Yanis Varoufakis's Blog, page 20

ΜέΡΑ25: Δεν ξεχνάμε πως την Λιτότητα την εισήγαγαν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες – το SPD, στο οποίο κάποιοι «προοδευτικοί» σήμερα καταθέτουν διαπιστευτήρια

Η γενικευμένη λιτότητα επιβλήθηκε στην Ευρώπη, όχι από τους Χριστιανοδημοκράτες-Συντηρητικούς αλλά, από τo SPD – τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες. Την αρχή έκανε τo 2002 ο Καγκελάριος Σρέντερ με σκληρές επιθέσεις εναντίον των γερμανών εργαζόμενων εκατομμύρια των οποίων καταδικάστηκαν στην επισφαλή, κακοπληρωμένη, μερικής απασχόλησης εργασία (μέσω των «μεταρρυθμίσεων» Hartz 4 που σχεδίασε ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Volkswagen).Κι όταν ήρθε το Μεγάλο Κραχ του 2008, δύο σοσιαλδημοκράτες υπουργοί (της τότε συγκυβέρνησης υπό την Άγκελα Μέρκελ) επέβαλαν σκληρή λιτότητα στους γερμανούς εργαζόμενους, την ώρα που διέσωζαν οι τράπεζες με €600 δις των γερμανών πολιτών. Ήταν ο κ. Όλαφ Σολτς (Υπουργείο Εργασίας) και ο. κ. Πέερ Στάνμαϊερ (Υπουργείο Οικονομικών).Ναι, ίδιος κ. Σόλτς, του ίδιου SPD, στον οποίον κάποιοι έλληνες πολιτικοί σήμερα καταθέτουν διαπιστευτήρια ζητώντας στήριξη της προεκλογικής τους προσπάθειας να συνεχίσουν το έργο της λιτότητας για τους πολλούς και του «σοσιαλισμού» για τραπεζίτες, φαντς και ολιγάρχες – πάντα, βέβαια, στο όνομα της “προόδου” και της “σοσιαλδημοκρατίας”.Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο μου «Η Αρπαγή της Ευρώπης» (Αθήνα: Πατάκης, 2016) …Η αύξηση των κερδών από χάρτινους τίτλους δελέασε τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες και τους Αμερικανούς Δημοκρατικούς να συνάψουν φαουστιανό συμβόλαιο με τους τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ, του Σίτυ του Λονδίνου, της Φρανκφούρτης και του Παρισιού: Εμείς, έλεγαν οι κυβερνώντες σοσιαλδημοκράτες στους τραπεζίτες, θα σας επιτρέψουμε να δράτε ανεξέλεγκτα, να δημιουργείτε ό,τι μορφή παραγώγων χρέους θέλετε και να τα εμπορεύεστε κατά το δοκούν. Εσείς θα παραχωρείτε σε εμάς, στα δημόσια ταμεία, ένα μικρό ποσοστό των κερδών σας ώστε εμείς να χρηματοδοτούμε το κοινωνικό μας κράτος (ίσως και τις προεκλογικές μας εκστρατείες…). Άλλο που δεν ήθελαν οι τραπεζίτες, εφόσον οι πολιτικοί της κεντροαριστεράς συναινούσαν στην πλήρη απορρύθμιση των αγορών χρήματος.Έμοιαζε με αμοιβαίως επωφελή συμφωνία. Οι τραπεζίτες απελευθερώθηκαν από τους ρυθμιστικούς περιορισμούς και οι σοσιαλδημοκράτες απελευθερώθηκαν από την αγγαρεία να τα βάζουν με τους βιομήχανους για το ποιο μέρος των βιομηχανικών κερδών θα φορολογούσε το κράτος για να χρηματοδοτεί το κράτος πρόνοιας. Οι τραπεζίτες παρίσταναν τους δυσαρεστημένους, επειδή έδιναν μερικά ψίχουλα στους πολιτικούς και στο κράτος, ενώ οι σοσιαλδημοκράτες προσποιούνταν ότι καταλάβαιναν τι έλεγαν όταν έβγαζαν πύρινους λόγους για τα οφέλη από το νέο μοντέλο Πυραμιδικής Μεγέθυνσης στο οποίο συναινούσαν. Με ομηρικούς όρους, οι σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης έγιναν οι σύγχρονοι Λωτοφάγοι.Ο λωτός, που έκανε τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες απαθείς και συνένοχους με τις τρομερές πρακτικές των αχαλίνωτων αγορών χρήματος, ήταν το ιδιωτικό χρήμα που τύπωνε ανεξέλεγκτα η Γουόλ Στριτ και οι ευρωπαίοι μιμητές της. Ο γλυκός χυμός του λωτού αποκοίμισε τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες και τους έκανε να πιστέψουν βαθειά ότι μπορούσαν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ότι δεν υφίστατο πια κανένας κίνδυνος κραχ, καθώς μια μυθική χήνα θα γεννούσε αυξανόμενες ποσότητες χρυσών αυγών με τα οποία θα μπορούσαν να χρηματοδοτούν το κράτος πρόνοιας – το μόνο πράγμα που κράτησαν ζωντανό στην μνήμη τους για να τους θυμίζει γιατί ήταν σοσιαλδημοκράτες.Έτσι, όταν το 2008 κατέρρευσαν οι πυραμίδες του αγορών χρήματος, οι σοσιαλδημοκράτες δεν διέθεταν πλέον τα αναλυτικά εργαλεία ή το ηθικό ανάστημα για να πουν στους τραπεζίτες: «Ως εδώ!» ή για να αντισταθούν στις απαιτήσεις των τραπεζιτών να μεταφερθούν οι δικές τους απέραντες ζημίες, αποτέλεσμα της αφροσύνης τους, στους ώμους των ασθενέστερων πολιτών. Και σε αντίθεση με τους αμερικανούς ομολόγους τους, οι οποίοι μετά τη νίκη του Μπάρακ Ομπάμα τον Νοέμβριο του 2008 επανήλθαν στην εξουσία, οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες δεν είχαν καν τη στήριξη μιας λειτουργικής κεντρικής τράπεζας, με δεδομένο τον κατακερματισμό της ευρωζώνης σε πολλά τραπεζικά συστήματα και κράτη στερούμενα κεντρικής τράπεζας που μπορούσε να παρέμβει συστηματικά την στιγμή που ξεσπά μια συστημική κρίση.Μη διαθέτοντας τα ηθικά, πνευματικά και χρηματοοικονομικά εργαλεία που οι ίδιοι ή οι προκάτοχοί τους είχαν ακυρώσει τόσο πρόθυμα (ή είχαν αρνηθεί να δημιουργήσουν μερικά χρόνια νωρίτερα), οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, υπό την επίρροια του λωτού των χρηματαγορών,  ήταν έτοιμοι να υποκύψουν, να σκύψουν το κεφάλι στις απαιτήσεις των τραπεζιτών. Έτσι αποδέχθηκαν, και μάλιστα ενστερνίστηκαν, τα προγράμματα δήθεν «διάσωσης» τραπεζών και κρατών υπό όρους καταστροφικής λιτότητας για τους ασθενέστερους. Έτσι έκλεισαν τα μάτια στη χυδαία μεταβίβαση του κόστους της κρίσης από εκείνους που την δημιούργησαν σε εκείνους που ποτέ δεν είχαν στον ήλιο μοίρα – στην πλειονότητα των πολιτών, γερμανών και ελλήνων, σε εκείνους ακριβώς τους ανθρώπους τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν οι σοσιαλδημοκράτες.Όπως ήταν αναμενόμενο, και φυσιολογικό, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ισοπεδώθηκε από τα αποτελέσματα της συνθηκολόγησής της με πρακτικές που, αρχικά, δημιούργησαν την μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση και, τελικά, μετέφεραν το μέγιστο βάρος στους ισχνότερους ώμους, αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο στην ρατσιστική Ακροδεξιά να παρουσιάζονται ως οι προστάτες των αδυνάμων, αρκεί βέβαια να είχαν το «σωστό» αίμα και χρώμα δέρματος.

