Δημήτρης Καραβασίλης's Blog, page 40

Χορευτής

«Ακουσες κάτι;» ρώτησε τον φίλο του «Σαν τι δηλαδή;» σούφρωσε τα φρύδια του εκείνος «Κάποια μουσική να παίζει…για κοίτα!» οδήγησε με το βλέμμα του τον φίλο του να κοιτάξει προς τη μεριά της πλατείας. Εκεί στη μέση ακριβώς δίπλα στο συντριβάνι κάποιος χόρευε με απλωμένα τα χέρια του κοιτάζοντας προς τον ουρανό. «Ελα μωρέ» χαμογέλασε [...]

σπίτι η πύργος

Ολοι το έλεγαν. Από τότε που πήγαινε στο Δημοτικό ακόμα. «Να δεις που ο Γιώργος θα γίνει αρχιτέκτονας. Πιάνει το χέρι του βρε παιδί μου!» Και ήταν αλήθεια. Γέμιζε τα τετράδια του με μικρά και μεγάλα σχέδια. Ζωγράφιζε ο,τι έβλεπε μπροστά του και μέσα του. Εκεί που σκεφτόταν, εκεί που μιλούσε, είχε το μολύβι του [...]

Θόρυβος

«Επιτέλους κάποιος να κλείσει το παράθυρο! Δεν σας ενοχλεί ο θόρυβος;» φώναξε γυρνώντας το βλέμμα της ένα γύρω. Μέσα στο γραφείο ήταν μόνη. Λες κι είχαν εξαφανιστεί όλοι. Παράξενο. Τέτοιαν ώρα συνήθως όλοι ήταν στις θέσεις τους και ανακάτευαν με νεύρο τους φακέλλους που είχαν μπροστά τους. Αποφάσισε να σηκωθεί και να το κλείσει μόνη [...]

φερμουάρ

«Φερμουάρ! Καταλαβαίνεις τι θα πει;» Ο νεαρός πήρε βαθιά ανάσα για να απαντήσει. Η δασκάλα όμως τον πρόλαβε τοποθετώτας με τον δείκτη και τον αντίχειρά της ένα φανταστικό φερμουάρ πάνω στα χείλη της. Το έκλεισε. Του έδειξε να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Τα χείλη του Κωνσταντίνου από τα πολλά φερμουάρ πρέπει να έχουν αλλάξει [...]

μέλλον

"Ενα χαρτομάντηλο;"  μια φωνή έκοψε σε χίλια κομμάτια τις σκέψεις μου. Επιασα να τις μαζέψω. Δύσκολο. Κοίταξα τριγύρω. Να βρω τον υπαίτιο. Να ζητήσω το λόγο. Οι σκέψεις πέταξαν. Λέφτερες. "Χαρτομάντηλο;" ακούστηκε ξανά η παιδική φωνή Και νάτος που καθόνταν πάνω σε ένα κομμάτι χαρτόνι μπροστά μου. Τραντάχτηκε το βλέμμα μου. Η μήπως ήταν η [...]

«Απιστε» Θωμά

Το να πιστεύω σημαίνει να ξέρω ότι κάθε μέρα είναι μια καινούργια αρχή, σημαίνει πως είμαι σίγουρος ότι γίνονται θαύματα και ότι τα όνειρα βγαίνουν αληθινά. Πιστεύω και έτσι βλέπω αγγέλους να χορεύουν ανάμεσα στα σύννεφα, θαυμάζω τον κατάσπαρτο με αστέρια ουρανό και ακούω το νου του ανθρώπου να περιδιαβαίνει πέρα από το φεγγάρι. Πιστεύω [...]

καινούργια παπούτσια

"Τι εννοείς ότι δεν θα τα ξαναφορέσεις;" τον ρώτησε η μάνα "Τι δεν καταλαβαίνεις δηλαδή;" θυμωμένα ο μικρός "Τα καινούργια σου παπούτσια; Αυτά που σου πήρε η νονά; Αυτά που της είχες ζητήσει; Γιατί;" "Επειδή δεν μου αρέσουν πια!" είπε εκείνος αναψοκοκκινισμένος "Να τα πετάξεις!" "Μα, δεν καταλαβαίνω! Δεν τα φόρεσες χθες που βγήκες με [...]

πεταμένα χρήματα

Ήταν ένα αγόρι που πήγαινε κάθε μέρα στο σχολείο του. Ένα πρωινό λοιπόν εκεί που περπατούσε βρήκε στον δρόμο 20 λεπτά. Καταχαρούμενο μάζεψε το νόμισμα και καμαρωτός το φύλαγε μέσα στο χέρι του. Ένοιωθε απίστευτη χαρά που απεκτησε χρήματα δίχως να κάνει κάτι. Από εκείνη τη μέρα συνέχεια όπου κι αν πήγαινε, κοιτούσε τον δρόμο [...]

Δοκιμή

"Κωστάκη! Πρόσεχε παιδί μου! Θα πέσεις! Θανάση! Τρέξε! Το παιδί" Ακόμα και τα πουλιά είχαν σταματήσει το τραγούδι τους τρομαγμένα. Η πλατεία αναστατώθηκε από τις φωνές της μητέρας Ο Κωστάκης μόλις ξεκίνησε να δοκιμάζει τα πρώτα του βήματα στο γρασίδι. Μαθαίνει τον πρώτο του χορό. Τα χεράκια του απλωμένα σα φτερούγες. Δοκιμάζει. Πέφτει. Ξανασηκώνεται. Ξαναπέφτει. [...]

Μουσείο

"Το ξέρεις οτι σήμερα είναι όλα τα μουσεία ανοιχτά,ε;" του είπε όλο ενθουσιασμό "Ανοιχτά; Γιατί;" ρώτησ εκείνος "Ελα καλέ! Εσένα που σε ενθουσιάζουν κιόλας, θα έπρεπε να το ξέρεις… Παγκόσμια μέρα μουσείων σήμερα…" Την κοίταξε στα μάτια. Για ώρα. Δίχως να μιλά. Εκείνη ενοχλήθηκε "Τι έγινε τώρα; Γιατί με κοιτάς έτσι;" του είπε ανήσυχη "Πως [...]