“چهار نفر نبودند که راجع به این مسائل نقد بنویسند که اقلّاً جامعۀ خوانندگان بفهمند که هنر چیست؟ یا حتّی جرئتش را بکنند؛ یا حتّی هیچ‌کس در این دوران جرئتش را نمی‌کرده که بگوید "صمد" [بهرنگی] هنرمند نیست. آن‌وقت تو این را رشد و تکامل می‌دانی! جامعه‌ای که جرئت نمی‌کند که بگوید "صمد" و "[فریدون] تنکابنی" قصّه‌نویس نیستند، چرا که گفتن این حرف کفر عظیمی است؛ برای اینکه جامعۀ ایرانی طردش می‌کند.”