The post ΜέΡΑ25: Δεν ξεχνάμε πως την Λιτότητα την εισήγαγαν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες – το SPD, στο οποίο κάποιοι «προοδευτικοί» σήμερα καταθέτουν διαπιστευτήρια appeared first on Yanis Varoufakis.

What to do about the Parthenon Marbles – interviewed by Michael Portillo

Following my article in Unherd about the Parthenon Marbles, Michael Portillo interviewed me on the subject for GB News.

The post What to do about the Parthenon Marbles – interviewed by Michael Portillo appeared first on Yanis Varoufakis.

Απαίτηση των Καιρών η Νέα Μεγάλη Αγωνιστική Αριστερά που οικοδομεί το ΜέΡΑ25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ – η τελευταία μου ομιλία στη Βουλή πριν τις εκλογές

Το ΜέΡΑ25 έφερε το ΟΧΙ στη Βουλή τον Ιούλιο του 2019. Στα τέσσερα χρόνια από τότε, το ΜέΡΑ25 όχι μόνο τίμησε εκείνο το ΟΧΙ αλλά και έδωσε δείγματα διακυβέρνησης καταθέτοντας σχέδια νόμου, τροπολογίες και θέσεις που απαντούν στο ερώτημα “Τί θα μπορούσε να γίνει ακόμα και σήμερα, σε αυτό το σαθρό σύστημα, υπέρ των πολλών;” Τέλος, μετά το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριό μας, βάλαμε τις βάσεις της προγραμματικής, μετωπικής, ενότητας της Αριστεράς που δεν ξεπουλήθηκε, που δεν ενδιαφέρεται για μια θέση στο τραπέζι των ολιγαρχών, που δεν υποτάσσεται. Αποτέλεσμα τα ενωτικά ψηφοδέλτια του «ΜέΡΑ25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ» – την φιλοσοφία του οποίου ανέπτυξα για τελευταία φορά στη Βουλή στην πιο κάτω ομιλία – λίγο πριν κλείσει προ των εκλογών. Η ανταπόκριση της Νεολαίας, του κόσμου της εργασίας, της διανόησης, των τεχνών και των κινημάτων είναι συγκινητική. Δίνει σε όλες και όλους μας τη βάσιμη ελπίδα ότι το «ΜέΡΑ25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ» θα αποδειχτεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται ήδη η Νέα Μεγάλη Αγωνιστική Αριστερά.ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 21ης  ΜΑΗ 2023 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνουμε σήμερα δυστυχώς με μια τροπολογία η οποία αποδεικνύεται νάρκη στα θεμέλια αυτού που έχει μείνει από την πληγωμένη, καταρρακωμένη, αστική δημοκρατία του τόπου.Κύριε Βορίδη, για μας δεν είναι ούτε θέμα υπολογισμού, ούτε θέμα αριθμητικής. Είναι θέμα αρχής για το ΜέΡΑ25. Είναι θέμα αρχής να μην επιτρέψουμε στην εξουσία είτε αυτή είναι νομοθετική, είτε είναι δικαστική να αποφασίζει σε ποιους θα δώσει και από ποιους θα στερήσει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.Είναι ξεκάθαρη η θέση μας. Τη Χρυσή Αυγή, το κόμμα Κασιδιάρη σήμερα, το επόμενο ναζιστο-φασιστικό μόρφωμα που θα προκύψει διεκδικώντας την ψήφο συμπολιτών μας που η κρίση τούς έκανε να πέσουν στην παγίδα του τυφλού μίσους, κάθε φασίζον κόμμα το ΜέΡΑ25 είμαστε εδώ ταμένοι να το εξαφανίσουμε, αλλά να το εξαφανίσουμε στην κάλπη με δημοκρατικές και κινηματικές διαδικασίες, που αυτοί οι φασίστες θέλουν να μας στερήσουν το δικαίωμα να ακολουθούμε, που θέλουν να μας βάλουν στον γύψο.Διότι αρχή του ΜέΡΑ25, κύριε Βορίδη, και θα το πω άλλη μια φορά, είναι η εξής. Δεν γίνεται στην προσπάθειά σου να σώσεις τη Δημοκρατία από αυτούς που θέλουν να την ακρωτηριάσουν, εσύ ο ίδιος, εσύ η ίδια να την ακρωτηριάζεις.Ελπίζω να μου επιτρέψετε, κύριε Υπουργέ, χωρίς καμία διάθεση για ρεβανσισμό ή για αναπόληση του παρελθόντος, αλλά νομίζω επειδή έχει ιστορική σημασία. Ήσασταν Γραμματέας της Νεολαίας της ΕΠΕΝ. Αυτό έχει σημασία, γιατί εσείς έρχεστε εδώ με μια σειρά από τροπολογίες που βασίζονται στην ιδέα της πραγματικής ηγεσίας του κόμματος Κασιδιάρη. Ήσασταν στην ΕΠΕΝ. Τι ήταν η ΕΠΕΝ; Ήταν ένα κόμμα με εικονικό αρχηγό τον Χρύσανθο Δημητριάδη και πραγματικό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.Ίσως η τροπολογία που φέρατε, και τώρα την τροποποιείτε ακόμη περισσότερο, να μην είναι τίποτα άλλο από μια φροϋδική ολίσθηση, μια κίνησή σας να ξεπλύνετε το γεγονός ότι ήσασταν σε ένα τέτοιο κόμμα με εικονική ηγεσία. Είτε αυτό είναι, είτε το άλλο. Δεν υπάρχει άλλη λογική. Η άλλη λογική είναι η κυνική επιστράτευση της συσσωρευμένης εμπειρία σας στον χώρο της Ακροδεξιάς για να πάρετε μερικά ψηφαλάκια από αυτή τη δεξαμενή. Δεν έχει όμως σημασία. Είτε πρόκειται για φροϋδικό ολίσθημα, είτε πρόκειται για κυνική τακτική, το αίμα νερό δεν γίνεται.Κυρίες και κύριοι Βουλευτές και Βουλεύτριες της Νέας Δημοκρατίας, ανεχτήκατε, εκθρέψατε και συμπεριλάβετε στους κόλπους σας τον ακροδεξιό εσμό και τολμάτε να κατηγορήσετε την Αριστερά ότι κλείνουμε το μάτι στο κόμμα Κασιδιάρη. Έτσι είστε όμως, είναι στη φύση σας.