“Αγαπητοί νοικοκύρηδες που κατοικείται τώρα το σπίτι μου, κακία δεν σας κρατώ, έτσι το θέλησε η μοίρα, ας γίνει το θέλημά της.......................................................................
Να το αγαπήσετε, γιατί κι εγώ το αγάπησα.
Να το προσέχετε. Κι όταν γυρίσω με το καλό, σαν οδοιπόρος κουρασμένος από τον δρόμο της προσφυγιάς, κι όταν καθίσω στην παραστιά του να ξαποστάσω, θέλω να βρω το χαμογέλιο σας στοιχειωμένο στους τοίχους, στις πόρτες, στα παραθύρια. Ευτυχισμένα είναι τα σπίτια που τα κατοικούν ευτυχισμένοι άνθρωποι.
Άλλο τίποτα δε σας ζητώ. Να το προσέχετε. Να ζήσετε καλά όσο σας μέλλεται να μείνετε στον τόπο μου, κι όταν επιστρέψω να το βρω όπως σας το παραδίδω κι εγώ. Καλοκαρδισμένο.”