Atiyeh > Recent Status Updates

این تجربیات به من آموخت که باید سازگاری فکری و هیجانی را همزمان در خودم ایجاد کنم.

این پدیده که باعث میشود افراد توانمند از شک به خود رنج ببرند، نشانگان فریبکاری (imposter syndrome) نامیده می شود.

چه قدر من تغییر کرده ام. من آدمی بودم که مورد تشویق خانواده ام بودم. یک دوست وظیفه شناس. انتخاب هایم امن و با احتیاط بود و امیدوار بودم چیزها بدون زحمت زیادی بدست بیایند.

یک بار مادرم به من گفت مقابل عشق، نفرت نیست، بی تفاوتی است.

"خودم را مطمئن میکنم آدم ترسویی نیستم، فقط صبورم."

آره جون خودت راشل!!! 🤨

با اینکه راشل عاشق دکس شده، دکس هم عاشقشه و بهش گفته که عاشقتم، امّا همچنان راشل توی رابطه نقش منفعل داره. انگار که هنوزم نمیتونه احساساتشو بیرون بریزه. هنوزم منتظره دکس شروع به حرف زدن کنه ... دکس مشکلات رو حل کنه ... دکس راه حل بده ... دکس پیشنهاد رستوران بده ... دکس شیرینی که قراره بخورند رو انتخاب کنه ... دکس بهش زنگ بزنه و قرار بذاره ... این راشل هم هی خانوم بازی دربیاره و بگه باشه!
کی قراره عوض شی دختر؟

عمیقا با راشل همدردی میکنم. دختری که احساساتشو سرکوب کرده فقط به خاطر اینکه به نظر بقیه آدم خوبی بیاد.

این حقیقت ساده که ما واقعا نمیدانیم چه کسی هستیم.

So tell me, is it worth the pain to get to live twice in one life? Are you glad you’ve chosen the path of awareness?
Yes?
Me too.

Emotionally mature people see you positively and keep a mental library of your best qualities. They often reference your strengths and sometimes seem to know you better than you know yourself.

If you were an internalizer, you learned that in order to be loved or desirable, you need to give more than you get; otherwise you’ll be of no value to others.

آنها مرا انتخاب کرده بودند و بعد رفته بودند. من نقشی منفعل در این رابطه ها داشتم.

وقتی به عقب نگاه میکنم، این سوال برایم پیش می آید که آیا من عاشق نیت بودم، یا فقط عاشق حس امنیتی بودم که از رابطه مان داشتم. به این فکر میکنم شاید احساساتم به او به این دلیل بود که نمیدانستم با نفرتی که از شغلم دارم چه کنم.

Remember, your goodness as a person isn’t based on how much you give in relationships, and it isn’t selfish to set limits on people who keep on taking.

Human beings have always felt the presence of a genuine inner self that sees and experiences everything but stands a little apart from what we do in the outside world.

Because internalizers routinely take on so much responsibility for others, they’re deeply grateful for even the smallest bit of recognition. In fact, this is one of the hallmarks of an internalizer: an almost over-the-top gratitude for any kind of recognition or special affection.