El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes Quotes

Rate this book
Clear rating
El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes by Tatiana Țîbuleac
43,952 ratings, 4.32 average rating, 7,210 reviews
El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes Quotes Showing 1-30 of 48
“În noaptea ceea nu ne-am iubit. Dimineața nu a fost frumoasă. Moira nu a vrut să vadă macii. Șoferul nu a adormit. Accidentul nu s-a produs. Picioarele nu s-au frânt. Sângele a rămas nescurs în tâmplă. Dragostea nu s-a pierdut. Drogurile nu m-au găsit. Vara în care mama a avut ochii verzi nu s-a terminat niciodată.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“Pentru ce să aduci un lucru în casa ta, să-i promiţi o viaţă, o poveste, iar apoi să-l laşi neatins şi netrebuit zile, ani, decenii? Să-l muţi dintr-o cameră în alta, dintr-un gând în altul, să-l învecheşti şi să-l ieftineşti fără a te fi bucurat de el.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“La imposibilidad de morir cuando tenía la necesidad absoluta de hacerlo fue la injusticia más grande que se ha cometido conmigo, y conmigo se han cometido muchas injusticias.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“În acea dimineață în care urma să ne întoarcem în sat, mama se îngropase pe jumătate în scoici și m-a chemat să îi îngrop și a doua jumătate, căci ea nu putea singură. I‑am spus că o să răcească: pentru că pe mare se stîrnise vîntul, nisipul era ud, ea avea cancer și valurile veneau mari. Mama însă a insistat. Am tot îngropat-o răsturnînd peste ea pumni de scoici mărunte, pînă cînd în locul ei a apărut o ridicătură sidefată, ca un val împietrit care vorbea și speria pescărușii. Valul cu miez de mamă era nespus de frumos și emana o lumină multicoloră, ca un curcubeu pe moarte. "Curcubeul muribund" a fost al treilea tablou, pe care nu-l voi vinde nicicând, pentru că era preferatul Moirei și despre care ea a spus odată că îl vom agăța în dormitor, ca să îl vedem în fiecare dimineață și seară, iar mama să vadă că noi îl vedem și să se bucure. Acum este la ea. Am lăsat-o să zacă acolo acoperită de scoici, ca într-o fașă, până când valurile ajunseseră prea aproape și i-am spus că ar fi bine să plecăm, dar nici atunci nu m-a ascultat. Mi-a răspuns că ar prefera să moară exact în acea secundă, pentru că nu ar fi existat moarte mai frumoasă, mai ales după a viață atât de nefrumoasă ca a ei.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“Solo piensas en la muerte cuando te mueres, Aleksy, solo cuando te mueres, y eso es una tontería, una inmensa tontería. Porque, en lugar de todos sus sueños, la muerte es lo más probable que va a sucederle a un individuo. De hecho, lo único que le va a suceder con toda certeza. Por eso, Aleksy, no hagas nunca las cosas a lo tonto pensando que tendrás tiempo de enderezarlas, porque no lo tendrás. El tiempo de después lo utilizarás para hacer más tonterías y para morir más deprisa.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Îmi amintesc de mama în fiecare zi, așa cum i-am promis pe malul Oceanului. Încerc sa nu mint.
Ochii mamei erau o greșeală
Ochii mamei erau resturile unei mame frumoase
Ochii mamei plângeau înauntru
Ochii mamei erau dorința unei oarbe împlinită de soare
Ochii mamei erau lanuri de tulpini frânte
Ochii mamei erau poveștile mele nespuse
Ochii mamei erau geamurile unui submarin de smarald
Ochii mamei erau scoici crescute pe copaci
Ochii mamei erau cicatrice pe fața verii
Ochii mamei erau muguri în așteptare”
Tatiana Țîbuleac , Vara în care mama a avut ochii verzi
“Te he querido, Aleksy, te he querido como he podido.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“I-am spus că acest tablou se va vinde, se va vinde neapărat, şi char cu mulţi bani – pentru că oamenii sunt stricaţi şi caută stricăciuni. Pentru că oamenii sunt bolnavi şi putrezi, şi ştiu asta, dar se prefac sănătoşi şi buni de frică. Şi pentru că aşa e mai uşor. Dar nu toţi se pot ascunde mereu. Şi uneori toată răutatea şi boala şi stricăciunea lor erupe şi ei se simt bine şi fericiţi, chiar dacă toţi cei din jur îi condamnă şi le plâng de milă.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“Si te das prisa, el tiempo pasa más despacio.»”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“La moarte te gândești doar când mori, Aleksy, abia când mori, și este o prostie, o mare prostie. Pentru că moartea este cel mai probabil lucru care i se întâmplă unui om în locul tuturor visurilor. De fapt, singurul care i se va întâmpla cu siguranță. De aceea, Aleksy, să nu faci niciodată lucrurile aiurea, cu gândul că mai ai timp să le îndrepți, pentru că nu vei avea. Timpul care va veni îl vei cheltui doar pentru a face și mai multe lucruri aiurea și pentru a muri și mai repede.".
Mama a avut dreptate în acea seară și în altele câteva care au urmat. (...) Bineînțeles că nu am urmat niciunul dintre sfaturile ei apocaliptice, deși acum văd că unele ar fi putut într-adevăr să mă scape de niște cucuie. Regretele însă nu sunt pentru mine și sunt atâtea alte lucruri pe care le regret cu adevărat, încât pe lângă acestea, povețele mamei sunt ca și instrucțiunile de pe mâncarea congelată.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“Ella siguió hablando, pero yo no la escuchaba ya. Sentí cómo después de decir, "nosotros también" quería estar en ese mismo instance con mi madre, teletransportarme, desaparecer - cualquier cosa -, pero estar junto a ella. Rebobinar ese verano como una cinta y volver al día en que vino - gorda y bajita - a recogerme en la escuela por su cumpleaños. Desodiarla y decirle que tenía unos ojos preciosos antes de que ella me lo preguntara.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Nunca la había visto así por la sencilla razón de que nunca había sido así. Mi madre me miraba con amor.

