Συγκάτοικος-32 κομμάτια
“Θα σε παρακινήσω, ακόμη και θα σε αναγκάσω, να μεσουρανήσεις, να πετάξεις, να δοκιμάσεις ισόποση χαρά με την πίκρα που συνέλεξες τόσα χρόνια. Σαν μια τσίγκινη, χτυπημένη σε χίλιες μεριές, λεκάνη γεμάτη βρομόνερα σε κατάντησα. Σκύβοντας να δεις το είδωλό σου, όσο φαίνεται πιο αλλοιωμένο, πιο πειστικό.”
Από τις αρχές του προηγούμενου μήνα συγκατοικώ με τον Συγκάτοικο, ίσως και παραπάνω. Κάπου το βρίσκαμε, κάπου το χάναμε, όμως έτσι είναι αυτά τα πράγματα.
Ο αφηγητής είναι (παρα)είναι χωμένος στο διαμέρισμά του, στο μυαλό του, στις φαντασίες του και στη ζωή του μουσικού συνθέτη Νίκου Σκαλώτα.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτών των τριάντα δυο κομματιών είναι πως ο συγγραφέας χειρίζεται εξαιρετικά την παλλαϊκή γλώσσα και υφαίνει έναν ονειρικό κόσμο ανάμεσα στη μουσική ιδιοφυΐα και τον ίδιο, έναν εμμονικό Αθηναίο. Ο αφηγητής φαίνεται να έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον συνθέτη, στις επιλογές του Σκαλώτα, στη μελέτη της ζωής του και φυσικά στο έργο του. Δεν αργεί να έρθει αντιμέτωπος με την παρουσία του φαντάσματος, μέχρι να γίνει ο “σύντροφος του στα όπλα” και να τον θρηνήσει ως Δημιουργό, φίλο, εραστή.
Ο αφηγητής μετράει τη ζωή του στα μέτρα του Σκαλώτα. Αυτή η κάπως παράλογη σύγκριση ταιριάζει στα πάντα: στην παιδική ηλικία, στις οικογένειες, στις καθημερινές συνήθειες που κανείς δεν προσέχει, στο δρομολόγιο μεταξύ διαφορετικών χωρών που υπήρξαν και φυσικά διαφορετικών χρόνων.
Ο μοναχικός και απομονωμένος άντρας, ανά στιγμές, είναι ικανός να φέρει ανατριχίλα, ειδικά όταν αφήνεται χωρίς καμία συστολή στα δημιουργήματα του μυαλού του, στις παραισθήσεις του. Ο περίεργος κύριος Ρίπλεϊ, μιλάει για/και τον Σκαλκώτα λες και πρόκειται για τον έναν σημαντικό άλλο και μάλιστα ανάμεσα στις επιστολές του συνθέτη από τα νεανικά του χρόνια, εκεί που ο ταλαντούχος άντρας μιλούσε με σημαντική Άλλη, την κατά ένα έτος μεγαλύτερη του, βιολονίστρια, Νέλλη Ασκητοπούλου.
Ο Αθηναίος βρίσκει ένα εσωτερικό, αλλόκοτο πάτημα να υπάρξει δίπλα στον συνθέτη, να πάρει αυτό το φαντασιακό υπαρξιακό παυσίπονο, όπου μπορεί να συνομιλήσει με το νεκρό του ίνδαλμα/είδωλο.
