Een schitterend gebrek Quotes

“Als ik één ding kan is het liefhebben. Dat lijkt niet veel bijzonders, maar ik ben er trots op.
Ik heb het geleerd zoals een zwerfhond leert zwemmen: omdat hij met de rest van de worp in een jutezak werd gepropt en in een snelstromende rivier is geworpen.
Die ene die het tegen alle verwachtingen in gered heeft, dat ben ik.
Met in mijn oren nog het gejank van degenen die het niet haalden, moest ik leren ergens van te houden.
Ik ben niet onder gegaan.
Ik heb de kant bereikt.
Ik heb lief.
Andere mensen dragen hun verdriet in hun hart.
Ongezien holt dat hen vanbinnen uit. Het is mijn redding geweest dat ik mijn verdriet aan de buitenkant draag, waar het niemand kan ontgaan.
”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“That's the only thing that matters, honey, for someone to see more in you than you thought there was to see.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Reason offers us many possibilities at once. Intuition infallibly chooses the best. Remember this and you cannot err; you will always make the right choice.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“I felt before I thought, as all humans do.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“If you accept others as equals, you embrace them unconditionally, now and forever. But if you let them know that you tolerate them, you suggest in the same breath that they are actually an inconvenience, like a nagging pain or an unpleasant odour you are willing to disregard.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Veel van wat aanvankelijk alleen in de verbeelding bestaat, wordt werkelijkheid.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“We are unhappy because we think that love is something we require from someone else.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Te veel kennis over onszelf doen we op uit de blikken van anderen. Wij vertrouwen eerder op hoe wij gezien worden dan op hoe wij onszelf zien.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“My love was alive, not because I was loved, but because I myself loved!”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Everything comes down to this: the reason for every word I have written and every word I will write. I am recounting my life for you so that you may know this secret without the pain of discovering it: We are unhappy because we think that love is something we require from someone else. Our salvation depends on a simple gesture that is nonetheless the most difficult act we can perform: We must give away the thing we most long for. Not to receive but to give.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“The truth doesn't only excist of what you see.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“One can only learn what one doesn’t know.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Hierdoor duurde het even voor ik doorzag wat de Hollanders zelf allang wisten, dat tolerantie iets anders is dan acceptatie, ja eerder het tegenovergestelde, en dat zulke verdraagzaamheid tegelijk een slim middel tot onderdrukking is. Iemand die je als gelijke aanneemt, omarm je onvoorwaardelijk, voor eens en altijd. Maar door iemand te laten weten dat je hem verdraagt, suggereer je in dezelfde adem dat hij eigenlijk een last is, als een zeurende pijn of een onaangename stank waarover je bereid bent tijdelijk heen te stappen. Onder tolerantie schuilt een dreiging: de stemming kan ieder moment omslaan. Eenmaal in kaart gebracht wordt ieder individu geacht keurig op zijn plek te blijven met een goed leesbaar etiket, als vergiften in een apothekerskast.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“De hele wereld is vol mensen die hun hele leven op zoek blijven naar het wonder van de liefde zonder het ooit te zien. Het is heel simpel en vanzelfsprekend, maar onvindbaar voor wie ernaar zoekt.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“De rede is van ons bewustzijn maar de buitenkant. Daaronder zit het gevoel. Vanbinnen, waar niemand ons kan zien, durven wij er feilloos op te vertrouwen. Daar weten wij alles zonder woorden. Als wij nooit naar buiten hoefden te treden zouden we geen moment aan onze intuïtie twijfelen. Maar we gaan uit en willen de anderen ook ons innerlijk keurig presenteren. Dus kammen we onze gedachten uit en trekken ze recht. Herinner jij je dan niet dat je als kind instinctief aanvoelde hoe mensen in elkaar zaten, bij wie je het goede kon vinden en wie voor jou gevaarlijk was, wat je moest doen om gevoed te worden, te overleven en liefde te vinden? Ik geloof dat veel van de kennis waarnaar wij op zoek zijn, een antwoord op alle belangrijke vragen, al vanaf onze geboorte in ons aanwezig is en dat wij alleen maar zijn vergeten hoe we die moeten aanboren. Sterker, van het meeste zijn we vergeten dat het bestaat (…). Al die intuïtieve kennis, die op zijn sterkst is bij onze geboorte, wanneer wij haar het hardst nodig hebben omdat ons nog geen andere middelen ter beschikking staan om te overleven, en die minder wordt naarmate wij leren te denken in plaats van te voelen, dat instinctieve weten is niet vergaan. Het ligt alleen bedolven onder de lawine aan argumenten en redeneringen die wij tegenwoordig nodig hebben om onze wereld voor onszelf begrijpelijk te maken. Af en toe, een enkele keer in een droom, in een moment van verstrooiing vinden we er misschien ineens iets van terug. Inspiratie zal een kunstenaar het noemen, voor iemand die gelooft is het een openbaring. Maar voor ons, die rationeel proberen te denken? Misschien zouden wij het een inval noemen, een moment van verlichting waarin je ineens de oplossing ziet van een vraagstuk dat je nog niet eens had geformuleerd.