Elja Daae's Blog, page 175

Op avontuur kan ook zonder vakantie

Als je niet op vakantie gaat, ga dan op avontuur, zegt Loesje.

Zo gezegd, zo gedaan.

Dat is niet zo moeilijk voor mij als expat in Istanbul. Vandaag bijvoorbeeld was het tijd om de verblijfsvergunningen te verlengen. 5 uur later waren we weer klaar.

Het gaat nooit zoals je denkt, natuurlijk. Het plan was: 9 uur naar de bank voor een overzicht, 09:15 pasfoto’s laten maken, 10:45 afspreken met onze adviseurs, 11:00 afspraak, 11:30 klaar. Maar zo werkte het natuurlijk niet. Want eerst moesten we nog ons belastingnummer ophalen. En naar het belastingkantoor om de fees te betalen (vlak voor de sluiting, phew!). En naar het wisselkantoor voor een of ander overzicht. En weer terug naar het politiebureau voor een bewijs.

Het leuke is dat ik nu dus wel weet waar ik moet zijn om onze mobiele telefoons te importeren. Bij de belastingdienst, namelijk.

En ik weet ook dat er tegenover het politiebureau in Besiktas een prachtige, prachtige moskee staat die helemaal gerenoveerd wordt. En dat het voelt alsof je in Toscane bent als je uit het raam kijkt van het politiebureau.

En dat je uit moet kijken als je met meerdere mensen in de taxi stapt omdat het kan gebeuren dat de chauffeur het niet ziet en gaat rijden net terwijl de derde persoon in de taxi stapt (!). (hij was waarschijnlijk een beetje vaag omdat het Ramadan is, dat zou ik ook zijn als ik al weken lang overdag niets mocht eten en drinken en het was 30 graden buiten).

En dat dingen nooit gaan zoals je denkt dat ze gaan.

En dat dat eigenlijk niet alleen geldt voor landen als Turkije en Hongarije (waar ik dan toevallig ervaring mee heb). Maar ook voor je werk. Voor je bedrijf. Voor je leven.

En dat ik 6 jaar geleden helemaal in de stress zou zijn geschoten van dit soort dingen (dat je denkt dat je 11:30 klaar zult zijn maar vervolgens nog uren lang door Istanbul van hot naar her gaat om van alles voor elkaar te krijgen).

En ik weet nu ook dat het belastingkantoor er hier toch wel anders uit ziet dan in Nederland.

Oh, en dat Turken alle belastingen op het belastingkantoor gaan betalen. Zodat ze soms wel 20 of 30 transacties tegelijk hebben en met stapels biljetten naar het kantoor moeten. Autobelasting, vuilnisbelasting, huisbelasting – alles is een aparte transactie! Het kan wel online maar niet iedereen heeft daar gelegenheid toe natuurlijk.

En dat de meneer die bij de belastingdienst in Besiktas de belastingnummers uitreikt, vloeiend Frans spreekt omdat hij Franse literatuur gestudeerd heeft.

En dat Yildiz park toch wel echt een prachtig plekje is, op loopafstand van ons huis. Als je het niet erg vindt om een heel steile berg te beklimmen. Je kunt ook met de auto en dan parkeren natuurlijk, he.

En ik heb weer gezien hoe dat gaat, in Turkije. Alles draait om relaties hier. Overal. Dat is helemaal zo gek nog niet, hoor.

En ik weet nu dat ik weliswaar meer Turks spreek dan 2 weken geleden, maar nog lang niet genoeg om de instructies op het belastingkantoor te ontcijferen.

En ik weet dat ik het desondanks wel kan, die telefoon importeren in mijn eentje op het belastingkantoor. Gewoon naar de vierde verdieping, middelste raampje, passport en IMEI-nummer mee en 100 lira en hop.

Zie je?

Op avontuur gaan als je niet op vakantie bent is heel makkelijk als je in het buitenland woont. :)

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

To Blog or Not To Blog

Gisteren gebeurde het.

Ik dacht: waarom zou ik eigenlijk bloggen?

Waarom laat ik het niet gewoon zitten?

Ik lijk wel gek, dacht ik. Net lekker uit eten geweest met F., het is al laat, gezellig avondje samen. En dan ga ik nog even snel bloggen. Want ik blog iedere dag. Ook vandaag.

Ik heb sterk getwijfeld. Dat komt ook door een artikel dat Marloes me laatst stuurde. Over slow blogging. En toen zag ik nog een artikel met dezelfde conclusie (minder bloggen is beter) en nog een artikel met die boodschap (minder bloggen is beter).

Als ik tijd heb zal ik de linkjes er nog even bij gaan zoeken.

