“[...]
- تا پیش از ششم آگوست ۱۹۴۵، هیروشیما بندری پررونق با سیصدوشصت‌هزار نفر جمعیت بود؛ اما در صبحگاه آن روز، شهر بزرگ از صحنه روزگار محو شد...
خدای من! نقش یک راهنما سخت‌تر از آن است که توقعش را داشتم. توی دفترچه نوشته که در عرض یک دقیقه، بین ساعت هشت و پانزده دقیقه تا هشت و شانزده دقیقه، شصت‌هزار خانه تبدیل به خاکستر شدند و صدهزار نفر سوختند یا زیر آوار ماندند و مردند. از آمار متنفرم! گویی از پشت هر رقم صورت آدم‌های دردمند به من زل زده‌اند...”