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“That, darling, is the only thing that counts for someone to see more in you than you ever imagined was there.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Wij zijn ongelukkig omdat wij denken dat we lief moeten 'hebben'. Om gered te worden moeten wij iets eenvoudigs doen dat ons desalniettemin het zwaarst van alles valt: wegschenken waarnaar wij juist het meest verlangen. Niet 'hebben', maar 'geven'. Zo zegepralen wij alsnog. Dit heeft mij mijn gebrek geleerd.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Als iemand iets moois ziet, denkt hij dat het af is. Dat stelt hem tevreden. Hij kijkt niet verder. Hij gaat er niet mee aan de slag. Hij durft er niet aan te slijpen, zodat wij nooit zullen weten wat er allemaal nog onder de oppervlakte zit. Die hele onzichtbare rijkdom zal nooit worden aangeboord.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Mijn liefde leefde, niet omdat ik WERD bemind, maaar omdat ik zelf liefhad!”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“Ik vertel je mijn leven alleen opdat jij dit geheim meteen bij aanvang al zult kennen: wij zijn ongelukkig omdat wij denken dat we lief moeten hebben. Om gered te worden moeten wij iets eenvoudigs doen dat ons desalniettemin het zwaarst van alles valt: wegschenken waarnaar wij juist het meest verlangen. Niet hebben, maar geven. Zo zegepralen wij alsnog. Dit heeft mij mijn gebrek geleerd.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Spreken over iets wat je niet begrijpt is onnozel, ernaar vragen slim. Wat is wetenschap anders dan uitkomen voor je onwetendheid? Je kunt immers alleen iets leren waar je nog geen weet van hebt.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“De rede biedt ons vele mogelijkheden tegelijk. De intuïtie kiest daaruit feilloos de beste. Wanneer je dit onthoudt kun je je niet meer vergissen en zul je altijd de juiste keuze maken.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“De rust waarvan ik in een bibliotheek zo geniet bestaat niet alleen uit stilte. Al dat papier dempt ieder geluid, maar ook het ruisen van mijn gedachten. Hun ongedurigheid vindt troost in de overmacht aan kennis langs de wanden. Die is zoveel groter dan ooit in mijn hoofd zal passen. Dat kalmeert me en herinnert mij eraan dat ik niet per se alles hoef te weten en begrijpen. Zoveel is al opgeschreven en ik heb het allemaal binnen handbereik. Daar hoef ik mij dus niet meer mee bezig te houden. Zelfs al zal ik nooit meer dan een fractie van al die feiten tot mij kunnen nemen, ze zijn er, het staat er, de wereld is gerubriceerd, en als ik er eens nodig iets uit moet begrijpen kan ik het opslaan. Als de werkelijkheid zo onder controle en verifieerbaar is, kan ik haar makkelijker loslaten. Misschien is dit wel het nut van al die schrijvers, dat zij vastleggen wat buiten mij is zodat ik mij, zolang ik me met hen omring, kan wijden aan wat in mij leeft.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Er wordt mij wel vaker verweten dat ik mezelf achter mijn voile verstop, maar het tegendeel is waar. Ik verstop de wereld. Ik heb een sluier voor haar neergelaten. Door die waas van kant en zijde oogt zij zoveel zachter.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Ander mensen dragen hun verdriet in hun hart. Ongezien holt dat hen vanbinnen uit. Het is mijn redding geweest dat ik mijn verdriet aan de buitenkant draag, waar het niemand kan ontgaan.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Ik weet niets van alchemie, maar ik zeg dit: zij zijn op de verkeerde weg. Het tastbare laat zich alleen door het ontastbare vormen. De werkelijkheid laat zich door niets veranderen dan door de geest. Om de dingen anders te maken hoef je ze niet aan te raken, je moet ze alleen anders zien.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Het is mijn redding geweest dat ik mijn verdriet aan de buitenkant draag, waar het niemand kan ontgaan”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek

“Schaamteloos heb ik mij nu eenmaal altijd het veiligst gevoeld.”
― Arthur Japin, In Lucia's Eyes

“De levenswijsheid van een grijsaard kun je lezen uit zijn rimpels, de moed van een veldheer uit zijn verwondingen. Zo is ieder met wat hem getekend heeft getooid.”
― Arthur Japin, Een schitterend gebrek