Δεν περιμέναμε τίποτα άλλο από έναν Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς του που αναπαράγουν στη δημόσια ζωή το ρατσισμό, χτίζοντας φράχτες αλά Τραμπ και αποκαλώντας λαθροεισβολείς τους κολασμένους της γης που με κίνδυνο της ζωής τους ψάχνουν στον ήλιο μοίρα, όπως έκαναν τόσες γενιές Ελλήνων μεταναστών.Ως ΜέΡΑ25 δεν πρόκειται να γίνουμε συνεργοί στην ηρωοποίηση του Κασιδιάρη και των λοιπών ναζί που θα πετύχει και πετυχαίνει η απαγόρευση σας, αλλά ούτε θα γίνουμε συνεργοί στην απατηλή πλάνη του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορείτε με μία απαγόρευση να φωτογραφίσετε αποκλειστικά ναζιστικά κόμματα χωρίς αυτό να αποτελέσει προοίμιο για ένα ντόμινο απαγορεύσεων με αντικομμουνιστική στόχευση, δεδομένου μάλιστα ότι είμαστε μέλη μιας ανιστόρητης Ευρωπαϊκής Ένωσης που κάθε 23η Αυγούστου τσουβαλιάζει τον φασισμό και τον κομμουνισμό, ξεχνώντας ότι χωρίς τους κομμουνιστές ο φασισμός θα είχε επικρατήσει από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια και πιο πέρα.Βέβαια, υπάρχει προϊστορία, τέσσερα χρόνια προϊστορία. Σήμερα, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης και της Συμπολίτευσης, αυτή η τροπολογία έρχεται να προστεθεί σε επτά πληγές που έχετε ήδη καταφέρει στο σώμα αυτού που έχει μείνει από την αστική μας δημοκρατία. Ποιες είναι οι επτά πληγές;Πρώτη πληγή, πάλι με τον κ. Βορίδη, νομοθετήσατε την ουσιαστική κατάργηση της πλειοψηφίας στα δημοτικά συμβούλια των δήμων καταργώντας τα στην πράξη.Δεύτερη πληγή σε μία περίοδο που η αστυνομία σας έδερνε, έτσι για να δέρνει, τη 17η Νοέμβρη του 2020 στείλατε εκατοντάδες νέα παιδιά αστυνομικούς να καταστρατηγήσουν το συνταγματικό δικαίωμα μιας χούφτας Βουλευτών του ΜέΡΑ25 να περπατήσουμε στη Βασιλίσσης Σοφίας, τιμώντας το Πολυτεχνείο.Τρίτη πληγή, πλήξατε ανεπανόρθωτα τη διάκριση των εξουσιών σηματοδοτώντας στους ανώτατους δικαστές αυτής της χώρας ότι αν βγάζουν αποφάσεις της αρεσκείας σας μπορεί και να τους εξασφαλίσετε μια πολύ όμορφη καρεκλούλα. Αυτό κάνατε, μετακομίζοντας εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας στην Προεδρία της Δημοκρατίας με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.Τέταρτη πληγή, εξευτελίσατε κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση το Συμβούλιο της Επικρατείας αγνοώντας τις αποφάσεις του για το δημόσιο χαρακτήρα του νερού.Πέμπτη πληγή, ανεχτήκατε όλοι και όλες σας αντίθετα με τους συνοδοιπόρους σας, τους χριστιανοδημοκράτες της Αυστρίας, έναν Πρωθυπουργό -τον ανεχτήκατε τον κύριο Μητσοτάκη- έναν κύριο Μητσοτάκη, ο οποίος έχοντας αναλάβει 100% της ευθύνης της ΕΥΠ πιάστηκε στα πράσα να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους του, δημοσιογράφους, Υπουργούς του, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.Έκτη πληγή, όταν η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή πήγε να ελέγξει τον κατεργάρη Πρωθυπουργό, που νόμιζε ότι η ΕΥΠ φτιάχτηκε για πάρτη του, για να τον εξυπηρετεί, τολμήσατε να κινηθείτε εναντίον του Προέδρου αυτής της Ανεξάρτητης Αρχής.Και έβδομη πληγή, κύριε Βορίδη, καμία συνάντηση του κ. Γεραπετρίτη με κανέναν ανώτατο δικαστή ποτέ, για κανένα λόγο δεν είναι επιτρεπτέα. Ποτέ!Εάν συναντηθεί ανώτατος δικαστής του Supreme Court της Αμερικής με οποιοδήποτε στέλεχος της κυβέρνησης αμέσως διώκεται και το στέλεχος της κυβέρνησης και ο ανώτατος δικαστής. Τι να συζητήσουν; Το πώς θα διοργανωθεί η συζήτηση στον Άρειο Πάγο; Σοβαρολογείτε; Δεν ντρέπεστε λιγάκι;Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει την τετραετία αυτή σημειώνοντας ότι πριν τέσσερα χρόνια, τον Ιούλιο του 2019, αναλάβατε τα ηνία μιας χρεοδουλοπαροικίας που οικοδομήσατε μαζί τα τρία μεγάλα κόμματα ελέω τεσσάρων μνημονίων. Και τι πετύχατε αυτά τα τέσσερα χρόνια; Τι είναι αυτό που θα μείνει στην οικονομική ιστορία, στην κοινωνική ιστορία, στην ιστορία αυτού του τόπου;Βαθύνατε το χρέος της χρεοδουλοπαροικίας. Κάνατε κανονικότητα τη δουλικότητα και καταστήσατε την Ελλάδα παροικία – αποικία αρπακτικών ταμείων, επενδυτών που αγοράζουν, αλλά δεν επενδύουν, επενδυτών που τους δίνετε λεφτά των πολιτών για να αγοράζουν και βέβαια του ΝΑΤΟ που απεργάζεται πολέμους που υπονομεύουν την ασφάλεια του λαού μας και της ευρύτερης περιοχής την ώρα που ενισχύουν και σταθεροποιούν εγκληματίες, όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν, οι Αζόφ και το κακό συναπάντημα.