Τζένη Μανάκη

“Πόσα τελικά στοιχεία μένουν στον καθένα μας στην αρχική τους μορφή με την πάροδο του χρόνου; Πόσο όλες αυτές οι καθημερινές δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες απελπισίες, οι ήττες, οι προδοσίες, οι εξαπατήσεις, ''γράφουν'' πάνω στον εσωτερικό μας κόσμο κι από εκεί φωτογραφίζονται σ΄ αυτό που βλέπει ο καθένας, στις κάθετες αυλακώσεις ανάμεσα στα μάτια μας , στο βλέμμα μας που χάνει την καθαρότητά του, στα πικρά μας χαμόγελα ...


Combien d’éléments restent-ils finalement, en chacun de nous, dans leur forme originale, avec le temps qui passe ? À quel point, tous ces désespoirs quotidiens, justifiés ou injustifiés, toutes ces défaites, ces trahisons, ces tromperies, « s’inscrivent » dans notre monde intérieur et, à partir de là, apparaissent dans ce que chacun voit, dans les entailles verticales entre nos yeux, dans notre regard qui perd sa clarté, dans nos sourires amers…
Μετάφραση: Μαριάνθη Πάσχου
Από το βιβλίο : '' Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας

“Ισως συμβαίνει γενικά να μεταβάλλεται η εκτίμηση της διαδρομής του χρονομέτρου καθώς ο αδυσώπητος χρόνος επικάθεται πάνω στο σώμα, στο πρόσωπο, στην ύπαρξη, σταδιακά, σταθερά, άλλοτε σιωπηλά, άλλοτε φωνασκώντας, καθώς τραβά την πολύχρωμη κλωστή και σιγά σιγά ξηλώνει τις θηλιές του πολυφορεμένου πουλόβερ της ζωής που διανύσαμε .
Από το βιβλίο '' Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
― Τζένη Μανάκη, Η σκιά της αμφιβολίας