Nu ben ik het er niet mee eens, met sommige van die artikelen. Ik bedoel, minder bloggen is prima natuurlijk. Lekker doen wat je wilt. Maar in een van de artikelen legt de eigenaresse van een succesvol blog uit hoe haar blog door is gegroeid ook al publiceerde ze veel minder omdat ze geen gastbloggers meer op haar blog had.

Dat is natuurlijk heel interessant. Maar het blijft zo dat als ze niet al jaren al die content de wereld in gestuurd had op dat blog met behulp van al die gastbloggers, ze nooit zo’n grote base van volgers en lezers had en dus ook dit nieuwe groei niet had kunnen doormaken. Denk ik. Ik geloof echt in frequentie, als je zakelijk wilt bloggen en zakelijke doelstellingen hebt. Zie boek.

Maar ik blog niet voor de cijfers. Ik blog voor mezelf.

Iemand die ik kende en bewonderde blogde iedere dag toen ik hem ‘ontdekte’. Ieder dag. En iedere dag was het leuk om hem te lezen. En toen op een dag stopte hij. Hij zou een weekje stoppen, dacht hij.

Hij is nooit meer begonnen met bloggen.

Toen ik hem vroeg waarom hij gestopt was zei hij dat hij het niet meer op kon brengen. Het was niet leuk meer. Hij stak altijd veel energie in zijn blog, foto’s er bij (het ging over marketing en de dingen die hem opvielen. beetje zoals ik soms, nu ik er zo over nadenk!). Het werd een te grote opgave. Hij had er geen lol meer in.

Ik heb er wel lol in. En ik blog, in tegenstelling misschien tot J. hierboven, vooral voor mezelf. Of misschien ging het mis toen hij voor anderen ging bloggen in plaats van voor zichzelf.

Maar ik denk wel vaak de laatste tijd: waarom blog ik eigenlijk? Ik ben er vaak rustig een uur mee bezig op een dag. Soms maar een half uur. Maar jeetje, er is zoveel anders te doen.

Een heel nieuwe stad en een nieuw land te verkennen. Een bedrijf op en uit te bouwen. Drie kleine kinderen die naar het zwembad willen of samen met hun mama willen legoën. Een echtgenoot die ik graag ‘savonds zie als hij er is (hij is heel veel op reis). Een nieuwe taal te leren. Nieuwe vrienden te maken – en die maak je niet door een keer in de maand een keer 1 uur koffie te drinken, ben ik achter.

Vaak nekt het zoeken van plaatjes me nog het meest. Dan staan ze op mijn iphone en niet op mijn laptop en moet ik ze naar mezelf gaan mailen en dan nog verkleinen en zo. Of ik moet eerst gaan zoeken naar een plaatje, verkleinen, opslaan, uploaden, pffffff. Steeds vaker grijp ik naar een oud plaatje. Iets van een oude blog post.

Het is een teken, denk ik. Van vermoeidheid. Blogmoeheid?

Ik weet het niet.

Ik weet dat ik niet hoef te bloggen. Ik weet dat ik niet iedere dag hoef te bloggen. Ik weet ook dat ik het slimmer zou kunnen doen. Gedisciplineerder (zoals Cor, iedere ochtend). Handiger.

Het probleem is dat jullie met zijn allen kunnen zeggen dat ik gewoon minder kan gaan bloggen als ik dat wil en dat ik zelfs kan stoppen als ik dat wil maar dat het natuurlijk vooral een innerlijke strijd is. To Blog or Not To Blog. Dat is de vraag. Ik denk dat ik, als ik stop, ook STOP. Dat het dan ook ophoudt. En dat ik het dan zo zal missen.

Dat ik jullie dan zo zal missen. Ook al blog ik voor mezelf.

(zie je? ik kom er niet uit…)

To Blog Or Not To Blog.

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

De bijvoeglijke naamwoorden epiphany

Turkse les gehad. Veel geleerd.

Bijvoorbeeld: als je pak hem beet 100 bijvoegelijke naamwoorden leert in een andere taal kun je zo’n beetje alle communicatie-uitingen van bedrijven lezen en begrijpen.

Reclameborden! Televisie-aankondigingen! Borden! Verpakkingen! Borden in de supermarkt.

Nee, echt. Als je 100 bijvoeglijke naamwoorden leert kun je opeens de halve wereld ontcijferen. Nou ja, de reclamewereld in ieder geval.

Ga maar eens na hoe vaak je woorden als nieuw, oud, leuk, lekker, mooi, hoog, laag, schoon, vies leest op verpakkingen en in reclame. Je hebt eigenlijk niet eens de werkwoorden nodig.

Als je dan ook nog de overtreffende trap leert, ben je klaar! Schoner, hoger, beter, mooier, lekkerder, goedkoper, meer. Je kunt nu de helft van de reclames ontcijferen. En ongeveer ieder 5e woord van popmuziek, ontdekte ik vandaag (als die muziek althans ondertiteld wordt).