Esa mirada suya -que yo había esperado y mendigado toda mi infancia y por la que me habría desprendido voluntariamente de todo mi capital de niño ahorrador- la recibía ahora gratis. [...]

Habría querido tirarla de la silla de una patada, como había hecho ella conmigo a lo largo de aquellos siete meses. Me habría gustado meterle aquel amor por los ojos a puñetazos y decirle que se lo guardara para el otro mundo, en el que, si tenía suerte, conseguiría engatusar a alguien y convencerle de que era capaz de amar. Me habría gustado arrancarle en aquel segundo, con unas tenazas al rojo vivo, todos los cuentos no contados, todas las nanas no cantadas, todas las caricias en el pelo que me correspondían, pero que ella me había escamoteado como una roñosa.”
Tatiana Țîbuleac, Lato, gdy mama miała zielone oczy
“Si hubiera podido, habría elegido uno de esos días y me habría conservado en él para siempre, como esos insectos atrapados en una gota de ámbar que parecen vivos incluso doscientos años después.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Mi madre me llevó al campo de girasoles para anunciarme que se estaba muriendo. "Tengo cáncer, Aleksy, un cáncer maligno y rabioso", me dijo, y el día empezó a coagularse en ese mismo segundo.

Su sonrisa de tallos rotos.

El verde escurrido de sus ojos.

