Yahya > Recent Status Updates

"Cahillik, ona göre bazen, bu insanların gücü oluyordu, bu insanlarda cahillik okumuşluğun yerini alıyordu; bilgileri, sözcükleri doğru telaffuz ederek konuşması, kitaplara olan ilgisi onun zayıflığıydı."

Kendimize bir ruh oluşturmak için gerekli ne zamanımız ne de yerimiz var. Bu tür bir kaygıya dair basit bir şüphe bile saçma ve yersiz bulunuyor. Kendi kibrine ve başına buyrukluğuna göbekten bağlı modern insan, belki acı çeken ama asla vicdan azabı duymayan bir narsisiktir. Istırap onu bedeninde yakalar; onu bedenselleştirir. Yakındığında, umarsızca arzuladığı şikâyetinden daha fazla hoşnut olabilmek için yakınır.

İnsanın doğası değişikliğe uğruyor mu, totaliter zorbalık ablukası içinde farklılaşıyor mu? İnsan, insana özgü özgür olma isteğini yitiriyor mu? İnsanın yazgısı ve totaliter devletin yazgısı bu yanıttadır. İnsan doğasının değişmesi, devlet diktatoryasına dünya çapında ve sonsuz bir zafer sözü verir, insanın özgörlük isteğinin değişmeden kalması ise totaliter devletin ölüm kararıdır.

İşte zaman böyledir, her şey gider, ama o kalır. Her şey kalır, bir tek zaman gider. Ne kadar kolay, ne kadar sessiz sedasız gider zaman. Daha dün ne kadar emin, ne kadar neşeli, ne kadar güçlüydün zamanın oğlu. Bugünse başka bir zaman geldi, ama sen henüz anlamadın bunu.

"Ben, beni kimse görmediği zaman en çok kendim oluyorum."

Çocukluğumdan beri yalnızlık duygusu. Aileye karşın, - özellikle de arkadaş çevresine karşın,- sonsuza dek yalnızlığa yazgılı olma duygusu.

Takıntılı özne bir şeye ya da bir kişiye değer vermediğini söylüyorsa size, ona yürekten bağlı olduğunu düşünebilirsiniz. Kendisini en soğukkanlı olarak hangi konuda ifade ediyorsa, ilgisinin en üst noktada olduğu konu odur.

Hep kendini aradın beni bulmak için ve kendini bulduğunda da beni aradın.

İnsan hep kendi bilinçlenişinin âlemlerine mahkûmdur, kendi ben’inin bilinçlenen âlemlerine, budur ruhunun kaderi.

İnsanın dünyayla ilişkisinde derin, baştan, başlangıçtan itibaren incinmiş bir yan vardır.

Daha henüz dörtte biri bitti ama aşık oldum kitaba.

Analizin büyük keşfi budur: Türün yaşamına bağlı olan türsel ilişki düzeyinde insanın işleyişi farklıdır. İnsanda bir çatlak vardır, yaşamsal düzenlemesine ilişkin derin bir aksaklık.

Analiz bize şunu öğretir: Dirençlerin meskeni hep ben'dir. Benim bazen, her türlü bilginin içerdiği ve her birimizin bireysel olarak taşıyıp getirdiği önyargıların toplamı dediğim şey, ben'e tekabül eder. Bildiğimizi ya da bildiğimiz sandığımızı -çünkü bilmek hep bir yanıyla bildiğini sanmaktır- içeren bir şeydir bu.

Sosyal hızlanma, deneyim ve beklentilerimizin güvenirliklerindeki bozulma oranının artması ve "şimdi" olarak adlandırlına zaman aralığının daralmasıdır.

Hayatının çekim merkezi, öfkesi, mutluluğu, Rayiha, her şey İstanbul'daydı.