Αυτά εδώ στο εσωτερικό της χώρας στα πάτρια. Και στην εσπερία, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ποια ήταν η συνεισφορά σας σε αυτή την τετραετία, εσείς που το παίζετε και ευρωπαϊστές μάλιστα;Παρεμπιπτόντως σε κανάλι από το οποίο το ΜέΡΑ25 είμαστε αποκλεισμένοι τέσσερα χρόνια -τιμή μας και καμάρι μας- καλή δημοσιογράφος αναφέρθηκε στο ΜέΡΑ25, στη συνέντευξη με τον κ. Τσίπρα, λέγοντας αυτολεξεί ότι -και εδώ είναι μέσα σε εισαγωγικά, κύριε Ρουσόπουλε- «το ΜέΡΑ25 εμφανίζεται να είναι ένα κόμμα σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από την ευρωπαϊκή προοπτική». Αυτό, ξέρετε, είναι ενδιαφέρον για μας.Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξέρετε κάποιο άλλο κόμμα εδώ στη Βουλή πέραν του ΜέΡΑ25, που έχουμε εκατόν τριάντα χιλιάδες μέλη από όλη την Ευρώπη Γερμανούς, Ιταλούς, Ιρλανδούς που έχουν δικαίωμα ψήφου και που θα ψηφίσουν στις επόμενες δύο εβδομάδες υπέρ ή εναντίον των υποψηφιοτήτων για τα Γρεβενά, για τη Ρόδο, για την Κρήτη, για τη Β3΄ Αθηνών, ξέρετε εσείς κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κόμμα με τέτοια δομή και εσωτερική πανευρωπαϊκή δημοκρατία; Πείτε το μου.Ποιο άλλο κόμμα εδώ μέσα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει παραρτήματα με το όνομα ΜέΡΑ25 στη Γερμανία όπου θα κατεβούν οι σύντροφοί μας με το όνομα ΜέΡΑ25 στις πολιτειακές εκλογές της Βρέμης σε δύο εβδομάδες, με το ίδιο όνομα ΜέΡΑ25 στην Ιταλία;Τελικά προκύπτει το ερώτημα: Τι εστί Ευρώπη; Γιατί δεν υπάρχει μία Ευρώπη, όπως γνωρίζουμε, όπως δεν υπάρχει μία Ελλάδα. Πάντα υπήρχε η Ευρώπη του Μέτερνιχ κόντρα στην Ευρώπη των φιλελλήνων. Πάντα εδώ υπήρχαν δικοί μας που έσκουζαν: «Βάστα Μέτερνιχ ή βάστα Γερούν» κόντρα σε πατριώτες διεθνιστές που κατανοούσαν την ευρωπαϊκή προοπτική ως αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης κόντρα στα διευθυντήρια, κόντρα στις τρόικες, κόντρα στους Μέτερνιχ, κόντρα στους Γερούν.Για να μην μιλάω, όμως, μόνο ιστορικά και θεωρητικά επί του πρακτέου ποια είναι τα μεγάλα πράγματα που έγιναν τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ευρώπη; Το 2019 εμείς το ΜέΡΑ25 και το DiEM25 πανευρωπαϊκά σε έντεκα χώρες ταυτόχρονα κατεβήκαμε με ένα μανιφέστο, μία πρόταση οικονομικής πολιτικής, κοινωνικής πολιτικής, οικολογικής πολιτικής την Πράσινη Συμφωνία για την Ευρώπη. Αυτό που πέρασε στις Βρυξέλλες η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είναι μια σκιά της Πράσινης Συμφωνίας για την Ευρώπη που εμείς καταθέσαμε και κατεβήκαμε στις ευρωεκλογές την ώρα που εσείς απλά ζητάγατε ψηφαλάκια ως προπόνηση για τις εθνικές εκλογές.Εμείς ήμασταν αυτοί που είχαμε πάρει σοβαρά τις πανευρωπαϊκές εκλογές. Εγώ προσωπικά είχα κατέβει υποψήφιος Ευρωβουλευτής στη Γερμανία και είχα πάρει εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες ψήφους, που δεν είναι πάρα πολλοί, αλλά δεν είναι και αμελητέοι. Αυτά για ευρωπαϊκή προοπτική και ευρωπαϊκή ταυτότητα.Το 2020 τον Ιούνιο εν μέσω πανδημίας ήρθε ο κ. Μητσοτάκης εδώ και θριαμβολογούσε, ζητούσε να τον δοξάσει ο ελληνικός λαός για το Ταμείο Ανάκαμψης και μάλιστα όλοι εδώ το μνημονιακό τόξο και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και εσείς λέγατε ότι το Ταμείο Ανάπτυξης επειδή έχει κοινό χρέος είναι η χαμιλτονική αλλαγή της Ευρώπης, ότι θα αποτελέσει την αρχή για τη δημοσιονομική ένωση και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες. Ήμασταν οι μόνοι που σηκωθήκαμε εδώ και σας είπαμε ότι είναι η ταφόπλακα της δημοσιονομικής ένωσης, είναι η ταφόπλακα ενός κοινού φεντεραλιστικού Υπουργείου Οικονομικών.Ποιος αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο, εσείς ή εμείς; Είναι ξεκάθαρο ποιος είχε δίκιο. Ρωτήστε τον κ. Λίντνερ σήμερα. Αυτά όλα οδηγούν σε ένα ασφαλέστατο συμπέρασμα. Ο δήθεν ευρωπαϊσμός του «ναι» σε όλα συνθλίβει την Ευρώπη, συνθλίβει τους λαούς της Ευρώπης.Αποδομεί ακόμα και αυτούς τους σαθρούς, τους τρισάθλιους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάνει την Ευρώπη, κάθε φορά που έχουμε μια κρίση είτε είναι του ευρώ είτε είναι η πανδημία -ίδια κρίση είναι, αλλά τέλος πάντων-, σε κάθε φάση-έκφανση της κρίσης, της ίδιας κρίσης, να μένει πίσω αυτή η ήπειρος τεχνολογικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά, κοινωνικά, οικολογικά, σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την Κίνα, αλλά και χώρες όπως η Ινδία, όπως το Μεξικό.Μόνο η προσέγγιση του ΜέΡΑ25 και του DiEM25, είναι μια πραγματική ευρωπαϊκή προοπτική.Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθώς είμαστε στην τελική ευθεία προς τις κάλπες, έχει σημασία να σκεφθούμε νηφάλια το νόημα της λαϊκής εντολής, της λαϊκής βούλησης. Πώς την καταλαβαίνουμε; Ο κ. Μητσοτάκης, θεωρεί δικαίωμά του, να αγνοήσει τη λαϊκή βούληση, πηγαίνοντας –λέει- αμέσως σε δεύτερη Κυριακή, όπου με την καλπονοθευτική ενισχυμένη αναλογική, ελπίζει να βγει αυτοδύναμος σε αυτή την Αίθουσα, κόντρα στη βούληση τη λαϊκή, το 65% του ελληνικού λαού.Την ίδια ώρα ο κ. Τσίπρας, τις τελευταίες μέρες και σήμερα το πρωί, μας προειδοποιεί. Τολμάει ο κ. Τσίπρας να προειδοποιεί το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ. Να μην αγνοήσουμε –λέει- τη λαϊκή βούληση σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος γιατί θα συνθλιβούμε. Νοιάζεται ο κ. Τσίπρας για το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ. Ο άνθρωπος που ποδοπάτησε τη λαϊκή βούληση, το 62% του ελληνικού λαού, τολμάει να απειλεί σήμερα εμάς.Και τι μας λέει; Μας λέει να μην αγνοήσουμε την λαϊκή βούληση. Τι θέλει, δηλαδή, να κάνουμε; Να σας πω τι θέλει να κάνουμε. Θέλει να τον ξανακάνουμε Πρωθυπουργό, ώστε να μην καταργήσει τα αρπακτικά ταμεία, να τον ξανακάνουμε Πρωθυπουργό για να μην καταργήσει το Χρηματιστήριο Ενέργειας που αυτός έφερε. Να μην επαναεθνικοποιήσει τους σιδηρόδρομους και τους αυτοκινητόδρομους. Να μην καταργήσει τις εξορύξεις που συνυπέγραψε σφιχταγκαλιασμένος με τον Νετανιάχου. Να μην ανακτήσει εθνική κυριαρχία υπέρ του Υπερταμείου, των εφοριών, της ΑΔΑΕ. Να μην μιλήσω για την Αλεξανδρούπολη, που την έδωσε πακέτο σαν ορμητήριο στον Αμερικανό Πρέσβη και από τότε αποσταθεροποιεί την περιοχή. Και βέβαια να τον ξανακάνουμε Πρωθυπουργό, για να μην συγκρουστεί με την ολιγαρχία.Σοβαρολογείτε, κύριε Τσίπρα; Τόσο απελπισμένα θέλετε υπουργικά αυτοκίνητα και υπουργικούς θώκους, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, που μας λέτε ότι η ψήφος του ΜέΡΑ25, δίνεται από τους πολίτες για να σχηματίσετε εσείς κυβέρνηση, που στόχος της είναι να μην συγκρουστεί με την ολιγαρχία, που είναι το πρόγραμμα του ΜέΡΑ25.Είναι πραγματικά διασκεδαστικό. Νομίζετε σοβαρά ότι το ΜέΡΑ25 υπάρχουμε για να σας νομιμοποιήσουμε να μην κάνουμε μαζί εκείνα που πρέπει να κάνει μια προοδευτική κυβέρνηση, αλλά να μην τα κάνουμε μαζί με προοδευτικό πρόσημο; Η κωμωδία επεκτείνεται.Δεν υπάρχουμε γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάχωμα σας, ανάχωμα του συστήματος, ανάχωμα της χρεοδουλοπαροικίας και της ολιγαρχίας, αποδείξαμε τέσσερα χρόνια τώρα ότι δεν ήμασταν, δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ.Το ΜέΡΑ25 είναι το μόνο κόμμα που επέστρεψε το «Όχι» στη Βουλή, αποδεικνύοντας στην πράξη τι σημαίνει να τιμάς τη λαϊκή βούληση, κύριε Τσίπρα, να λες αυτό που πιστεύεις και να πιστεύεις αυτό που λες πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές.Γι’ αυτόν τον λόγο το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» θα επιστρέψουμε ισχυρότεροι στη Βουλή, με ισχυρή λαϊκή εντολή, να τερματίσουμε τη λεηλασία, δηλαδή να εμποδίσουμε κάθε συγκυβέρνηση με κορμό εσάς της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που σιγοντάρετε μαζί τους ολιγάρχες, κάποιοι με προοδευτικό πρόσημο, κάποιοι με σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο και κάποιοι με φιλελεύθερο πρόσημο.Αυτά όσον αφορά την 21η Μαΐου. Από την επόμενη μέρα, από την 22η Μαΐου, το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη», έχοντας σεβαστεί άλλη μια φορά τη λαϊκή εντολή, θα γίνουμε η βάση για τη νέα μεγάλη αγωνιστική Αριστερά, την Αριστερά που πάει πιο μπροστά από το «Όχι», την Αριστερά που δεν λαϊκίζει με επιδόματα και κρατισμό, αλλά ούτε και πέφτει στην παγίδα της λιτότητας και στην αγκαλιά των ιδιωτών, αφού κερδίσει τις εκλογές, την Αριστερά που προχωρά με σχέδιο την παραγωγική ανασυγκρότηση, η οποία σχεδιάζεται και εφαρμόζεται από αποκεντρωμένες, εκδημοκρατισμένες, αυτοδιαχειριζόμενες παραγωγικές μονάδες.Τέλος, την Αριστερά που απορρίπτει την κύρια άποψη ότι στον λαό πρέπει να προσφέρεις είτε την αλήθεια είτε την ελπίδα, την Αριστερά που ξέρει ότι οι φρούδες ελπίδες, οι ψεύτικες ελπίδες της συνθηκολογημένης Αριστεράς από τη μία και της ολιγαρχικής Δεξιάς από την άλλη, είναι τελικά το κολαστήριο του «αυγού του φιδιού».Το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη», τέλος, δεν χαϊδεύουμε αυτιά, δεν λαϊκίζουμε. Μιλάμε ανοικτά για ρήξη και για το κόστος της ρήξης. Αυτό το κόστος της ρήξης και η ρήξη είναι η καλύτερη επένδυση στο μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης. Έτσι προσφέρουμε στον λαό μαζί τη δύσκολη αλήθεια και τη ρεαλιστική ελπίδα.

