Αγαπητέ σύζυγε, πάω διακοπές!
Τις προάλλες ξύπνησα ένα πρωί και ήμουν ευτυχισμένη. Όχι ότι τα υπόλοιπα πρωινά δεν είμαι, ειδικά όταν με ξυπνάει ο γιος μου με τα μάγουλα κόκκινα, τις μπούκλες αφάνα και την αγκαλιά γεμάτη με όλα του τα λούτρινα αρκουδάκια. Αλλά εκείνο το πρωινό είχε κάτι το περίεργο: ένιωθα ανάλαφρη σαν πούπουλο, είχα μία γαργαλιστική διάθεση κι ένιωθα σα να είχα χορέψει ένα ολόκληρο βράδυ χωρίς να κουραστώ. Αφού βασάνισα για λίγο το μυαλό μου προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό είχε πυροδοτήσει αυτήν την διάθεση, την ώρα που έφτιαχνα τον καφέ μου, μου έσκασε στο μυαλό σαν ταινία το όνειρο που είχα δει το προηγούμενο βράδυ.
Ήμουνα λέει με το παλιό μου αυτοκίνητο, ένα άσπρο Nissan Cherry του 81’ και μαζί με την φίλη μου την Ελένη είχαμε πάει διακοπές οι δυο μας σε ένα οργανωμένο κάμπινγκ κάπου μπροστά στην θάλασσα. Το μέρος ήταν γεμάτο κόσμο και θυμάμαι ότι μέναμε σε ένα μικρό πέτρινο δωμάτιο και ότι κάθε βράδυ πηγαίναμε σε συναυλίες και beach party μπροστά στη θάλασσα και χορεύαμε μέχρι πρωίας πίνοντας αλκοόλ.
Το πιο σοκαριστικό της υπόθεσης ήταν ότι όταν οι σκηνές του ονείρου επανήλθαν εντελώς στο μυαλό μου, για αρκετή ώρα σκεφτόμουν τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο μέχρι που πραγματικά μου γεννήθηκε η απορία γιατί άραγε δεν μπορεί να συμβεί αλήθεια;
Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι έβαζα στην άκρη το άγχος αποχωρισμού που έχω τόσο για τον άντρα μου, όσο και για το γιο μου και ότι η Ελένη ή η εκάστοτε Ελένη έκανε το ίδιο και ότι έπρεπε να κάνω την απαραίτητη προετοιμασία πριν φύγω. Θα έκανα σίγουρα μια (ενοχική) γενική καθαριότητα και θα έπρεπε να χαλαρώσω με μερικές ώρες διαλογισμού με το γεγονός, ότι αν το ταξίδι μου έπεφτε σε Σαββατοκύριακο, οι αγάπες της ζωής μου θα την περνούσαν ζάχαρη φορώντας όλη μέρα πιτζάμες, τρώγοντας αηδίες και βλέποντας ασταμάτητα τηλεόραση, DVD και βιντεάκια στο γιουτιούμπ.
Αν όμως το ταξίδι κρατούσε παραπάνω κι έλειπα και καμιά καθημερινή, θα έπρεπε να αφήσω και αναλυτικές οδηγίες στον σύζυγο για την πρωινή προετοιμασία. Έτσι σήμερα, κράτησα μερικές νοητές σημειώσεις που θα μπορούσαν να του φανούν εξαιρετικά χρήσιμες στην απίθανη περίπτωση να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο ταξίδι. Και τις παραθέτω εδώ καθώς θα μπορούσαν κι άλλες γυναίκες με αντίστοιχες υποχρεώσεις να τις χρησιμοποιήσουν σε αντίστοιχα απίθανες περιπτώσεις.
“Αγαπητέ σύζυγε,
Αρχικά, αν δεν θέλεις να βρεθείς αντιμέτωπος με λιμνούλες από τσισάκια στο πάτωμα επειδή κάποιος από τη νύστα του δεν σημάδεψε καλά το γιογιό του, καλά θα κάνεις να έχεις ξυπνήσει εκεί γύρω στις 6:30 και να κάθεσαι στο κρεβάτι με το αυτί τεντωμένο περιμένοντας να ακούσεις πατουσάκια να κατεβαίνουν από το κρεβάτι και να τρέξεις να βοηθήσεις στο σημάδι. Στη συνέχεια θα πρέπει να πλύνεις το γιογιό και να ελέγξεις καλά το πάτωμα και τα σεντόνια για τυχόν διαρροές. Αν τις εντοπίσεις, θα πρέπει να αλλάξεις σεντόνια και όλα τα σχετικά και αν δεις ότι το καλάθι με τα άπλυτα του γέμισε, πρέπει να τα χώσεις όλα στο πλυντήριο και να το βάλεις να δουλεύει γιατί θα το ξεχάσεις (οδηγίες στο post-it που έχω κολλήσει επάνω στο πλυντήριο).
