Mattia Pascal

“Daha sonra Lia şöyle diyecekti bana: "Yüzeyde yaşıyorsun sen. Bazen derin görünüyorsan, bunun nedeni, derinlik,katılık etkisi yaratmak için yüzeyleri iç içe geçirmen: ayakta duramayacak bir katılık."

"Yüzeysel olduğumu mu söylüyorsun?"

"Hayır," diye yanıtlamıştı Lia, "başkalarının derinlik dedikleri, dört-boyutlu küpten başka birşey değildir. Bir yanından girer öbür yanından çıkarsın; onların evreninde, senin evreninle bir arada var olamayacak bir evrende bulursun kendini.”
― Umberto Eco, Foucault’s Pendulum

“Dünyada dört çeşit insan vardır: alıklar, budalalar, aptallar, deliler
...
Alık konuşmaz bile, ağzından salyalar akar, spastiktir. Dondurmasını alnına yapıştırır, eşgüdümü yetersiz olduğundan. Döner kapıya ters yönden girer.
...
Budala her zaman bardağın dışından konuşur...Bardağın içindekinden söz etmek ister, ama ne yapar ne eder, dışından konuşur. Dilerseniz şöyle diyebiliriz: budala pot kıran biridir; karısının kısa bir süre önce bıraktığı adama, güzel eşinin nasıl olduğunu sorar, örneğin.
...
Aptal davranışlarında yanılmaz mantık yürütmede yanılır. Aptal şöyle der: "bütün köpekler evcil hayvanlardır, bütün köpekler havlar; kediler de evcil hayvanlardır, demek ki onlar da havlar." Ya da, "bütün Atinalılar ölümlüdür, bütün Pireliler de ölümlüdür, demek ki, bütün Pireliler Atinalıdır.” ki bu doğrudur. Evet, ama rastlantı olarak. Aptal doğru bir şey de söyleyebilir, ama yanlış mantık yürüterek.
...
Deli hemen anlaşılır. Hile bilmeyen bir aptaldır o. Aptal, savını kanıtlamaya çalışır, çarpık bir mantığı vardır, ama ne de olsa bir mantığı vardır. Oysa delinin mantıkla işi yoktur; kısa yoldan gider. Onun için herşey, her şeyi kanıtlar. Delinin bir saplantısı vardır, bunu doğrulamak için her şeyden yararlanır. Kanıtlamakta hiçbir sınır tanımayışından, esin pırıltılarından yararlanmasından tanırsınız deliyi.”
― Umberto Eco, Foucault’s Pendulum

“1.Tanrı: Ne biçim dünya bu? Her yanda sefalet, bayağılık, pislik! Doğayı da katletmişler.Güzelim ağaçları tellerle idam etmişler.Dağların ötesinde duman bulutlarından göz gözü görmüyor. Gök gürültüsünün yerini top sesleri almış. Bütün bunların arasında paçasını kurtarabilen tek kişiye rastlamadık.”
― Bertolt Brecht, The Threepenny Opera