Hoewel je dan ook ‘liefde’ moet kennen natuurlijk. Maar toevallig weet ik wat dat is in het Turks.

Als ik weer in Nederland ben, ga ik mijn theorie testen.

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

Paaltjes slaan & het Ego

Mijn ego heeft te leiden, mensen.

Ik voel me er een beetje *** over.

Loslaten is een kunst, maar net zo goed is het een kunst om te accepteren dat je wordt losgelaten.

Mijn hart maakt een klein sprongetje iedere keer dat ik er mee geconfronteerd wordt.

En iedere keer dat ik dat gevoel krijg, dat mijn hart dat sprongetje maakt, zeg ik tegen mezelf: dat is je ego, niet jijzelf. Jaloezie, angst, paniek – niet om hoe het is maar om wie er beslist (jij, of zij).

Zij en het ego

Ik werd een keer ontslagen. Nou ja, ‘boventallig verklaard’. Het kwam hard aan, ook al wou ik zelf al weg. Het deed pijn, omdat ik niet de beslissing nam, maar zij.

Allemaal ego, dus.

Mijn moeder zei het toen al: soms nemen anderen de beslissing voor je die je zelf niet hebt durven nemen. En zo was het precies.

Maar toch.

Sla je paaltjes? Laat je ze los?

Zoals iemand ooit tegen mij zei: we slaan paaltjes in de grond en daaraan verbinden we ons, dat zijn wij, maar dat is allemaal ego. Dit ben ik: mijn huis. Dit ben ik: mijn auto. Dit ben ik: mijn werk. Dit ben ik: mijn carriere.

We realiseren ons niet dat alles vloeit, alles flexibel is, alles beweegt, en niets hetzelfde blijft. Dus als de paaltjes verschuiven of het touwtje naar het paaltje losraakt is er paniek in de tent.

Allemaal ego.

Let it go, Daae, dat ego. Good things await! (voor jullie ook!)

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

De expat blues

Alles is een avontuur als je expat bent.

Vrienden maken. Een nieuwe taal leren. Een verblijfsvergunning regelen. Een werkvergunning aanvragen.

Een werkvergunning voor de oppas aanvragen. Een mobiele telefoon importeren. Naar het postkantoor gaan.

Boodschappen doen. De juiste koffie vinden voor je koffiezetapparaat. Je kapotte koffiezetapparaat laten maken.

Gordijnen laten maken. De elektricien iets laten repararen. Sneller internet krijgen. Een mobiel abonnement met data regelen.

Een creditcard regelen. Een rekening online betalen. Uitzoeken waar ze  biologische melk verkopen.

Je nieuwe telefoonnummer aan de bank doorgeven. Je adres wijzigen bij de Nederlandse bank. Je eigen adres achterhalen omdat er meerdere manieren blijken te zijn om het te schrijven.

Met je huisbaas communiceren. Een tafel reserveren. Auto rijden.

Parkeren.

Alle dingen die zo gewoon zijn in je thuisland – of uberhaupt niet hoeven – kosten hier moeite.

Zolang je het allemaal als een avontuur blijft zien, is er niets aan de hand. Dan vertel je jezelf dingen als

‘Kijk mij eens hier lopen, het lijkt wel vakantie!’.

‘Wat is het weer hier toch mooi!’.

‘Wat een prachtig huis is dit toch!’.

‘Wat een geluk dat we dit land zo goed leren kennen!’. ‘

Wat een lekker eten hebben ze hier toch!’.

‘Zulke tomaten vind je in Nederland echt niet in de supermarkt!’.

‘Hoeveel? Tsjonge. Het kost ook niets hier zeg!’.

‘Ben ik toch mooi maar een andere taal aan het spreken met de groenteman!’.

‘Ongelofelijk, de historische gebouwen hier!’

Behalve als je moe bent.

En klaar bent met het hele gebeuren. Behalve als je lijdt aan de expat blues.

Dan denk je meer:

…ik leer het nooit…

…geen idee wat de mevrouw achter de kassa net aan me vroeg…

…volgens mij begrijpt de taxi chauffeur niet waar ik naar toe wil…

…ik weet niet wie me kan helpen om sneller internet te regelen…

…ik weet niet waarom de elektriciteit net uitviel…

…na een jaar nog geen schilderijen opgehangen…

…ik ken hier niet echt veel mensen…

…ik wist niet dat veel mensen in de zomer niet in Istanbul zijn…

…wat als we niet op tijd zijn met het aanvragen van die verblijfsvergunning…

…ik ben te moe om een praatje te maken met die leuke mevrouw die ik nog niet ken…

…ik weet niet waarom er nergens brievenbussen te vinden zijn…

De oplossing voor de expat blues is dus simpel.

