Peter Zantingh's Blog, page 3

Het is slechts onze perceptie van tijd waardoor de dingen voorbijgaan

Ik kan het nu wel zeggen: zeven jaar geleden spijbelde ik een middag van mijn werk om naar de bioscoop te gaan.

Het was het einde van de zomer, 2017, en in het Louis Hartlooper Complex in Utrecht hadden ze (tijdens wat ze met slecht gevoel voor spatiegebruik het ‘film zomer festival’ noemden) nog één laatste vertoning geprogrammeerd van de een jaar eerder uitgekomen alienfilm Arrival, naar een kort verhaal van Ted Chiang1.

Dat is wellicht misleidend: ‘alienfilm’. Daar gaat het niet over. Ja, daar...

Alles leidt de hele tijd tot het volgende

“There’s a line that goes all the way from my childhood to you.” Eén van mijn favoriete zinnen van mijn favoriete band, The National. Uit het nummer ‘Empire Line’.

Ik hou van het idee dat er in de wanorde van het leven, tussen alles wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt1, een lijn te ontwaren is. Van daar naar hier, van toen naar nu.

Door puur toeval zag ik vorige week plots heel helder zo’n lijntje lopen. Iets wat zestien jaar geleden begon met een liedje, me langs andere albums en lied...

Wat George Saunders ons leert over liefde en berusting

George Saunders. De naam zei me wel wat, maar interesseerde me niet. Die naam niet, bedoel ik dus. Te generiek Amerikaans, zoals John Williams en Ian McEwan. Wat moet je ermee? Kunnen die mannen niets aan doen, maar het is wel zo. Ze hebben niet de ‘z’ van Jonathan Franzen of dat grappige wat je tong doet bij Don DeLillo.

En toen plaatste The New Yorker vorig jaar Saunders’ korte verhaal ‘Thursday’, en sindsdien lees ik alles wat hij geschreven heeft.

Dat kun jij ook doen, of heb je misschien al g...

We hebben je nu nodig, riep de man naar Bruce Springsteen

Goedemorgen. Amerika houdt ons allemaal in meer of mindere mate bezig, denk ik. Altijd al, maar deze weken nog wat meer, met de aanstaande verkiezingen en het debat van gisteravond. En het is 11 september vandaag.

Enkele jaren terug schreef ik een essay over de aanslagen van ‘9/11’ en The Rising van Bruce Springsteen, en over wat dat album mij leerde over de troostende kracht van muziek in turbulente tijden. Het stuk verscheen in het boek Bruce en ik: 29 odes aan Springsteen, waar ook onder meer ...

Hoe een vergeten mailtje een memorabel liedje werd

Toen Wende Snijders in september 2015 in de krant las dat Joost Zwagerman zelfmoord had gepleegd, dacht ze: shit, ik ben iets vergeten1.

Ze zocht in haar mailbox naar wat hij haar eens gestuurd had. Een tekst die hij had geschreven, een gedicht was het. Een gedicht over angst. Hij had gevraagd of zij daar muziek bij wilde maken en dat had ze niet gedaan.

Die dag, waarop het nieuws over de zelfmoord van de schrijver in de krant stond, deed ze het alsnog. Ze nam zijn gedicht ‘Voor alles’ en maakte e...

Een uitgelezen kans om niks te zeggen

Traditional Two Storey House, Gola van Emma Cownie. Dit schilderij werd gebruikt voor de cover van de heruitgave van Foster uit 2022.

Goed, waar waren we gebleven?

Ik was van plan om in de vorige editie van deze nieuwsbrief al over Foster van Claire Keegan te beginnen, maar toen kwam ik niet verder dan de cover van het boek. Daarop is bovenstaand schilderij te zien, van de Ierse schilder Emma Cownie. Hoe meer ik wist over de totstandkoming ervan, hoe meer ik erdoor bevlogen raakte, dus dat moest e...