Επίσης θα πρέπει να θυμάσαι πού πήγε το αυτοκινητάκι, αρκουδάκι, playmobil που κρατούσε το προηγούμενο βράδυ την ώρα που έπεφτε για ύπνο –αν δεν θέλεις να ξεκινήσει η μέρα σου με κλάμα.
Άνοιξε παντζούρια να αεριστεί το σπίτι, συγύρισε το σαλόνι και μάζεψε τυχόν πεταμένα ρούχα και κάλτσες που θα έχετε πετάξει εδώ κι εκεί από το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Πήγαινε στο δωμάτιο του και αφού στρώσεις το κρεβάτι του και βάλεις λίγο στην άκρη τα πεταμένα τρενάκια για να μην τα πατήσεις και γκρεμοτσακιστείς, μπορείς να περάσεις στην κουζίνα.
Εκεί θα αδειάσεις το πλυντήριο πιάτων και θα τα βάλεις όλα στη θέση τους και θα το γεμίσεις με τυχόν άπλυτα (οδηγίες στο post-it που έχω κολλήσει επάνω στο πλυντήριο πιάτων). Ζέστανέ του το γάλα του αλλά όχι πολύ γιατί αν περάσει το όριο του χλιαρού και φτάσει στο ζεστό μπορεί να κλαίει και να αρχίσει να το φτύνει πάνω του (οδηγίες στο post-it που έχω κολλήσει επάνω στο γκαζάκι. Για το γκαζάκι εννοώ. Για τα νεύρα σου, αναπνοές από τη μύτη will do). Χρησιμοποίησε τις μαντικές σου ικανότητες για να καταλάβεις τι θέλει να φάει ο νέος για πρωινό. Φτιάξε πρωινό για εκείνον και για εσένα. Πείσε τον να αφήσει το παιχνίδι και να έρθει να φάει γιατί αν δεν φάει θα πεινάει και θα κάνει αηδίες και θα κλαίει. Βοήθησε τον να φάει χωρίς να λερωθεί ενώ ταυτόχρονα σέβεσαι την ανάγκη του για ανεξαρτησία και το γεγονός ότι θέλει να φάει ΜΟΝΟΣ. Το δικό σου πρωινό καλύτερα να το φας την ώρα που θα γίνεται το φαγητό στη χύτρα για να μην χάσεις χρόνο. Δεν θα φάτε πάλι μακαρόνια και αηδίες γιατί τρώγατε όλο το ΣΚ οπότε φτιάξε φακές (οδηγίες και συνταγή στο post-it που έχω κολλήσει επάνω στη χύτρα).
Την ώρα που ετοιμάζεις το φαγητό, φρόντισε να ακούς τι κάνει στο διπλανό δωμάτιο ο μικρός γιατί αν ακουστεί μουγκρητό, μάλλον κάνει κακάκια και θα πρέπει να σταματήσεις την προετοιμασία του φαγητού και να τρέξεις, σκουπίσεις πωπό, πλύνεις, πλύνεις γιογιό, απολυμάνεις χέρια και να επιστρέψεις στην κουζίνα. Στο μεταξύ, συνέχισε να έχεις τεντωμένο το αυτί σου για να απαντήσεις σε τυχόν απορίες τύπου: πού είναι το τρακτέρ μου, που είναι το πράσινο παπάκι, πού είναι το παραμύθι με τον κύριο Λαίμαργο, πού είναι η αγάπη που μ’ανέβασε στα σύννεφα…
Ας υποθέσουμε τώρα ότι το φαγητό κατάφερε να μπει στην χύτρα κι ετοιμάζεται, οπότε θεωρητικά μπορείς να φας το πρωινό σου. Θεωρητικά πάντα, διότι κατά πάσα πιθανότητα την ώρα που θα καθίσεις, κάποιος θα σε φωνάξει (10 φορές) να σου δείξει με καμάρι τον πύργο από lego, την τρενάρα που έφτιαξε, τα τσίσα που κατάφερε να κάνει όρθιος πιτσιλίζοντας το σύμπαν (εκεί ρίξε κι ένα σφουγγάρισμα), το νιπτήρα του μπάνιου που γέμισε με νερό για να κολυμπήσουν τα παπάκια (πιτσιλίζοντας το σύμπαν -πιθανόν να σφουγγαρίσεις κι εκεί λίγο) ή ακόμα και για να τον βοηθήσεις να κατέβει από τη βιβλιοθήκη που σκαρφάλωσε για να πάρει εκείνο το βιβλίο κι έμεινε κρεμασμένος σαν πιθήκι με το ένα χέρι. Αφού τακτοποιήσεις κάτι από όλα αυτά (ή και όλα), στρώσε το κρεβάτι σου και βγες μία στο μπαλκόνι να μαζέψεις τα απλωμένα ρούχα γιατί όπου να ‘ναι θα τελειώσει το πλυντήριο και θα πρέπει να απλώσεις τα καινούργια αλλιώς αν το κάνεις μόλις γυρίσεις από τη δουλειά θα βρωμάνε μούχλα και θα ξαναπλένεις. Μόλις απλώσεις, κλείσε τη χύτρα και τσέκαρε αν είναι έτοιμο το φαγητό.