Bedrieglijk simpel.

Gewoon: de knop om.

Stand ‘Het is een avontuur!’. Stand ‘later zul je wensen dat je er nog woonde!’.

Of je gaat gewoon een dag met je hoofd onder de dekens een boek lezen.

Wil ook nog wel eens helpen.

Kun je morgen weer lekker van alles een avontuur maken …

PS

Wat blijkt: ik heb al een tag ‘expat blues’. Hmmm. Ik ben mezelf aan het herhalen. Mochten jullie verveeld raken, excuses. Ik kan er niets aan doen: het is net het leven, zo’n blog. Terugkerende thema’s.

 

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

Content maken is niet moeilijk

Ik zat te kijken naar de televisie, offline en online, rondom de royal baby. Voor wie het heeft gemist, er is een nieuwe troonopvolger geboren in Engeland, nr X in de lijn in het Britse Koningshuis. George, heet hij (lees ik net).

Zo’n event staat garant voor uren en uren en uren content, honderden pagina’s krant- en tijdschrijftenberichten, duizenden internetpagina’s als deze en honderdduizenden tweets.

Het leuk aan televisie vind ik dat je mooi kunt zien hoe het moet, content maken. Of hoe het niet moet. Net wat je wilt bereiken en wat je voor eisen stelt.

Content genereren is niet moeilijk

Zo moeilijk is het allemaal niet, programma’s/kranten/tijdschriften/blogs vullen! Als je maar een evenement hebt, een gebeurtenis. De rest vul je in met, andere dingen.

Je laat – bijvoorbeeld – een andere moeder zien die druk aan het bevallen is. Als je dat in Amerika doet is dat niet zo erg als het lijkt, want de dame in kwestie ligt aan de monitor met een ruggeprik dus ze is niet aan het gillen of zo. Nog niet. Kwestie van timing. En dan vraag je haar hoe dat nou voelt, als bijna-moeder en hoe ze denkt dat de koninklijke bijna-moeder zich zal voelen. (ik verzin het niet! zelf gezien)

Dat trucje – niet-experts om hun mening vragen alsof het er toe doet – zouden we best af kunnen kijken, bloggers. Ik zag van de week dat zoiets uren televisie kan opleveren. Ook bij de BBC! Wat vindt de gewone mens er van? Wat vindt de willekeurige toerist die bij het paleis zijn vakantiedag staat door te brengen, in afwachting van een glimp van een stuk papier, er van? Hoe voelt dat nu, mevrouw, meneer? Hoe denkt u dat het kind gaat heten? Hop, poll erbij. Facebook update er over heen. Eén en ál content creatie.

Expertmeningen

En dan zijn er natuurlijk nog de echte experts. De Experts. En als die niet beschikbaar zijn, dan gewoon de semi-experts. In dit geval, de oud-hofstalmeester van de oma van de baby, bijvoorbeeld. Of een geschiedkundige, doet het ook altijd goed.

De ochtend nadat dat vliegtuig in San Francisco was neergestort werden de kijkers van Fox News (de TV stond uiteraard aan in de ontbijtzaal van ons hotel) getrakteerd op een live discussie met een arts die ons alles wist te vertellen over hoe je je voelt als je brandwonden hebt. Hij kon met grote waarschijnlijkheid zeggen wat voor medische problemen de passagiers zouden hebben.

Let op: hij had niemand gesproken. Had ook geen ervaring met het behandelen van dat soort patiënten. No matter. Gewoon lekker laten praten over wat hij denkt dat er gebeurt of gebeurde of gebeuren zal of gebeuren kan.

Andermans content

Ook leuk: andermans content verzamelen en dan bundelen tot je een mooi stukje ‘nieuwe’ content hebt. Tijdens de kroning van Willem Alexander zat er in de studio een meneer die de laatste tweets voorlas. Mooie vulling toch, terwijl je zit te wachten tot er iets echts gebeurt? Kunnen wij ook, bloggers.

Ik zag ook overal content verschijnen rondom de koninklijke baby waarbij ‘journalisten’ verzamelingen hadden aangelegd van dingen die je een koninklijke baby zou kunnen geven.Google maar eens. Of verzamelingen van andere beroemde babies. Of andere koninklijke babies. Of ‘hoe het allemaal zo gekomen was’ met een ‘slide show’.

Lijstjes. Opsommingen. Terugblikken.

Een van de weinige niet-Turkse TV-kanalen die we hier ontvangen is E-news, een Amerikaans kanaal dat met name over beroemdheden en mode gaat. Soms vermakelijk, hoor. En slimme content! Hele series over beroemde acteurs en actrices met opsommingen van hun carriere. Plaatje van filmposter, plaatjes behind-the-scenes, paar seconden uit een interview uit die tijd of een paar seconden van de rode loper ergens, screenshot van een krante-artikel, alles aan elkaar plakken (chronologisch), voice-over en klaar ben je.

