“Մենք դադարեցինք տալ։ Իսկ եթե որոշում եմ տալ բացառապես ինքս ինձ, ապա ոչինչ չեմ ստանում, որովհետև չեմ կառուցում ոչ մի բան, որի մի մասը կարող էի դառնալ, ասել է թե՝ ոչինչ եմ։ Ու եթե գան՝ ինձնից պահանջելու, որ կյանքս զոհեմ՝ հանուն ինչ-ինչ շահերի, ես կհրաժարվեմ այդ անել։ Շահն առաջին հերթին պահանջում է ապրել։ Սիրո այդ ի՞նչ պոռթկում պետք է արդարացնի իմ մահը։ Մեռնում են հանուն տան։ Ոչ հանուն իրերի ու պատերի։ Մեռնում են հանուն տաճարի։ Ոչ հանուն քարերի։ Մեռնում են հանուն ժողովրդի։ Ոչ հանուն ամբոխի։ Մեռնում են հանուն Մարդու, եթե նա է Համայնքի հիմնասյունը։ Մեռնում են միայն հանուն այն ամենի, ինչ ի զորու է ապրեցնել։”