Στη σκιά μιας άλλης: Ο μοιραίος έρωτας της Άσσια Ουέβιλ με τον Τεντ Χιουζ
Μια πλούσια (και μοναδική; ) βιογραφία της Άσσια Ουέβιλ, που ρίχνει φως στα γεγονότα του γνωστότερου ερωτικού τριγώνου που έμεινε στη λογοτεχνική ιστορία. Μάλιστα, για πρώτη φορά, το φως πέφτει στην Άσσια και όχι στο ζευγάρι Σύλβια – Τέντ.
Η Άσσια έμεινε στην ιστορία ως η γνωστή – άγνωστη, ‘άλλη’ που δεν είχε τις λογοτεχνικές χάρες της Πλαθ (γιατί να έπρεπε να τις είχε άλλωστε; ). Γίνεται λόγος για τη μαγευτική της σαγήνη, πόσο μοιραία υπήρξε και μνημονεύονται οι πολλοί της γάμοι – κάτι που τη χαρακτηρίζει ως άστατη (αλλά υποθέτω πως εάν ήταν άνδρας δεν θα άνοιγε ρουθούνι για τρεις γάμους). Έμεινε στην ιστορία ως χειριστική, ξελογιάστρα και ως μούσα του Χιούζ.
Ο δεύτερος γάμος του Χιουζ τελικά έγινε με την Κάρολ, μια νοσοκόμα από το χαρέμι που ο Χιούζ είχε δημιουργήσει τα επόμενα χρόνια μετά την αυτοκτονία της Πλαθ – βέβαια, το χαρέμι του το είχε ιδρύσει ενώ η Άσσια ήταν ακόμα ζωντανή, φτωχή, μόνη και ντροπιασμένη, μεγαλώνοντας την κόρη του, ένα παιδί με πολλά επώνυμα και μπερδεμένη αίσθηση ταυτότητας.
Η βιογραφία είναι χωρισμένη χρονικά, με πολλές μαρτυρίες που παρά τον αντιφατικό χαρακτήρα τής Άσσιας μένουν προβλέψιμες. Ωστόσο, πέφτει φως στα χαρίσματα της: την αγάπη της για τη ζωγραφική και το διάβασμα, την ποίησή της, τις τέσσερις γλώσσες που ήξερε, το ταλέντο της στο μάρκετινγκ, τη γενναιοδωρία της και το καλό της μάτι να εντοπίζει έργα τέχνης.
Στα ξένα, σύγχρονα μάτια, το πορτραίτο της Άσσιας και της Σύλβιας είναι διαφορετικό, αλλά ο θάνατός τους παρόμοιος. Εκτός απ’ ότι η Άσσια μιμήθηκε τον τρόπο της Πλαθ, οι λόγοι είναι το ζητούμενο: και οι δύο έφυγαν με σπασμένες καρδιές από τον Χιουζ – κάτι που σαν ιδέα ρομαντικοποιήθηκε και η φεμινιστική σχολή αντέδρασε με κάθε (δικαιολογημένο) μίσος προς τον (ατάλαντο μπροστά στη Σύλβια και άχαρο μπροστά στην Άσσια), Χιούζ. Βέβαια, ο πραγματικός δολοφόνος δεν είναι ούτε οι ίδιες (η Σύλβια ήταν από μικρή στον δρόμο της αυτοκτονίας – η Άσσια λιγότερο), ούτε ο Τέντυ, αλλά τα δεδομένα της εποχής. Εάν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Τεντ για κάτι, είναι πως ως άνδρας της εποχής ήξερε πολύ καλά τα δεδομένα και τα εκμεταλλευόταν στο έπακρο.
Η εποχή είχε ξεκάθαρους κανόνες και ακόμα νιώθουμε στη σπονδυλική μας στήλη της δονήσεις της: η αξία σου ορίζεται από την ανδρική αποδοχή, το ανδρικό ενδιαφέρον, την ανδρική ματιά και φυσικά, το σημαντικότερο όλων: τον γάμο.
Ο Χιούζ άφησε τη Σύλβια με δυο παιδιά, την Άσσια με ένα, το οποίο το αναγνώρισε κατά τη ληξιαρχική πράξη, αλλά κανείς δεν ήξερε πως η Σούρα ήταν κόρη του.