Eindeloze, eindeloze hoeveelheden content. Het ligt allemaal gewoon voor het oprapen…

PS De Huffington Post maakte het ultieme stukje babynieuws…

 

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

Meer marketingboodschappen

Party mix

Ah, snoepjes. Chocoladesnoepjes. Je kunt ze niet alleen in ‘melk’ en ‘pinda’ maken hoor. Neeneeneenee. Pure chocolade. Witte chocolade. Speciale kleuren voor de kerst (ik noem maar wat: rood/groen). Of extra speciale edities in kleine zakjes met speciale exclusieve smaken. Denk: amaretto. Denk: napolitaanse espresso. Denk: kersenbonbon (OK, die heb ik verzonnen. Maar ze hebben wel ‘framboos’!) Of iets heel innovatiefs! Pretzel van binnen of zo. Zout-zoet! Is heel populair nu, hoor, zout-zout. Echt voor connaisseurs.

En als je dan alles al gehad hebt, qua logische en hopelijk zeer gewilde smaken, weet je wat je dan kunt doen? Dan kun je ze samen in een zakje gooien bij wijze van ‘party mix’.

‘Party mix’, dat is een heel populair genre voor heel veel producten, hadden we vorige keer al vastgesteld. ‘Party mix’. Restjesmix, more like it.

Not my cup of tea

Weinig productcategorieën zijn zo overvol als thee, tegenwoordig. Nou ja, misschien ook niet (wasmiddel…tandpasta…). Maar vroeger had je maar zo weinig smaken, he. Terwijl nu..! Zelfs wie ooit een innovator was door met kruidenthee te komen en die hip te maken, is inmiddels aangewezen op dezelfde trucjes als iedereen. Nieuw zen verpakkinkje. Iets met kruiden. Iets zonder theïne. Gezinsverpakking. Kruidenthee voor keelpijn. Etc.

Een bes uit een ver vreemd land of een witte thee of een groene thee of een rode theesoort waar niemand nog van gehoord had.

En als dat dan niet lukt, dan gewoon spannende nieuwe smaken. Niet gewoon zoethoutthee maar ‘Egyptische’ zoethoutthee.

Of: abrikoos-vanille-creme-thee. Of zou het abrikoos-vanillecreme-thee zijn? Gelukkig staat het op de verpakking. Zo te zien is het een witte thee met verse abrikozensmaak en echte Tahitiaanse vanille. De creme zit hem in, ehm, … Juist.

Appeltjes van oranje

Afwasmiddel. Belangrijk! En als je dan toch afwast, waarom dan niet boven een bak water die lekker ruikt? Mogen de borden en je handen niet een beetje lekker ruiken?

Ehm, even denken. Oranje. Sinaasappels. Geurig.

MANDARIJNTJES! Stuk exotischer!

En ook nog biodegradable. En gemeen tegen vet (phew! Net wat ik zoek in een afwasmiddel, nu ik er zo over nadenk). Concentrated, maar ook natuurlijk. Natuurlijk + geconcentreerd.

Prachtig hoor. En de verpakking lijkt net op die van handzeep. Staat nog mooi ook…

Boodschappen

Zo’n verpakking kan heel wat boodschappen bevatten. Ik begrijp wel hoe dat gaat, want het toeval wil dat ik ook product manager ben geweest. Weet je wel? Je komt binnen, krijgt een nieuwe categorie, en je denkt: laat mij maar even. Hop. Ik heb nog wel een boodschap voor de supermarktbezoeker.

Eens even kijken. Pomtiedom, pomtiedom…Welke producteigenschap kan ik beter uit de verf laten komen? Welk unique selling point? Welke marktpositie?

Zie hier de fles bleekmiddel. Telt u mee?

The Works: aansprekende titel die associatie met het vieze werk (vieze wc’s schoonhouden) vermijdt. Humoristisch ook wel (innovatief! humor!)
desinfecterend
toiletschoonmaakmiddel
DIK schoonmaakmiddel
VERWIJDERT (iets)
verwijdert roest, kalkaanslag, ‘harde water vlekken’
(roest?? harde water vlekken? Hmmm.)
bij contact! Lees: je hoeft niet te poetsen en te schrobben. Dit spul is zo heftig dat het maar hoeft te kijken naar die vieze ‘harde water vlekken’ of ze verdwijnen.
Gevaarlijk voor kinderen!
Doodt bacteria
Doodt 99% van de bacterien die je in je huis tegenkomt
Doot 99% van de bacterien die je in je huis tegenkomt, sterretje, sterretje… (oftewel, er valt nog iets te zeggen over die andere procent)
33% meer!
33% meer dan andere grote bekende merken wcpotschoonmaakmiddel, sterretje
33% meer dan andere grote bekende merken wcpotschoonmaakmiddel vergeleken bij de flessen van 24 vloeibare ounces van die bekende grote merken wcpotschoonmaakmiddel dan, he.
Blink, blink: je wcpot blinkt je tegemoet, als je dit gebruikt hebt.

