Peter Zantingh's Blog, page 2

Hoe het is om de Libris Literatuurprijs niet te winnen

Het was of het een of het ander: of ik stond op de shortlist van de Libris Literatuurprijs 2023, of ik ging het vuilnis wegbrengen.

Dat zat zo. Begin dat jaar had mijn roman Tussentijds de longlist van die prijs gehaald, met daarop de – volgens de jury, onder leiding van voorzitter Beatrice de Graaf – achttien beste romans uit het Nederlandse taalgebied van het voorbije jaar. De zes auteurs die op de shortlist stonden, en daarmee kans zouden maken op een bronzen legpenning en 50.000 euro prijzeng...

Bedacht Jeroen Brouwers zijn eigen leesteken?

Ongeveer een jaar geleden las ik in de roman Winterlicht van Jeroen Brouwers (1940-2022) deze passage:

[…] boekenbezit moet, zoals bomen en struiken, op tijd en stond en zonder emotie worden gesnoeid om woekering te voorkomen of te bestrijden, – na een jaar is de boekenkast als vanzelf weer dichtgegroeid met tientallen nieuwe aanwinsten waarvan men zich opnieuw kan ontdoen zonder ze naderhand ook maar een halve seconde te missen.

Zie je dat? Dat er na ‘bestrijden’ een komma én een streepje staat? ...

Wat er verloren gaat als we alles ♥ vinden

De kleren van de pluchen Beertje Paddington die bij mijn schoonmoeder thuis stond, waren hard aan vervanging toe. Lubbert, de labrador, had de hoed stukgebeten en in het vilten jasje hadden de motten huisgehouden. Ze kocht stof en maakte zelf een nieuwe rode hoed en een bosgroene houtje-touwtje-jas voor de beer.

‘Waaauw’, zei Lotte, haar kleindochter van tien, toen ze het eindresultaat zag. ‘Hartje!’

Hartjes, overal. In de spreektaal, in WhatsApp-gesprekken. Op valentijnskaarten, als chocola, als ...

Eindeloos met je jas in je hand in het halletje staan te dralen

Mijn favoriete band op Lowlands 201401

Ik heb geen favoriete band. Een muziekliefhebber die zichzelf een beetje serieus neemt heeft geen favoriete band. Die luistert veel, die luistert breed. Die is bereid kritisch te zijn als het moet en te omarmen of terzijde te schuiven op basis van de intrinsieke kwaliteit en vernieuwingsdrang en zeggingskracht van een band, een album of een nummer. De echte muziekliefhebber is niet dogmatisch. Die laat zich steeds door iets nieuws overrompelen.

Zou ik een ban...

Elke dag, de hele dag, staat hij bij de school van zijn dochter

Kalme zee, Simon de Vlieger (1601-1653)

Ik voetbal elke zondagochtend. Met een groep mannen, dertigers tot zeventigers, drie potjes van twintig minuten, zeven tegen zeven, dan een kopje thee, dan weer op de fiets naar huis. Het is geweldig.

Mijn buurman Ton is er vaak ook. Een tijdje terug zei hij in de kleedkamer dat hij Tussentijds gelezen had en dat hij in de kleine details waarmee ik mensen typeerde iets herkende van Sandro Veronesi, een Italiaanse schrijver. Ik zei dat ik zijn werk niet kende...

Doe nooit twee dingen halfslachtig. Doe één ding heelslachtig

Welke schrijver zei dat ook alweer, dat het met een idee soms is als bij een konijnenhol zitten wachten?1 Grijp er niet direct naar als de puntjes van de oren een heel klein beetje boven de aarde uit steken. Laat het niet schrikken, laat het zich niet schuchter terugtrekken voor je het vast kunt pakken. Wacht nog even, laat het aan vertrouwen winnen, zich nog wat verder aan je openbaren. Grijp er dán naar. Hebbes.

Stomme vergelijking, eigenlijk. Ik zou niet weten wat ik moest met een konijn in mi...

Je neus stoten aan een ster in de ruimte

Een binnendag, skischansspringen op televisie. Griep- en virusseizoen. Wachten tot je kind weer beter is, wachten op die eerste, gelukzalig makende opleving. Huilen om een Instagram-filmpje van een jongen van ongeveer tien of twaalf die is geboren zonder ogen en de stadionspeaker mag zijn bij Sparta. Een mogelijke scène voor een mogelijke nieuwe roman dromen. Het eerste goede album van het jaar. She’s got a literary mind and a literary look. Was vouwen, pizza bestellen, een dunne deken van sneeu...

Eén alinea, keer op keer herschrijven

Kort na het verschijnen van mijn derde roman Na Mattias gaf schrijver Sabine van den Berg op het blog van Lebowski schrijftips aan de hand van dat boek. Ze koos ook een favoriete zin uit. Dat was deze:

En terwijl de zon onderging, steeg die ballon juist op met drie mensen aan boord: ze trokken zich omhoog aan de laatste banen zonlicht terwijl op aarde alle kleuters hun schouders bijna uit de kom zwaaiden, en kort daarna was het al bijna onmogelijk om je de silhouetten in dat mandje nog voor te st...

Een roman als één lang appbericht

Ik ga gewoon beginnen. In All Fours laat de naamloze hoofdpersoon haar man Harris en haar genderneutrale kind Sam achter in Los Angeles voor wat een drie weken durende roadtrip naar New York zou moeten worden, om al op twintig minuten van haar huis te stranden in kamer 321 van een motel in Monrovia die ze laat verbouwen tot luxe suite voor de 20.000 dollar die ze verdiende omdat een whiskeymerk voor een reclamecampagne een zin van haar kocht die over aftrekken ging maar ook over whiskey zou kunn...

Het onvermogen om rustig in een kamer te zitten

Het was juli en we gingen naar Frankrijk. Dat hadden we Esper, ons zoontje van vijf, beloofd. Hij wilde graag op vakantie naar Frankrijk, want hij gaat er later wonen, als hij octopusonderzoeker is.

Maar een paar weken nadat we hem dat beloofd hadden, kochten we een nieuw huis. We kregen de sleutel op de eerste dag van de zomervakantie, en we moesten klussen, dus lang wegblijven konden we bij nader inzien niet.

Een week, besloten we, naar een dorpje in Noord-Frankrijk. Louvil heette het. We huur...