The post Απαίτηση των Καιρών η Νέα Μεγάλη Αγωνιστική Αριστερά που οικοδομεί το ΜέΡΑ25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ – η τελευταία μου ομιλία στη Βουλή πριν τις εκλογές appeared first on Yanis Varoufakis.

Συνοψίζοντας την κατάσταση στην οποία αφήνει την οικονομία η 4ετία της “Μητσοτάκης ΑΕ”

The post Συνοψίζοντας την κατάσταση στην οποία αφήνει την οικονομία η 4ετία της “Μητσοτάκης ΑΕ” appeared first on Yanis Varoufakis.

On Al Jazeera, explaining what I mean when proposing that we blow up the banking system

For a related article click here.

The post On Al Jazeera, explaining what I mean when proposing that we blow up the banking system appeared first on Yanis Varoufakis.

Time to Blow Up the Banking System – Project Syndicate, March 2023

The banking system we take for granted is unfixable. The good news is that we no longer need to rely on any private, rent-seeking, socially destabilizing network of banks, at least not the way we have so far.This time the banking crisis is different. It is, in fact, worse than in 2007/8 when we could blame the banks’ sequential collapse on wholesale fraud, widespread predatory lending, sickening collusion between rating agencies and shady bankers to peddle derivatives whose value was always going to vanish – not to mention a regulatory mechanism that Wall Street-bred politicians, like Robert Rubin, had only recently dismantled.Today’s bank failures cannot be blamed on any of this. Yes, the Silicon Valley Bank had been foolish enough to combine a strategy of taking on severe interest rate risk while serving mostly uninsured depositors. Yes, Credit Suisse had a sordid history with criminals, fraudsters and corrupt politicians. However, unlike in 2008, no whistleblowers were silenced, banks complied (more or less) with the post-2008 beefed-up regulations, and their assets were relatively solid. Moreover, again unlike 2008, none of the regulators in the United States and Europe could credibly claim to have been blind-sighted.In fact, regulators and central banks knew everything. They enjoyed full access to the banks’ business models. They could see vividly that these business models would not survive the combination of significant long-term interest rate rises and a sudden depositor flight. And yet, they did nothing. Why? One explanation is that they failed to foresee herd-like panic-stricken flight by large, and thus uninsured, depositors? Perhaps. However, the real reason central banks did nothing when confronted by the fragile business models of the banks under their purview is even more disturbing: It was the central banks’ response to the 2008 financial crash that had given birth to the banks’ fragile business models. And they knew it!Our states’ post-2008 policy, practised simultaneously in Europe and the United States, of harsh austerity-for-most and state-socialism-for-the-bankers had two effects that shaped financialised capitalism over the last fourteen years: First, it poisoned the West’s money. More precisely, it ensured that there is no longer a single nominal interest rate (e.g., a number such as 3.6%) capable of restoring the balance between money demand and money supply while, at once, averting a wave of bank failures. Secondly, Western bankers assumed that, if and when inflation reared its ugly head again, central banks would increase interest rates with one hand while bailing them out with the other hand – since it was common knowledge that there exists no single interest rate that achieves both price stability and financial sector stability. Which is, of course, precisely what we are witnessing now!Faced with the stark dilemma between curbing inflation and saving the banks, venerable commentators appeal to central banks to do both: to continue hiking interest rates while continuing with the socialism-for-bankers post-2008 policy that is the only policy which can, others things being equal, stop the banks from failing one after the other. This strategy of tightening the monetary noose around society’s neck while lavishing bailouts upon the banking system is the only way the authorities can simultaneously serve the interests of the creditor class and of the banks. It is also a sure way of condemning the majority to unnecessary suffering (in the hands of avoidably high prices and preventable unemployment) while, also, sowing the seeds of the next banking conflagration.Lest we forget, we have always known that banks were designed not to be safe and that, together, they comprise a banking system constitutionally incapable of abiding by the rules of a well-functioning market. The problem is that, so far, we had no alternative: Banks were the only means of channelling money to the people, through their tellers, branches, ATMs etc. That lack of alternatives turned society into a hostage of a network of private banks that monopolised the functions of payment system, store of savings and source of credit. However, today, technology has furnished us with a splendid alternative.Imagine that the central bank provided everyone with a free digital wallet, effectively a free bank account bearing interest at the central bank overnight rate. Given that the current banking system functions like an anti-social cartel, the central bank might as well use modern digital, cloud-based technology to provide free digital transactions and savings storage to all, its net revenues paying for essential public goods. Freed from the compulsion to keep their money in a private bank, and to pay through the nose in order to transact using its system, people will then be free to choose if and when they wish to use private financial institutions offering risk intermediation between savers and borrowers whose monies will, however, live in perfect safety on the central bank’s ledger.It is at around this point of my proposal that the crypto brotherhood will feign a fit, accusing me of pushing for a Big Brother central bank that sees and controls every transaction we make. Setting aside their stunning hypocrisy, days after they demanded an immediate central bank bailout of their Silicon Valley bankers, let me point out that the Treasury and other organs of the state already have access to each transaction of ours. Indeed, privacy could be better safeguarded if transactions were to be concentrated on the central bank ledger under the supervision of something like a Monetary Supervision Jury comprising randomly selected citizens and experts drawn from a wide range of professions.In summary, the time has come to reach an inevitable conclusion: the banking system we take for granted is unfixable. That’s the bad news. But there is good news. We no longer need to rely, at least not the way we have so far, on any private, rent-seeking, destabilising network of banks. The time has come to blow up an irredeemable banking system which only delivers for property and share owners at the expense of the majority.Coal miners have found out the hard way that society does not owe them a permanent subsidy to damage the planet. It is time for the bankers to make a similar discovery.