Missie volbracht. Een verpakking helemaal vol met schreeuwerige boodschappen. Dit moet wel een goed product zijn!!! DIT IS EEN GOED PRODUCT! KOOP DIT PRODUCT!

PS

Ik heb het nog steeds niet uit, dat boek. Terwijl ik het al 16 november 2012 gekocht heb, zie ik. Nou ja. Wat in het vat zit, verzuurt niet, zullen we maar zeggen. En ik begin er steeds meer zin in te krijgen! Ik heb zo’n vermoeden waar het heen gaat.

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

Doorzetten kun (moet) je leren

Doorzetten, dacht ik vandaag. Ik had weer Turkse les en ik moest nog zoveel andere dingen doen en ik was moe en ik had het af en toe moeilijk met de les. Dat ik het gewoon helemaal niet begreep en geen woorden meer wist etc.

Maar ik weet wat het me oplevert. Het is niet de eerste keer dat ik een nieuwe taal leer. Ik weet wat de beloning is als ik doorzet. En ik weet ook welke hobbels er te nemen zijn. Studeren. Tijd investeren. Woordjes leren (anders wordt het nooit iets!). Meer oefenen. Huiswerk maken.

Omdat ik al een keer doorgezet heb, kan ik het weer, zeg maar.

Leren doorzetten

Ik ben bijna iedere dag met mijn zoontjes in het zwembad. En ze gaan iedere dag vooruit met zwemmen, springen, onder water zwemmen, zelf springen zonder zich door papa en mama op te laten vangen…met bandjes, zonder bandjes… Iedere dag doen ze iets nieuws.

Ik moet het ze wel uitleggen. Dat ze de sprong moeten wagen. Dat ze het kúnnen. Dat ze het kunnen leren, als ze doorzetten. Dat ze door door te zetten net als hun vriendjes onder water kunnen zwemmen. Of van de kant kunnen springen.

En steeds meer merken ze: ik moet even over die hobbels heen (de angst voor de sprong!), maar dan kan ik weer iets nieuws.

Ik hoop dat het ze leert dat je soms moet doorzetten om iets te bereiken. Ook al is die eerste sprong een hoge hobbel om te nemen.

Gedwongen doorzetten

Helaas zijn er ook momenten dat je niet anders kúnt dan doorzetten. Dat het leven je dwingt om door te zetten.

Een klein meisje van 5 dat we uit Amerika kennen vocht de afgelopen weken voor haar leven, na een hartoperatie. Op Facebook volgen we hoe de doktoren de grootste problemen te boven zijn, en hoe zij nu langzaam steeds wakkerder wordt (gehouden) terwijl ze ‘ontwent’. Echt, ontwent. Van alle medicijnen, pijnstillers, beademingsapparatuur. Afkicken is het eigenlijk. Van de pijnstillers en de verdoving en de beademing. Vreselijk is het. Ze voelt zich vreselijk, ziek, misselijk, ongelukkig, boos, verdrietig, ze heeft pijn, ze is verward. Ook al is ze aan de beterende hand, herstellen is een heel heftig proces.

Ze is een vechter. Een doorzetter. Een bijzonder meisje.

Doorzetten: ze moet wel, helaas. Op alle vlakken moet ze doorzetten. Gedwongen doorzetten.

Veel mensen moeten gedwongen doorzetten. Ze hebben weinig keuze. Ze moeten die hobbels wel nemen.

Toch wel lekker als je eerst even kunt oefenen met doorzetten met een simpele sprong in het zwembad.

 

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

Onzinnige marketingboodschappen (uit de VS), deel 1

Slim

Slim is het wel, die marketing. Amerikaanse marketing – hoewel ik vermoed dat dit niet anders is dan de aanpak van de grote Nederlandse merken. Dat ga ik even checken als ik over een paar weken in Nederland ben.

Daarom speciaal voor jullie een verzameling marketingboodschappen waar je ut tegen zegt. Dit alles in het kader van het boek ‘Different’ dat ik nog steeds niet uit heb maar waar ik jullie de komende tijd nog vaak mee ga vervelen.

Het idee is er achter te komen welke bedrijven en merken nou daadwerkelijk innoveren, daadwerkelijk iets nieuws bieden waar klanten iets aan hebben. En welke merken ofwel slechts incrementeel innoveren ofwel alleen onzinnige statements op hun verpakkingen zetten in de hoop dat wij daarin trappen.

