίξεις ένα ποίημα ανάμεσά τους -λογική, φαντασία, μάτια, αυτιά, παλάμες, πατούσες, και μυριάδες άλλες που οι ψυχολόγοι δεν τις έχουν ακόμη ονομάσει- καλά θα κάνεις να γράψεις ένα εκτενές ποίημα όπου πολλοί άνθρωποι, χαρακτήρες όσο το δυνατόν πιο διαφορετικοί από σένα, μιλάνε δυνατά και άφοβα.”