Marcin Piątkowski > Recent Status Updates

"Gwiazdozbiór Oriona świecił wyjątkowo mocnym blaskiem nad szczytami Kaukazu, gdy spotkaliśmy się tam przed 20 laty. Od owej pamiętnej chwili idziemy razem ręka w rękę. Umówiliśmy się, że podczas każdej rozłąki (...) będziemy oboje spoglądać na tę konstelację. Widać ją z obu półkul. Nadałem do żony krótką radiodepeszę: 'Z wysokości trzech tysięcy metrów lepiej widać Oriona'. Nie zawiodłem się. Zrozumiała, zezwoliła.

Już chciałem dać dwie gwiazdki ale po tym gdy akcja zaczęła stawać się bardziej niejednoznaczna i wielowątkowa prorokuję, że dam tej klasyce gatunku gwiazdki trzy. Zobaczymy.

Przyjemna, "dziewczyńska" ♡ lektura, nie bez szczypty wglądu w ludzkie uwarunkowania psychiczne.

》Tak tworzy się mity w czasie rzeczywistym; tak powstaje sztuczny człowiek. Dział marketingu uznaje daną osobę za maksymalnie chwytliwy towar i rozpoczyna się proces zaprawiony zdrową dawką neoliberalnego wyzysku. 《

Zaskakujący zwrot akcji po wspólnej nocy ze słynną, topową pisarką. Whisky i naleśniki z pandanem, na którym "biali" z Zachodu ponoć się jeszcze nie poznali (no nie wiem, znam i lubię pandan) jak się okazuje są dość dramatyczną mieszanką. Początek był drętwy, a frustracja głównej bohaterki była dość ciężkawa, ale teraz robi się coraz ciekawiej...

"Ścieram się w bezpośredniej konfrontacji z tymi wszystkimi „ja”, którzy aż roją się we mnie, lecz nie jestem w stanie znaleźć winnego, bo każdy robi wszystko, żeby stanąć w swojej obronie. Być może dlatego ciemny lud pławi się w swoim zadowoleniu i z przekonaniem powtarza „małpa małpuje ludzi”. To jednak raczej ciemny lud małpuje małpy i właśnie dlatego nie przyswoi sobie najbardziej oczywistych prawd."

Genialna. Tak wiele porządkuje w zakresie filozofii jogi!

"Szkolne lek­cje hi­sto­rii po­zwo­liły nam my­śleć, że dawna pol­ska emi­gra­cja we Fran­cji ma twarz naj­szla­chet­niej­szych i naj­więk­szych: Mic­kie­wi­cza, Cho­pina i Nor­wida, a nie gór­nika i kro­wiarki, któ­rych w tym kraju pra­co­wały ty­siące, by uciec od głodu w oj­czyź­nie."

"Chłopu star­szej ge­ne­ra­cji, (...) któ­rego ksiądz stra­szył bu­rzą za po­peł­nione grze­chy, ko­rzy­sta­nie z (...) [radia], mo­gło się wy­da­wać bez­czelną próbą in­ge­ren­cji w bo­ski po­rzą­dek, a skoro tak, kara w po­staci ulewy ni­we­czą­cej zbiory rol­ni­ków ja­wiła się jako lo­giczna kon­se­kwen­cja zu­chwa­lej dzia­łal­no­ści czło­wieka."

Za­nie­dbań na wsi jest tyle, że hi­gie­ni­ści nie wie­dzą, od czego za­cząć. Może więc niech lud naj­pierw się wy­ką­pie? W Nie­po­rę­cie łaźni nie ma ani jed­nej, więc mło­dzi myją się la­tem w po­bli­skim Ka­nale Kró­lew­skim, ale sta­rzy tylko dwa razy do roku w domu, przy uży­ciu ba­lii.

"Andrzej miał szeroko rozwarte, dzikie i nieprzytomne oczy. Nareszcie ten wschodni barbarzyńca ofiarował mu to, czego od zawsze pragnął. Chciał być rozłupany, rozerwany przez wymarzonego zdobywcę. W Boże Ciało ksiądz dziekan sugerował, iż powinni poznać i pokochać Pana. Jego najpilniejszy student właśnie poznał i pokochał swego nowego pana, który wiedział, jak to uczucie odwzajemnić. A w dodatku miał boskie ciało."

"W la­tach 20. naj­czę­ściej na (...) spę­dza­nie płodu de­cy­dują się ko­biety nie­za­mężne. (...) z biedy, ale i aby unik­nąć wy­klu­cze­nia i nie na­ra­zić na wstyd ca­łej ro­dziny (...). Ta­kie dziecko na­tych­miast zy­skuje ety­kietę: znaj­du­cha, szu­ber, bęks, bla­dy­niec lub be­ber. Jego matka na­zy­wana jest be­zec­nicą, prze­spa­nicą, go­ini­chą albo flą­drą."

"Suffering comes from the failure of strategy."

Babcia do swojej wnuczki wydanej za ubogiego mężczyznę: "Nie płacz, dziecko. Każda kobieta to jest niewolnica to i ty nie będziesz wybrana."

Zszokowała mnie powszechność w Polsce, w latach 30. XX w. tzw. pasionki, całodniowego wypasu zwierząt przez chłopskie dzieci. Podczas takiej nieodpłatnej pracy oczy niejednego dziecka widziały sceny przemocy, gwałtu (będącego niejednokrotnie formą inicjacji seksualnej starszych dzieci) czy pijaństwa. A już takie nieodległe geograficznie, acz oddzielone przepaścią kulturową Czechy zarzuciły dużo wcześniej ten zwyczaj.

Rozczulające jest gdy czytamy jak Gilgamesz i Enkidu w objęcia się biorą i legną na wspólny nocleg.

Dawno przy żadnej książce tak się nie relaksowałem, a to przecież tylko "Harry Potter". :-)

Akurat w rocznicę wydania książki, która - jak to zwykle bywa - o niebo lepsza od filmu. Nie dość, że szlifuje wyobraźnię jak najlepsze diamentowe krążki ścierne to jeszcze co kilka zdań wywołuje uśmiech na twarzy.

Aż dziw bierze, że do tej pory uchowałem się bez lektury tej książki.

Dobrze czasem wrócić do erotycznych lektur młodości. Szczególnie gdy tłem dla nich są lepszej lub gorszej jakości dzieła sztuki.