Su blanco de nimbo herido.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Si la muerte tuviera en cuenta la opinión de los demás, moriría mucha más gente adecuada”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“«Solo piensas en la muerte cuando te mueres, Aleksy, solo cuando te mueres, y eso es una tontería, una inmensa tontería. Porque, en lugar de todos sus sueños, la muerte es lo más probable que va a sucederle a un individuo. De hecho, lo único que le va a suceder con toda certeza. Por eso, Aleksy, no hagas nunca las cosas a lo tonto pensando que tendrás tiempo de enderezarlas, porque no lo tendrás. El tiempo de después lo utilizarás para hacer más tonterías y para morir más deprisa.»”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Un sopapo perdonado acarreará un puñetazo y una mentira admitida se transformará en un cementerio de verdades.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“pero los recuerdos, como todas las cosas buenas, son caros. Y nosotros —ella con mi padre, y yo— fuimos siempre unos tacaños y preferimos siempre invertir en nosotros mismos antes que en recuerdos.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Je me suis rendu compte que je n’avais pas vu l’eau depuis quatre jours et que je portais toujours les mêmes vêtements, avec les reliefs de fourmis. Elle, en revanche, portait une autre robe, blanche, à ras du cou, qui la couvrait entièrement. La robe ne comportait ni motifs ni inscriptions ; ce qui ne laissait pas de m’étonner, car maman n’avait jamais porté que d’affreux corsages, immanquablement couverts d’inscriptions. Je la regardais aller et venir dans la cuisine, comme un métronome sorti de son axe. Elle était blanche et cylindrique, et j’imaginais sa robe se transformer en un tube coiffé d’un petit couvercle dans lequel je la tiendrais captive et dont je ne la libérerais que de loin en loin. Le matin ou le soir, ou à la fin de la semaine, ou pour Noël. Ou, ce qui serait le mieux, seulement à la fin, pour qu’elle meure.
Maman-tube de dentifrice.
Maman-œsophage.
Maman-ascaride.
Maman-câble.
Maman-craie.
Maman-os.
Maman-fil.
Maman-comète.
Maman-bougie.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Cuando tienen mucho dinero, a los enfermos psíquicos se les llama excéntricos, y Jim era además simpático. No me sorprendería encontrármelo metido en política”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“Aquella mañana -con el cartel pegajoso en las manos y el recuerdo flamante de Varga- sentí por primera vez en la vida una especie de desaliento general, una enorme falta de sentido y un vacío que empezó a crecer, a hincharse y a adquirir formas tan aterradoras que supe que jamás sería capaz de llenarlo con algo o con alguien.”
Tatiana Țîbuleac, Vara în care mama a avut ochii verzi
“Los ojos de mi madre eran las ventanas de un submarino de esmeralda”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Me dijo con tranquilidad que el cáncer no deja huellas externas. Que todo sucede por dentro, la fealdad y la desesperación y el miedo. Que, a la hora de la muerte, los enfermos de cáncer mueren más guapos que nunca. Como ella.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Desodiarla y decirle que tenía unos ojos preciosos antes de que ella me lo preguntara.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Y mi verano habría transcurrido bello pero implacable como una mantis, dejando a su paso un rastro de miguitas de felicidad y llevándose, a cambio, una vida casi sin usar.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Si la muerte tuviera en cuenta la opinión de los demás, moriría mucha más gente adecuada.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“(...) pero los recuerdos, como todas las cosas buenas, son caros. Y nosotros - ella con mi padre, y yo - fuimos siempre unos tacaños y preferimos siempre invertir en nosotros mismos antes que en recuerdos”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“La imposibilidad de morir cuando tenía la necesidad absoluta de hacerlo fue la injusticia más grande que se ha cometido conmigo, y conmigo se han cometido muchas injusticias. Empezando por mi nacimiento de una mujer completamente desconocida”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Mi padre decía siempre que, si te metes en un lío, tienes que arrastrar contigo a toda la gente que puedas, porque así te librarás más fácilmente”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes
“Maman savait depuis le printemps qu’elle avait un cancer et nous étions déjà en juillet. Les médecins lui ont laissé entre trois et cinq mois d’espérance de vie, et l’ont incitée à signer une décharge indiquant qu’elle refusait tout traitement. Maman n’a pas signé, mais elle est partie sur une idée fixe, mourir en France, qui était le plus beau pays du monde. Il ne lui restait qu’à me convaincre de l’accompagner, mais cela, vous le savez déjà.”
Tatiana Țîbuleac, El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes

« previous 1