For the Project Syndicate site click here.

The post Time to Blow Up the Banking System – Project Syndicate, March 2023 appeared first on Yanis Varoufakis.

Europe’s latest illiberal democracy: Greece! – New Statesman

“Like lambs to the slaughter” was how an elderly neighbour described the deaths of youngsters travelling on Intercity 62 which, on the night of 28 February, crashed head-on with a freight train in Greece killing 57 people. Many of the dead were students returning after a long weekend from Athens to their universities in Thessaloniki. Eighty were injured, 25 of them seriously. And a whole nation fell into mourning and introspection.In common with the Paddington disaster of 1999, the crash generated intense debate over the impact of breaking up and privatising the rail network. Upon hearing the heart-breaking news, my mind raced back to 2015 when, as Greece’s finance minister, I was involved in tense negotiations with “the troika”: the European Commission, the European Central Bank and the International Monetary Fund. The reason is that the privatisation of our railways was an issue dear to their hearts.One of the troika’s preconditions during the debt negotiations was that I sign a Memorandum of Understanding (MoU) under which our trains would be sold off for a pittance to an impecunious Italian state-owned company, our main port to a Chinese state-owned company and our airports to a German state-owned company – a wholesale takeover of key infrastructure by three foreign states.Naturally, I told them to forget it – as did the Greek people in the July 2015 referendum. Alas, prime minister Alexis Tsipras buckled, prompting me to resign as finance minister and, eventually, to form MeRA25 – a new opposition party. Well before then, the trains, the airports and the ports had gone to the troika’s favourite suitors.Uncontested by the governing left party, Syriza, the privatisation agenda thus became hegemonic. Unsurprisingly, the enthusiastically neoliberal New Democracy was returned to government in 2019. While there was never any great public support for wholesale privatisation, there was also no serious opposition to it. Until, that is, the train accident that claimed so many souls. Suddenly, the tide turned and, led by tens of thousands of youths demonstrating in the streets, the privatisation agenda lost its legitimacy.The sudden crumbling of neoliberalism’s hegemony could not have come at a worse moment for the oligarchs. With a general election looming, their capacity to maintain and expand their hold over public assets is looking fragile for the first time since 2015. Prime Minister Kyriakos Mitsotakis, who was basking in the glory of an establishment restoration, is now visibly panicked by the re-emergence of dissident voices. Meanwhile, Syriza, which privatised so many public assets under the troika’s watchful eye, seems incapable of attracting disaffected voters, with MeRA25 and other small parties advancing instead.Ten days after the accident, I was dining with my partner and colleagues at our usual haunt – a restaurant in Exarcheia, an Athenian suburb known for its anarchist community but also for its overwhelming police presence. Half an hour into our dinner, a group of seven thugs invaded the restaurant with the clear intention to confront me, or worse.To avoid a brawl, I offered to follow them out to the street, alone, so that they could take me to task for whatever grievances they had. As we were exiting the restaurant, pushed and smacked by their ringleader, one of them denounced me as a signatory of the hated MoU and the privatiser of the railways. Once outside, the ringleader, a man in his late twenties with the look and demeanour of a nightclub bouncer, punched me in the face in the style of a professional, causing me to lose my balance and fall on the pavement – at which point he proceeded to kick me in the face twice before fleeing the scene along with his entourage. Bleeding profusely, and leaning on my shaken colleagues, we made our way to the hospital whose wonderful staff attended to my broken nose and cracked eye socket.Two hours before the first of six eyewitnesses gave a statement to the police, the police minister saw it fit to announce that my assailants had been identified and that a 17-year-old, and later a 19-year-old, were in police custody. A week afterwards, I was summoned by the investigating judge to give a statement. She showed me photos of three youngsters whom I did not recognise. None of them even resembled my assailant, whom I did however recognise clearly in CCTV footage from the scene. Meanwhile, the rightist social media trolls, and the minister himself, spread the fake news that I was shielding my ”‘leftist” assailants. Some even went so far as to claim that I had staged the assault to curry favour with the electorate.As the case remains subjudice, I shall say no more. Politically speaking, however, it is impossible not to notice how the government tried to frame the assault. Along with their media allies, they portrayed me as an anti-establishment politician who fell prey to youths stirred into a frenzy of violence by the rhetoric of politicians such as myself. They did their best to equate, in the public’s mind, my assailants with the thousands of young people demonstrating their anti-establishment fury at 57 deaths.Considered together with years of lethal pushbacks against migrants in the Aegean sea, surveillance of journalists and opposition politicians and the sordid double-speak of our oligarchs over Russian oil, recent events point to a clear pattern: The steady conversion of Greece into another Orbán-style “illiberal democracy”.

For The New Statesman website where this article was first published, please click here.

The post Europe’s latest illiberal democracy: Greece! – New Statesman appeared first on Yanis Varoufakis.

