Iwan > Recent Status Updates

'Je wordt steeds kwaadaardiger (Adriaan van Dis tegen zijn oude, obstinate moeder)
'Dat is de ouderdom', zei ze sarcastisch, 'je karakter slijt niet als je ouder wordt, het kookt in, de kern komt boven. We worden allemaal een bouillonblokje van onze eigen soep.' (p142)

Stefan Zweig, een wereldwijde bestsellerauteur die 2 wereldoorlogen meemaakte - de eerste van dichtbij, de tweede omdat hij vluchtte, vanuit de verte - begint zijn autobiografie klein, piepklein: 'Ik heb mijn eigen persoon nooit zo belangrijk gevonden dat ik in de verleiding ben geweest, anderen de verhalen van mijn leven te vertellen.'

Op pagina 313 legt een vroegere pemoeda (een gewelddadige, revolutionaire jongere) uit waar de drang naar onafhankelijkheid vandaan kwam: 'Onder de Nederlanders was het leven goed geweest, ze wisten hoe een land te besturen, maar ze werkten met de elite en hielden ons klein...Japan daarentegen had ons leren vechten, zogenaamd voor onze onafhankelijkheid, maar dat was camouflage voor hun oorlog tegen de Britten...'

Ik klok in. #avondklokboek

Op pagina 17 schetst Van Reybrouck dat hij veel commentaar krijgt op het feit dat hij als Belg over (wandaden in) Indonesië schrijft.

Bijvoorbeeld van Geert Wilders via Facebook: 'Ik denk dat deze idioot eens een boek moet schrijven over Koning Leopold en Belgisch Congo'. Van Reybrouck besluit de paragraaf en dit commentaar gortdroog: 'Dat ging ik niet nog eens doen.'
Doelend op zijn meesterwerk Congo uit 2010.

Gisteren besteld op de website van een lokale boekhandel. Vandaag bij de deur afgegeven.

In het pakketje trof ik massief drukwerk aan met stabiele leeseigenschappen.

Tweewerf hulde voor boekhandel Vd Meulen en uitgeverij De bezige bij.

Heerlijk om op een saaie lockdownzondag aan de Indische rijsttafel van mijn favoriete Belgische auteur te beginnen.

Jammer dat dit feitenrelaas zo aan de oppervlakte blijft. Het gaat wat mij betreft teveel over de handige politicus en maar heel zelden over de mens Rutte.

Op pagina 120 staat een lelijke fout: Veronesi beschrijft een hotelscène in Lyon op 24 juni 1998. Op die dag en plaats zou het Franse nationale voetbalelftal Denemarken in de finale van het WK verslagen hebben. Even in Wikipedia gecheckt omdat ik me niet kon herinneren dat de Denen een keer de finale hebben gehaald. Het bleek een groepswedstrijd te zijn. Klein smetje op een tot nu toe wervelend boek.

Het essay over Hitler zit er bijna op. Ik moet bij dit heftige en a-typische hoofdstuk regelmatig denken aan de oneindig durende geluidscollage van John Lennon op The White Album. Allebei hadden best iets korter gekund.

Ik ben ruim 100 honderd pagina's ver in het ruim 400 pagina's tellende essay in deel 6 van Mijn Strijd en moet eerlijk bekennen dat ik Knausgards analyse van een gedicht van de Roemeense na-oorlogse dichter Paul Celan scannend heb gelezen. Deze aanloop naar een analyse van Mein Kampf had best wat ingekort kunnen worden. Tegelijkertijd ben ik nog steeds geboeid door dit onconventionele boek.

Ik denk zo nu en dan, vooral als ik naar het getal op de laatste pagina denk, waar ben ik aan begonnen? Maar als ik dat denk, brengt Knausgard meestal een nieuw element in. Maar een lange tocht wordt het wel aangezien ik niet meer dan 20 pagina's per keer lees.

Lezer van Vrouw - Deel 6 Mijn Strijd heb jij misschien nog een bemoedigend woord voor onderweg?

PS ...en dan heb ik ook nog 2,5 deel 'afgesneden'.

Nog een pagina of 150 te gaan voor het essay over Hitler en het nazisme. Tot nu toe is Deel 6 een toegankelijk verhaal waarin Knausgard zijn onzekerheden onder een microscoop legt.

Wel stiekem al even naar het gevreesde essay gekeken dat volgens @Sini door recensenten diagonaal werd gelezen. Ik kreeg hetzelfde gevoel dat ik als Havo4-student bijna 40 jaar geleden kreeg toen ik het wiskundeboek doorbladerde....

'Dingen die niemand ooit fout doet, heb ik altijd fout gedaan. Wat de anderen moeiteloos afgaat, kost mij de grootste moeite. Ik heb altijd willen kunnen wat anderen bijna ongewild lukt. Tussen mij en het leven heeft altijd matglas gezeten, maar dat heb ik nooit gemerkt, noch met mijn ogen noch met mijn handen.'

-Pessoa door de droevige blik van zijn personage Bernardo Soares-

'Het leven houdt het midden tussen een uitroep en een vraag. Bij twijfel is er een punt.'

Voor €9 op Marktplaats op de kop getikt. Ben heel benieuwd naar de ideeën in dit boek.

Lees in de proloog dat dit pleidooi voor een eerlijkere verdeling van welvaart tussen bedrijven en werknemers uit verontwaardiging is ontstaan. Uit deze emotie ontstaan wat mij betreft de beste ideeën.

Ik vraag ik me af hoeveel mannen de hele Mijnstrijdreeks hebben aangeschaft, thuiskwamen met een halve meter boeken, de collectie in hun boeken- of vitrinekast hebben gezet, begonnen zijn aan het eerste deel en er al snel achterkwamen dat slow literature niets voor hen was.
Ik ontmoette één van deze mannen op Marktplaats. 'Wil je ze echt niet allemaal kopen?' vroeg W. te W., ze zijn zo goed als nieuw.'

Voor €5 op Marktplaats aangeschaft. Moet eerlijk bekennen dat ik van Deel 3 (waar ik halverwege gestopt ben) naar dit deel, het laatste deel, ben overgestapt. Ik kan de Mijnstrijd-medaille dus wel op mijn buik schrijven.

'Alles is theater. En als ik de waarheid wil? Dan pak ik de roman weer op.' (p351)

'Als het leven ons niet meer heeft gegeven dan een gevangeniscel, laten we die dan versieren, al is het maar met de schaduwen van onze dromen, gekleurde tekeningen waarmee wij het feit dat we vergeten zijn in de stilstaande buitenkant van de muren krassen.' (p315)

Steinbeck is regelmatig maatschappijkritisch. In korte hoofdstukken zonder hoofdpersonen en dialogen schetst hij een beeld van een meedogenloos systeem.
'De grote maatschappijen wisten niet dat de grens tussen honger en woede maar een smalle lijn is.' (p381)

Na een lange reis door de woestijn komt de familie Joad 's ochtends in Californië aan. Het beloofde land is prachtig maar de beloofde banen zijn er nauwelijks. Ik heb zo'n voorgevoel dat de tragiek nu echt begint.