Mohammad Kamelan

“بهار آمد، پریشان باغ من افسرده بود اما
به جو باز آمد آب رفته، ماهی مرده بود اما”
― مهدی اخوان ثالث, قاصدک

“هر روز می‌پرسی که: آیا دوستم داری؟
من جای پاسخ بر نگاهت خیره می‌مانم
تو در نگاه من، چه می‌خوانی، نمی‌دانم
اما به جای من، تو پاسخ می‌دهی: آری
ما هر دو می‌دانیم
چشم و زبان، پنهان و پیدا، رازگویانند
و آنها که دل به یکدیگر دارند
حرف ضمیر دوست را ناگفته می‌دانند
ننوشته می‌خوانند
من «دوست دارم» را
پیوسته در چشم تو می‌خوانم
ناگفته می‌دانم
من آنچه را احساس باید کرد
یا از نگاه دوست باید خواند
هرگز نمی‌پرسم
هرگز نمی‌پرسم که: آیا دوستم داری
قلب من و چشم تو می‌گوید به من: آری”
― فریدون مشیری, گزیده اشعار فریدون مشیری

“Justice is not natural among people, but the struggle for justice is the most noble act in society. Because justice may not be possible, but as it’s the way toward the desired society for each one to live in, that’s why its struggle is noble and regard as the highest act.”
― Zaman Ali, GOVERNMENT Servant, Not Master

“طلافروش ها در قرون وسطی شروع به فعالیت های بانکی کردند: نامه تعهد پرداخت یا حواله ی پرداخت پشتوانه ی پرداخت گردید و اغلب شاهزاده ها و‌حکمرانان بدهکار، جهت پرداخت و تسویه ی بدهی های خود به این تعهدنامه های پرداخت متوسل می شدند. این قبیل پرداخت بدهی، در شهرهای تجاری بزرگ قرون وسطی رواج یافت. با رواج تعهدنامه های پرداخت، خاندان های طلافروش- بانکدار، به جز قدرت اقتصادی، قدرت سیاسی نیز به دست آوردند. هر زمان پادشاه یا حاکم بدهکار قادر نبود بدهی خود را باز پرداخت کند، مجبور می شد از زمین های حکومتی به آنان واگذار کند، یا آنان را به مقام های اشرافی برساند. به این دلیل است که در آن دوران ما شاهد افزایش مقام های اشرافی در اروپا هستیم: شاهزاده، دوک، کنت و بارون القابی بودند که به طلافروش ها- بانکدارها، به جای پرداخت بدهی می دادند.”
― Liviana Poropat, الف مثل اقتصاد