En/want (de hand in eigen boezem) dat doen we met zijn allen. Waarom wij consumenten toch blijven vallen voor al die onzinnige claims, ‘producteigenschappen’ en ideeën…

Geurig

Dit product maakt uw was niet alleen zacht. Oh, nee hoor. Met een verzameling geuren, een infusie zeg maar, gaat je was ook nog eens extra lekker ruiken. De modegeur jasmijn natuurlijk, maar ook salie! Jawel, salie! Salie en Jasmijn. En u kunt met deze ene fles maar liefst 96 wasjes draaien.

Als dat geen koopje is? Wie wil er nou niet naar jasmijn en salie ruiken, hmmm?

U ziet natuurlijk aan onze mooie groene fles met semi-blaadjes ook wel dat dit allemaal heel lekker gaat ruiken, he? Precies.

Beestjes

Buiten de zomer doorbrengen? Het is gevaarlijk buiten, mensen. Buiten is de natuur. En de natuur, dat betekent beestjes. Enge beestjes. En met een beetje pech komen ze ook nog je huis in! Je fijne, koele, schone huis.

Daarom hebben wij een bescheiden assortiment producten ontwikkeld voor de consument die op zijn eigen voorwaarden van de natuur wil genieten.

Wij hebben iets tegen mieren. Iets tegen kakkerlakken + mieren (want die twee gaan vaak samen op, wist u dat?). Of iets tegen al het ongedierte, multi-purpose, multi-insekt. En iets dat u zowel binnen als buiten kunt gebruiken, een echt huis-en-tuin-product.

Onze producten zitten in handige spuitbussen maar als u liever een spuitpistool gebruikt, kan dat natuurlijk ook, geen enkel probleem.

U voelt zich met name bedreigd door vliegende insekten? Of alleen door de muggen in uw tuin tijdens uw wijntje na de barbeque? Daar hebben we iets voor. Ook, trouwens, een mooie spuitfles tegen de echte gevaren, de wespen en de horzels. In het zwart, om te benadrukken hoe gevaarlijk die zijn.

Kortom. Met ons assortiment, in de meeste supermarkten in zijn geheel te vinden, kunt u deze zomer veilig van de natuur genieten! En speciaal voor u deze zomer 10% meer in onze spuitbussen voor dezelfde prijs!

Party voor uw feestbeest

Uw wilt u kat natuurlijk niet zo maar iets voorzetten. De metgezel van veel mensen, geliefd, vertrouwd. Katten zijn kritisch, dat weet iedere liefhebber. Een kat wil alleen het beste van het beste, net als u.

Waarom dan niet een keer uitpakken met party mix? Lekker party chipje voor u, lekker party snackje voor de kat! Dit is niet alleen een party mix, nee: dit is crunchy. Niet alleen crunchy: original crunch (we hebben of krijgen ook nog een andere reeks smaken, mocht dit uw kat bevallen).

Wat voor smaak is dit dan, vraagt u? Nou, kip. Én lever. Én kalkoen! De smaak dan he, we zeggen niet dat het er ook echt in zit. Maar dat hoeft ook niet. Uw kritische kat zal genieten van de gecombineerde smaken van kip en (onbestemde) lever en kalkoen. Denkt u niet? En dan ook nog original crunch! Als dat geen party wordt!

Mocht het nou zo zijn dat uw kat niet zo’n feestbeest is (haha!) dan zouden we u willen aanraden eens te kijken naar ons luxefeestmaal voor katten. Wat dacht u van  een feestmaal van kip in jus? Gegrild! Een gegrilde-kip-in-jus-feestmaal!

Of misschien is de kip eerst met jus gemengd en dán gegrild? Anyway, mevrouw, meneer, dat lijkt me een detail.

Als u echt van uw kat houdt, valt u ook op hoe gezond dit alles is. Met een 100% compleet en gebalanceerd garantie staat u nooit voor verrassingen, tenslotte. Wat voor garantie dat is, vraagt u? Nou, dat ons gegrilde-kip-in-jus-feestmaal gegarandeerd compleet is en gebalanceerd. We zeggen het zelf. Dus.

Mjam! Of op zijn kats: meow!

Was en red! Of bespaar! Whatever!

Ah, u bent een milieubewuste consument die graag de was doet? U voelt zich vast aangesproken door ons nieuwe wasmiddel waarmee u de natuur redt. Zoals u op de verpakking ziet, vallen daar ook de kleine baby-eendjes onder, zo zacht en pluizig.

Ach, wat zijn ze schattig he? En door met ons product uw was te doen, redt u ze! Van wat? En hoe? Mevrouwtje, dat zijn toch maar details? Die hoeven we toch niet op de verpakking te zetten? (noot vd redactie: op de achterkant stond geen uitleg).

