Darya Quotes

“Life's something we already understand. Death is a mystery.”
― Veronica Roth, Shards and Ashes

“Siz bunu anlayamazsınız; seçimi kendi yapan ve özgür olan siz erkekler kimi sevdiğinizi her zaman açıkça bilirsiniz. Ama kadınca, genç kızlara özgü bir utanç içinde bekleme durumunda olan, siz erkekleri uzaktan gören, her şeyi söylenen sözlerden çıkaran bir kızın ne söyleyeceğini bilememek gibi bir duygusu olabilir.”
― Tolstoy, Leo

“Handa genç bir kadınla yaptığı konuşmayı anımsadı. Çocuğun var mı sorusuna bu güzel genç kadın neşeyle şu yanıtı vermişti:
- Bir tane kız vardı, Tanrı beni kurtardı, Geçen oruçta gömdüm.
- Çok üzülmüşsündür, değil mi? -diye sormuştu Darya Aleksandrovna.
- Neden üzüleyim? İhtiyarın o kadar çok torunu var ki. Dertten başka bir şey değil. Ne çalışabilirsin, ne iş yapabilirsin. Sadece ayak bağı.
Genç kadının iyilik dolu sevimli yüzüne rağmen bu yanıt Darya Aleksandrovna'ya çok iğrenç gelmişti, ama şimdi elinde olmadan bu sözleri anımsıyordu. Bu arsız sözlerde gerçeklik payı da vardı.
On beş yıllık evlilik hayatını gözden geçiren Darya Aleksandrovna "Evet, genel olarak hamilelik, bulantı, zihin uyuşukluğu, her şeye karşı ilgisizlik ve en önemlisi de çirkinleşmeyle geçiyor, -diye düşünüyordu.- Gencecik, güzel Kiti bile bozuldu, bense hamilelikte çirkinleşiyorum, bunu biliyorum. Doğum, sancılar, korkunç sancılar, o son dakika... sonra emzirme, o uykusuz geceler, o korkunç ağrılar..."
Darya Aleksandrovna hemen hemen her bebekte yaşadığı çatlayan meme uçlarının acısını yalnızca anımsamakla bile ürpermişti. "Sonra çocukların hastalıkları, o sonsuz korku; sonra çocukların yetiştirilmesi, kötü huyları (küçük Maşa'nın ahududu toplarken işlediği suçu anımsadı), öğrenimleri, Latince... Bunların hepsi ne kadar anlaşılmaz ve zor. Hepsinin üstüne bir de bu çocukların ölümü." Ve hayalinde tekrar ana yüreğini her zaman ezen, difteriden kaybettiği en son oğlunun ölümü, bebeğin gömülmesi, bu küçük pembe tabuta karşı herkesin aldırmazlığı ve üzerindeki sırmalı haçıyla pembe kapağını kapattıkları anda tabutun içinde görünen şakakları lüle lüle, soluk alnın, hayretle açılmış minik ağzın karşısında yüreğini parçalayan yapayalnız acısı canlandı.”
― Leo Tolstoy, Anna Karenina