Πέντε δρόμοι προς τη συγχώρεση

Πρώτη γνωριμία με την Ούρσουλα Λε Γκεν η οποία ταξιδεύει σε φανταστικούς κόσμους, με έξι πλούσιες ιστορίες, ανάμεσα σε ένα παρελθόν κι ένα μέλλον, μακριά απ’ όσα ξέρουμε, αλλά εξερευνώντας έννοιες πολύ γνωστές σε εμάς.

«Τα κορίτσια είχαν διδαχθεί διαφορετικά. Οι άνθρωποι της Στσε πίστευαν ότι ο κύκλος γονιμότητας των γυναικών τις δυσκόλευε να μάθουν πότε και πώς να συλλαμβάνουν, κι έτσι και τα μαθήματα ήταν εύκολα. Οι εισαγωγικές τελετές των κοριτσιών ήταν γιορταστικές και στρέφονταν προς την εξύμνηση παρά προς την ντροπή, διεγείροντας προσμονή και όχι φόβο.»

Σε σημεία σκεφτόμουν την υπέροχη Άτγουντ μιας και τις ενώνει το ότι και οι δύο αναλύουν τη διαφθορά κατά την εξουσία, το περιβάλλον, τη δουλεία του αποικισμού, τη σκλαβιά της φυλής, την καταπίεση αλλά και την ελευθερία της ταυτότητας και του φύλου.

Οι ρόλοι των φύλων είχαν ενδιαφέρον με στοχαστικές γυναίκες όλο αξιοπρέπεια, σε σημεία αυταρχικές με πολύ ενέργεια και παρούσα σεξουαλικότητα. Βέβαια το ότι γέμισαν τις ζωές τους με διαφορετικά πράγματα (καριέρα, έρωτα, οικογένεια) και αυτό ισορροπούταν αλάνθαστα και με πάθος ήταν σίγουρα το στοιχείου του φανταστικού. Όπως άλλωστε και οι περισσότεροι άνδρες που αντί να σαμποτάρουν τη θηλυκό στοιχείο, το υποστήριξαν.

Θα επανέλθω κάποια στιγμή με περισσότερη Ούρσουλα.