Notebooks Quotes

“Magnificat de Bach. Remué jusqu'aux larmes. Il est impossible que ce qui s'y exprime n'ait qu'une réalité subjective. L'« âme » doit être de la même essence que l'absolu. Et c'est le Vedânta qui a raison.”
― Emil Cioran, Notebooks

“Le Requiem de Mozart. Un souffle de l'au-delà y plane. Comment croire, après une pareille audition, que l'univers n'ait aucun sens? Il faut qu'il en ait un. Que tant de sublime se résolve dans le néant, le coeur, aussi bien que l'entendement, refuse de l'admettre. Quelque chose doit exister quelque part, un brin de réalité doit être contenu dans ce monde. Ivresse du possible qui rachète la vie. Craignons le retombement et le retour du savoir amer...”
― Emil Cioran, Notebooks

“W książce Foucaulta mowa jest często o "antropologicznej skończoności". Wyobrażam sobie, jak tego rodzaju formułki mogą działać na młodych. Oczywiście brzmi to uczeniej niż "nędza człowieka", "znikomość trwania" ludzkich dziejów.
Z wszystkich szalbierstw najgorsze jest językowe, bo najtrudniej dostrzegalne dla ogłupionych ludzi naszej epoki. Trzeba powiedzieć, że drogę otwarł Heidegger i że jeśli jakiś filozof chce doświadczyć ostracyzmu, na własnej skórze przeżyć wymienioną wyżej "skończoność", to wystarczy mu odrzucić żargon i użyć potocznego, sensownego języka. Automatycznie wytworzy się wokół niego pustka.

W sensie literackim rzadki błąd warto jest więcej od znanej, wypróbowanej i banalnej prawdy; w sensie duchowym jest wprost przeciwnie.
Niezwykłość nie ma żadnej wartości na płaszczyźnie duchowej. Liczy się tylko głębia, stopień pogłębienia danego przeżycia.”
― Emil Cioran, Zeszyty 1957 - 1972

“B[ucur] T[incu], przyjaciel z dzieciństwa, pisze mi, ze czuje gorycz, bo nie mógł się "zrealizować". Takie rozgoryczenie jest nieuzasadnione. Każdy realizuje się na własny sposób. Ci zaś, którzy myślą, że pozostali gdzieś poniżej własnych możliwości, są w błędzie. Niech tylko spojrzą na tych, którym się udało, którzy dali z siebie wszystko, którzy - dzięki zasługom czy szczęściu - stali się znani: to wraki, strzępy, ludzie przegrani (...) Nic mi oni nie mają do powiedzenia, nudzę się przy nich; za to jakież wrażenie bogactwa w zetknięciu z tamtymi! Uciekajcie od wszystkich, którzy mają za sobą dzieło!

(...)

Jedyne, co robi mi naprawdę dobrze, to praca fizyczna. Nic innego nie potrafi mnie uszczęśliwić, bo nic innego tak przyjemnie ie zawiesza wiru pytań bez odpowiedzi.

Doskwiera mi chroniczne roztargnienie. Dłuższa koncentracja męczy mnie i nudzi. Na szczęście jestem obsesjonatem, a obsesja zmusza nas do koncentracji, jest koncentracją automatyczną.

"Zrobiliście błąd, stawiając na mnie!" - mamy w chwilach przygnębienia ochotę powiedzieć tym, którzy oczekują od nas Bóg wie jakich cudów. Zostać poniżej tego co można by zrobić, co powinno się zrobić... trudno o konstatację bardziej gorzką.”
― Emil Cioran, Zeszyty 1957 - 1972

“Ako bi samo osećaj taštine bio dovoljan za kanonizaciju, kakav bih tek svetac bio! Na vrhu hijerarhije svetaca!”
― Emil Cioran, Notebooks

“Se paga cara cualquier cobardía..., pero también cualquier acto de coraje.

*

Se olvidan todos los dolores, pero no se olvida ninguna humillación.

*

La vulgaridad es contagiosa, siempre; la delicadeza, jamás.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“7 oct. Duminică la țară. Să te întinzi și să miroși pământul. Numai pe el poți conta. Oboselile noastre îl cheamă. Și în timp ce-l simțeam atât de aproape, mă gândeam că nu e chiar așa sinistru să te dizolvi în el. Într-adevăr, oboselile noastre îl cheamă și-l reabilitează.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Trebuie să privim spre viitor, chiar dacă viitorul e moartea.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“În afara clipei totul este minciună.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Faptul că această clipă, ce tocmai s-a scurs, aparține irevocabil trecutului mă îngheață de groază. De mai multe ori pe zi, mă încearcă această spaimă pe care o dă conștiința acută a timpului.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Nu am dureri de cap, ci mai rău: o apăsare permanentă pe creier, o notă funebră în spirit.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Zi după zi, mă târăsc pe o bucată de spațiu, la marginea Universului, în mijlocul unei infinități de cuvinte nepronunțate.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Toate aceste popoare fericite, ghiftuite: francezi, englezi...O, eu nu sunt de aici, am în spate veacuri de nefericire. M-am născut într-un popor fără noroc. Fericirea se sfârșește la Viena; mai departe, Blestemul!”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Încetezi să exiști în orice regim, religios sau politic, care suprimă erezia, voința de a merge contra dogmei sau a curentului.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Oriunde-aș merge, același sentiment de neapartenență, de joc inutil și prostesc, de impostură—nu la ceilalți, ci la mine: simulez că mă interesează lucruri care de fapt mă lasă rece, joc permanent un rol, din lașitate sau ca să salvez aparențele; dar fără să particip, căci ceea ce mă interesează e altundeva. Izgonit din paradis, unde să-mi găsesc locul, unde să găsesc un acasă? Căzut, de o mie de ori căzut. Există în mine un fel de imnuri fulgerate, făcute țăndări, o explozie de regrete.
Un om pentru care nu există patrie pe acest pământ.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Universul îmi explodează în creier. Febră insuportabilă. Sunt la un pas de Haos. Elementele se dezlănțuie. Pământul îmi fuge de sub picioare. Cine mă va reconcilia cu lucrurile? Un punct fix, caut un punct fix, și nu găsesc decât incertitudine și noroi, și un delir irepresibil.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“Senzații de avorton—și senzația unui dumnezeu—, altele n-am cunoscut. Punct și infinit, dimensiunile mele, modurile mele de existență.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“A rămâne cu mintea întreagă e un privilegiu ce ne poate fi retras.”
― Emil M. Cioran, Notebooks

“No se puede estar menos hecho para la tierra que yo. Pertenezco a otro mundo, que es tanto como decir que soy de un submundo.”
― Emil Cioran, Cuadernos. 1957-1972 (Biblioteca Emil Cioran nº 1)

“Emily Dickinson: «I felt a funeral in my brain».1 Podría añadir, como Mademoiselle de Lespinasse, «en todos los momentos de mi vida». Funeral perpetuo del espíritu.”
― Emil Cioran, Cuadernos. 1957-1972 (Biblioteca Emil Cioran nº 1)