Φάε μια μπουκιά από εκείνο το έρμο το πρωινό για να πάρεις λίγο δυνάμεις (εκτός αν ήταν γάλα με δημητριακά οπότε πιθανό να μοιάζει πλέον με εμετό) και πήγαινε τώρα να του ετοιμάσεις την τσάντα για το σχολείο (οδηγίες στο post-it που έχω κολλήσει πάνω στην τσάντα). Σειρά έχει το ντύσιμο, οπότε οπλίσου με επιχειρήματα για να εξηγήσεις γιατί φοράνε οι άνθρωποι κάλτσες και παπούτσια και δεν περπατάνε ξυπόλητοι στο δρόμο. Επίσης οπλίσου με υπομονή γιατί μπορεί να χρειαστεί να παίξεις λίγο κυνηγητό προσπαθώντας να του βάλεις τα παπούτσια εξηγώντας παράλληλα πόσα συναρπαστικά πράγματα θα δείτε στον δρόμο και πόσο χρήσιμο είναι το σχολείο.
Τώρα μπορείς να ντυθείς κι εσύ, αλλά κάνε το γρήγορα γιατί το κίνητρο της αναχώρησης μπορεί να εξανεμιστεί σε κλάσματα δευτερολέπτου και να πρέπει μετά να εξηγήσεις με επιχειρήματα γιατί δεν μπορεί ένα παιδάκι να βλέπει παιδικά όλη μέρα (επιχειρήματα του τύπου θα σου βγουν τα μάτια ή το μυαλό σου θα γίνει πουρές και άλλες τέτοιες μεταφορικές εκφράσεις δεν λειτουργούν). Αφού μαζέψεις τα σκουπίδια από μπάνια και κουζίνα και κλείσεις τα παράθυρα, είναι ασφαλές να ξεκινήσεις για το σχολείο. Εξήγησε γιατί δεν μπορείτε να πάτε στο σχολείο με πατίνι ή ποδήλατο και γιατί δεν μπορεί να κουβαλήσει μαζί του τον Τόμας το τρενάκι και όλο του το σόι. Κλείδωσε το σπίτι βουρκώνοντας για το πρωινό που δεν έφαγες ποτέ κι ετοιμάσου για την διαδρομή κατά την οποία θα εξηγήσεις γιατί δεν μπορεί να μαζέψει κάθε πέτρα, μαραμένο φύλλο και ξεραμένο σκουλήκι από κάτω. Μόλις φτάσεις, δώσε του φιλάκι, μην το πάρεις προσωπικά που δεν θα σε χαιρετήσει καν τρέχοντας στο σχολείο που όλο το πρωί δεν ήθελε να πάει, και είσαι έτοιμος να πας στη δουλειά σου.
Αν ήμουν λίγο χαιρέκακη θα σου έλεγα ότι πρέπει να τα κάνεις όλα αυτά έχοντας δεμένη μπροστά στην κοιλιά σου μια μπάλα του μπάσκετ. Αλλά δεν είμαι.
Υ.Γ.1. Αν όσο βρίσκεσαι στη δουλειά αποφασίσεις ότι είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να εκτελέσεις και το υπόλοιπο μισό της ημέρας αφού τελειώσει το σχολείο, άνοιξε το δεύτερο γράμμα που σου έχω αφήσει πάνω στην τραπεζαρία.
Υ.Γ.2. Αν τα έφτυσες ήδη και με πάρεις τηλέφωνο το μεσημέρι παρακαλώντας με να γυρίσω πάραυτα από τις φανταστικές υπερδιακοπές που έχω πάει με την φίλη μου, πιθανότατα να κάνω ότι θύμωσα και να κράξω λίγο το πόσο φλώροι είναι οι άντρες αλλά να ξέρεις ότι κατά βάθος θα χαρώ και θα γυρίσω τρέχοντας γιατί τρεις μέρες μακριά σας θα μου έχουν φανεί αιώνας”.
