Yahya > Recent Status Updates

Ötede
Islak mavi bir sabahtı. Gökyüzü
Bembeyaz karanfiller, pencere
Kahveniz, masanız, kahvaltınız
Bir yankı
Ve bütün çay fincanları: durmadan yalnızsınız
Durmadan yalnızsınız

Kimse bir gün gözlerimi sevmiyecek, biliyorum
Kimse bir gün kimseyi sevmiyecek, korkuyorum

Lacan'ın arzu diye adlandırdığı şey, gündelik hayatta kullandığımız istekten ayırmak gerekir. İstek, bilinçli olarak istediğiniz bir şeydir. Arzu ise bilinçten temelli men edilmiştir.

Bilinip-tanınma için Mücadeleye girişmiş olan İnsan, insansal olarak yaşayabilmek için, hayatta kalmak zorundadır. Ama insansal olarak, öteki (başkası) tarafından bilinip-tanındığı ölçüde yaşar ancak.

Burjuva dünyasında, Efendi diye bir şeyin olmadığını gördük. Bundan ötürü de, söz konusu Mücadelenin gerçek anlamda bir sınıf mücadelesi, Efendiler ile Köleler arasındaki bir savaş olduğu söylenemez. Burjuva, Köle de Efendi de değildir; -Sermayenin Kölesi olduğu için- kendisinin Kölesidir. Bundan ötürü, kendisini yine kendisinden kurtarması (özgürleştirmesi) gerekir.

Sessizce bir türkü söylüyoruz
içimizde bir yaraya bakarak.

Peki Puşkin'den sonra, geçen yüzyıl içinde ne olup bitti?
Lermontov, Gogol, Gonçarov, Çernışevski, Şçedrin, Dostoyevski, Turgenyev, Tolstoy, Çehov... Hiçbiri Puşkin'in ardında bıraktığı boşluğu bütünüyle dolduramadı; her biri onun “iş yükünün" sadece bir parçasını aldı, hepsi de sanatsal mükemmellikleri konusunda hep Puşkin'e borçlu kaldılar.

Füg durumundaki hastalar, kendilerini tanıtmaları ya da geçmişteki eylemleri ve deneyimleri hakkında bilgi vermeleri gereken bir durum ortaya çıkana kadar geçmişle bağlarının kopmuş olduğundan genellikle habersizdirler.

Belki de aksi gibi, vaktiyle istediğim şeyi şu an yapanlar katlanamadığım kişilerdir. Yaptıklarını belki yanlış yapıyorlar, akılsızca yapıyorlar, biri şuraya biri buraya konuşuyor ve her birinin ağzında, dünyadaki tek fikir sandığı bir fikir var; her biri kendisini fevkalade akıllı sanıyor ve hepsi birden, yaşadıkları çağı verimsizlikle lanetlendiğini sanıyorlar.

"Kimse salt akıl ve fayda insanı değildir; herkes canlı bir ruhla yaşayarak işe başlamıştır," diye fikir yürüttü. "Ama günlük hayat meşgaleleri nedeniyle bir yerlere saplanıp kalır, olağan tutkular yangın misali başını sarar ve soğuk dış dünya, içinde ruhunun sönüp gittiği bir soğukluk meydana getirir."