“- [...] داستان برداشت‌کننده‌ها که در ده‌هزار سال گذشته در حال اجرا بوده، نه‌تنها برای نوع بشر و دنیا فاجعه‌آمیز بوده؛ بلکه اساسا سالم و رضایت‌بخش نیست. این یک رؤیای خودبزرگ‌بینانه است که اجرای آن برای برداشت‌کننده‌ها باعث حرص، خشونت، بیماری روانی، جرم و اعتیاد شده است.
[...]
- داستانی که جاگذارنده‌ها برای مدت سه‌میلیون سال به اجرای آن مشغول بوده‌اند، داستانی نیست که بر مبنای تسخیر و حکمرانی بنا شده باشد. اجرای آن به آن‌ها قدرت نمی‌بخشد. اجرای آن به آن‌ها نوعی زندگی می‌دهد که برای‌شان قانع‌کننده و پرمعنی است. این همان چیزی است که اگر شما به میان آن‌ها بروید متوجه خواهید شد. آن‌ها با نارضایتی و شورش بیگانه‌اند، آن‌ها پیوسته در مورد این‌که چه چیزی مجاز و چه چیزی ممنوع است، جر و بحث نمی‌کنند. آن‌ها هیچ‌وقت یک‌دیگر را متهم به داشتن روش زندگی غلط نمی‌کنند و به دلیل این‌که زندگی‌شان خالی و بی‌هدف به نظر می‌رسد، روانی نمی‌شوند. آن‌ها مجبور نیستند روان خود را برای گذران روزگارشان با مواد مخدر کرخ کنند. مجبور نیستند هر هفته مرام جدیدی اختراع کرده و به چیزی معتقد باشند. همیشه دنبال چیزی برای انجام دادن و اعتقاد داشتن نمی‌گردند تا زندگی‌شان را قابل‌زیستن کنند. تکرار می‌کنم، این توافق به این دلیل نیست که آن‌ها در جوار طبیعت زندگی می‌کنند و یا دولت رسمی ندارند یا این‌که ذاتا آدم‌های نجیبی هستند. این توافق، به سادگی به این دلیل است که اجرای داستان به این صورت برای مردم ثمربخش بوده است؛ داستانی که برای سه‌میلیون سال به خوبی کار کرده و در جاهایی که برداشت‌کننده‌ها هنوز موفق به نابودی شرایط آن نشده‌اند، هنوز هم به خوبی کار می‌کند.”