Het smelt Quotes

“Mensen die naar eender waar willen, willen niet per se ergens heen, ze willen gewoon niet blijven.”
― Lize Spit, Het smelt

“Zij zijn fijn geslepen. Ik niet, ik heb een botte punt".”
― Lize Spit, Het smelt

“A szék támláján apa felgyűrt ujjú inge lóg. Fölötte, a fehér falon jókora fekete penészfolt, amelyről Jolan régen azt állította, olyan az alakja, mint az Európai Unióé. Az idők során mindkettő bővült.”
― Lize Spit, Het smelt

“Ik was zelfs geen vijfde wiel, maar de reserveband die goed verborgen zat onder in de koffer en waarvan men hoopte hem nooit te moeten bovenhalen.”
― Lize Spit, Het smelt

“Om noemenswaardig te worden moet je in dit dorp iets noemenswaardig over een ander vertellen".”
― Lize Spit, Het smelt

“Ik was de korst op de wonde, die moest loskomen zonder dat eraan gekrabd mocht worden".”
― Lize Spit, Het smelt

“Volgens mij is er niet zo veel verschil tussen mensen en landbouwgrond. Af en toe moeten ze stil worden, braak liggen, om daarna verder te kunnen.”
― Lize Spit, Het smelt

“De omgeving die ik al jaren kende toonde zich plots vanuit een ander perspectief. Ik paste er niet meer in zoals ik er altijd wel in had gepast. Ik was het Duplomannetje in een Legohuis.”
― Lize Spit, Het smelt

“Nog geen halfuur later brak de pastatang, precies op het zwakste punt. Dat bevond zich net als bij mensen war de twee armen samenkomen.”
― Lize Spit, Het smelt

“Alles is onveranderd, maar niets is nog hetzelfde.”
― Lize Spit, Het smelt

“Spijt moet je niet hebben’, zegt hij. Ik knik. ‘Heb je me wel gehoord, Eva?’ Ik knik opnieuw. ‘Wat zei ik dan?’ ‘Dat je nooit spijt moet hebben,’ zeg ik. ‘Ik versta je niet.’ ‘Spijt moet je nooit hebben,’ herhaal ik, luider.”
― Lize Spit, Het smelt

“que la gente en realidad no quiere morir sino que sólo quiere escapar de la vida que lleva,”
― Lize Spit, El deshielo

“nos habríamos quedado donde estábamos, no porque fuésemos felices, sino porque las cosas tienen que suceder para que puedas arrepentirte de ellas”
― Lize Spit, El deshielo

“Fue la primera y única vez que bajé la escalera detrás de él y pensé: un empujoncito y se habrá librado de todo.”
― Lize Spit, El deshielo

“Cogió mi tobillo derecho entre las manos y me acarició la pierna más tiempo del necesario, igual que hacía yo a veces con los gatos callejeros, con caricias firmes, esperando que así se cargaran de alegría y siguieran ronroneando horas después de que yo me hubiese ido.”
― Lize Spit, El deshielo

“Esta casa es demasiado grande para lo que queda de nuestra familia.”
― Lize Spit, El deshielo

“En esos momentos me falta algo, todo, como si alguna vez hubiese estado más completa y algo en mi interior recordara esa sensación.”
― Lize Spit, El deshielo

“Hier, met het zicht op de pastoor die het vlees goedkeurt en betaalt, overvalt mij een somberheid die al een tijdje is weggebleven, waarvan ik dacht, hoopte, dat ze misschien voorgoed weg was. Ik weet intussen dat er niets bestand is tegen dit gevoel, al zit ik tijdig op een stoel in de juiste klas in een outfit waarin iedereen gewend is me te zien, al sta ik te kijken naar vlees, al sta ik niet te kijken naar vlees. Er ontbreekt me dan iets, alles, alsof ik ooit vollediger ben geweest en iets in me zich nog herinnert hoe dat voelde.”
― Lize Spit, Het smelt