On the shameful deal Osborne-Mitsotakis are hammering out over the Parthenon antiquities – UNHERD

From the very beginning, Elgin’s removal of the Parthenon’s statues and friezes caused something of a discursive British civil war. On one side were humanists, like Lord Byron; on the other were Empire apologists, who defend Elgin’s actions and support the British Museum’s inalienable property rights to the artefacts it, eventually, purchased from him.Over the last few years, the people of Britain are increasingly falling on the side of Lord Byron — who, in 1812, mourned the Parthenon’s sorry post-Elgin look: “Dull is the eye that will not weep to see. Thy walls defaced, thy mouldering shrines removed.” According to successive YouGov polls, a clear majority of Britons want to see the Parthenon artefacts displayed in the magnificent New Acropolis Museum, in a special hall overlooking the defaced Parthenon.Alas, the British government and Elgin’s surviving supporters are resisting tooth and nail, insisting that the Parthenon artefacts in the British Museum are its property and must remain so eternally. Their claim to legal property rights is both tendentious and detrimental to the British sense of justice. They point out that Elgin had a permit from the Ottoman occupying forces in Athens to take what he liked from the Acropolis — which, they insist, gave him the right to own and to sell on whatever he removed. Even if we set aside the fact that said Ottoman permit never granted Elgin permission to hack the statues and friezes from the monument with the use of saws, the claim is absurd and, indeed, quite dangerous.Imagine if the Nazi occupying forces in Paris had granted some gentleman a permit to remove statues from the Louvre. Or if Putin’s men in Mariupol were, today, to grant a visiting antiquities dealer a permit to remove priceless artefacts from a local museum. The very notion that these permits bestow secure property rights over the removed artefacts is an affront to every decent person worldwide. As for the British establishment’s usual rejoinder — that the Ottoman occupation of Greece was centuries long, or that Greece had not been a modern nation-state before the Ottomans invaded it — it is terribly disrespectful to scores of Britons who, like Lord Byron, travelled to Greece shortly after Elgin had vandalised the Acropolis to fight alongside the Greeks reclaiming their liberty and founding the modern Greek state.This unending saga is back in the news. For the last six months or so, George Osborne, the former Chancellor of the Exchequer who currently serves as Chair of the British Museum, has been negotiating a deal with the Greek government. It will see a portion of the Parthenon sculptures sent to Athens, on loan, to be displayed at the British Museum in exchange for other antiquities. The real reason Osborne has entered into such negotiations is self-serving: he needs to raise £1 billion to refurbish the British Museum, but fears that, in view of British public opinion, unless he washes away the stench of Elgin’s larceny from the halls and corridors of the British Museum, sponsors will not be forthcoming.Unfortunately, constrained by the British establishment’s determination to insist on maintaining full property rights over the artefacts Elgin brought to England, the deal Osborne is offering the Greek side is shameful. Indeed, it could not be otherwise, as long as the UK government and the British Museum insist that they own the artefacts outright.Think about it: members of the British establishment, who consider the artefacts to be British, and know that the Greek side does not recognise their property rights, oppose even lending them to the New Acropolis Museum, fearing that a Greek court, if not the Greek government, might decree that they not be returned to Britain. The only way they would consider lending them is on the basis of the deal that Mr Osborne is now putting to the Greek government: a deal stipulating that, for the privilege of being lent half the removed Parthenon artefacts, Greek museums must send over other priceless artefacts to be kept in the British Museum as “collateral” — essentially as hostages that will force the Greeks to return the loaned Parthenon marbles.No Greek government can ever agree to such a sordid deal. And no decent Briton should look at it with anything other than deserved scorn.Speaking personally, I think it is absurd, after 200 years, to be having the same discussion. It is upsetting for us Greeks and it is dispiriting for the Brits. I am no cultural nationalist, in that I do not want to see every fragment, every statue, every frieze or vase produced in Classical Greece returned to us. The Parthenon friezes, metopes and pediments are a very, very special case. They were created as integral parts of the Parthenon and were hacked down by Elgin with a permit from our enslavers. They belong neither to the Greeks nor to the Britons. They belong to the Parthenon, with which they can be best re-united if they are displayed in the perfectly-designed room on top of the New Acropolis Museum. It is visually connected with the temple in a manner that would bring tears to any visitor’s eyes.And what about the British Museum? Does it end up with an empty room where the Parthenon relics are now? Absolutely not. As an internationalist, and an Anglophile, I would loathe that. But imagine the following. Let the Parthenon Marbles be re-united with the Parthenon permanently. And let the Greek government commit to keeping the relevant room in the British Museum stocked with a permanent, rotating exhibition of priceless stand-alone classical era treasures. It would allow the people of Britain and international visitors a reason to visit the British Museum again and again and again.In this manner, the Parthenon will become whole again. And the British Museum will be enriched by a never-ending parade of splendid Greek antiquities that function as joyous ambassadors of Classical Greece in central London, not as Mr Osborne’s sad hostages.

For the UNHERD webpage where this article was originally published, please click here.

The post On the shameful deal Osborne-Mitsotakis are hammering out over the Parthenon antiquities – UNHERD appeared first on Yanis Varoufakis.

Britain, Europe, the New Cold War Finance & Technofeudalism – at the Cambridge Union

On 7th February 2023, I returned to the Chamber to discuss a wide variety of issues, beginning with a Europe-at-war, post-Brexit Britain, the New Cold War that marks capitalism’s global transition to (what I call Technofeudalism), the state of the Left in Eastern Europe and more. Thanks Cambridge Union!

The post Britain, Europe, the New Cold War Finance & Technofeudalism – at the Cambridge Union appeared first on Yanis Varoufakis.

ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη: Η ανάλυση, οι προτάσεις & το όραμά μας εν όψει εκλογών

Η μάχη των εκλογών ξεκίνησε. Το ΜέΡΑ25 μπαίνει σε αυτή την μάχη με πρωτοπόρα ανάλυση της συγκυρίας (ελληνικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς), με συνεκτικό κυβερνητικό Πρόγραμμα 100 Ημερών, με πλούσια δράση στελεχών και μελών του και, ίσως το πιο σημαντικό, χέρι-χέρι με ανιοδετελείς αγωνιστές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας για συστράτευση στον αγώνα για την ρήξη με όλα εκείνα που οικοδόμησαν την συστημική λεηλασία Ανθρώπων και Φύσης.

The post ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη: Η ανάλυση, οι προτάσεις & το όραμά μας εν όψει εκλογών appeared first on Yanis Varoufakis.