Maar dat is niet alles hoor. Dit is een ULTRA product. Dat betekent dat het, eh, ULTRA goed is. Snapt u wel? Of ultrasterk misschien, dat u er minder van nodig heeft. Althans, we hopen van harte dat u dat verband legt. Want we kunnen het niet echt staven, snapt u.

U ziet misschien het woord SAVE in grote dikke letters op de verpakking staan. U kunt dat natuurlijk ook interpreteren als ‘besparen’. Zie ‘ultra’.

Red de eendjes!

Morgen meer

U kunt zich voorstellen, lezer, dat ik nog enkele andere voorbeelden heb van mooie marketingboodschappen uit Amerika. Daarom morgen deel 2. Misschien nog een deel 3.

Op de nominatie staan nog: keukenrollen om je land te steunen, thee met abrikozen-vanille-creme-smaak, wc-papier, wat je allemaal kunt verzinnen qua m&m’s-smaken, en meer.

En reken maar dat er een Nederlandse variant komt!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.

Waarom de bezoekerscijfers van je blog niet belangrijk zijn

Na mijn overpeinzingen van gisteren en wat discussie op Twitter dacht ik toch: hoe zit dat met mijn bezoekers? Hoeveel heb ik er? Is er groei?

Ik heb het even uitgezocht:

In 2011 had ik gemiddeld 83 bezoeken per dag.

Op 24 december 2011 begon ik iedere dag te bloggen. Daarvoor blogde ik misschien een keer in de twee weken, zoiets.

In 2012 had ik gemiddeld 188 bezoeken per dag.

De eerste 6 maanden van 2013 waren dat er 280.

Er zitten wat uitschieters bij, zoals jullie zien. En wat dalen.

De toppersn & de dalen

Nieuwsgierig naar de toppers en de dalen? Ik wel. Hier zijn ze (zie corresponderende cijfers in de afbeelding)

Je eigen webwinkel beginnen, 10 valkuilen (uit ervaring). Beetje voor de hand liggend, maar gemeend.
Kwart voor twee ‘snachts. Dit is een artikel over hard werken, wat ik daarvan vindt, wat ik daar vroeger van vond. Het is niet zo subtiel.
Hoe leeg het delen van quotes kan blijken te zijn. Over het tweeten en facebooken van quotes en hoe oppervlakkig ik dat soms vind. Voelden best wat mensen zich door aangevallen, logischerwijs.
 Deze top heeft niets met een bepaald artikel te maken (denk ik), maar deze dag werd mijn boek gepubliceerd. En ik had die week een optreden op BNR en een workshop die ik diezelfde week gaf op het Jobs event van Frankwatching.
Stilte is niet het antwoord. Over de demonstraties in Turkije en of je daar over moet zwijgen of niet. Emotioneel, verdedigend, actueel.
Alle grote dalen hebben te maken met Kerstmis en met Koninginnedag/5 mei.

Uitgesproken zijn, werkt (lijstjes ook)

Het klopt, wat ze zeggen. Onbescheiden zijn, uitgesproken zijn, dat werkt als je bezoekers wilt. Mensen gaan je retweeten. Je krijgt comments.

Het grappige is dat ik me bij die meer uitgesproken artikelen helemaal niet zo happy voel. Ik houd er niet van om anderen het gevoel te geven dat zij iets niet goed doen.

Maar Marcel heeft dus wel gelijk:

@Elja1op1 misschien wat minder bescheiden worden? :)

— MarcelvanDriel (@MarcelvanDriel) July 20, 2013

Ik interpreteerde zijn opmerking als: uitgesprokener worden. Maar hij bedoelde meer dat je je posts meer onder de aandacht moet brengen op meerdere plekken. En daar heeft Marcel helemaal gelijk in. Net mijn stuur-naar-facebook-feed aangezet. Waarom ook niet.

Maar los daarvan: zou het beter zijn om gerichter te zijn? Onbescheidener te worden? Bozer? Minder gematigd?

Planmatiger? Strategischer? Meer lijstjes? Gerichter?

Dit is geen blog

Het is mijn werk om te weten dat en hoe je blogs laat groeien op zo’n manier dat er toekomst en geld in zit. Ik weet dat lijstjes goed werken en goede titels en bepaalde onderwerpen die een doelgroep aanspreken en SEO etc. etc. Kwestie van focus, authenticiteit en hard werken. Een strategie. Heel boek over volgeschreven.

Maar ik heb geen strategie. Dat hoeft ook niet. Dit is geen blog, dit is een dagboek. Dit is een plek om te dromen. Dit is een plek om ballonnetjes op te laten. Dit is een plek om in het nu te zijn.

Het liefst samen met jullie.

Maar zonder strategie.

 

Elja Daae - Motto: Steun, gun, inspireer! En blog. Dat ook.