Rembrandt Quotes

“رامبراند بر این نظر بود که راهنمای هنرمند فقط باید طبیعت باشد و نه هیچ قاعده و ضابطه ای دیگر، منظور رامبراند از این گفتار همان بود که پیش از وی کاراوادجو و لاستمن نیز بیان داشته بودند: پرهیز از پیکرهای زیبای آرمانی که مطلوب سنت سبک ایتالیا بود، پرهیز از نقاشی هایی که از ایده های تناسب کامل و ترسیم درست فضایل عالی نشأت گیرد. هنرمند باید به دنیای واقعی پیرامون خویش و مردمی که در کوچه و بازار بر گرد خویش می بیند بنگرد و مدل های تابلوهای خویش را از بین مردم ساده و خامدست و معمولی برگزیند نه صرفا به قصد آن که توصیف واقعگرایانه ی صحیحی را ارائه دهد بلکه بدان منظور که به هنر نقاشی جنبه ای دموکرات وار و‌ مردمی ببخشد و حالت نجیب زادگی و اشرافیت تصنعی را از فضای تابلوها بزداید، به آثار نقاشی خاصیت تاثیرگذاری دراماتیکی بدهد، و با این عمل، از درک دنیای پیرامون خویش و آنچه واقعا در آن می گذرد لذتی واقعی ببرد.”
― Charles L. Mee Jr., Rembrandt: A Life

“یکی از شیوه های تعلیم رامبراند چنین بود که شاگردانش را در برابر آینه ای می نشاند ، کاغذ و قلم نقاشی به دستشان می داد، و از آنان می خواست از چهره ی خود طرح ها و تابلوهایی بپردازند و در این کار ممارست کنند تا تبحرشان مورد تأیید استاد قرار گیرد. از این روست که در گوشه و کنار دنیا و در مجموعه های خصوصی و‌ موزه ها به تابلوهای چهره نگاری متعددی از شاگردان جوان و نامدار رامبراند بر می خوریم.”
― Charles L. Mee Jr., Rembrandt: A Life

“رامبراند در عالم نقاشی شور و هیجانی پدید آورده بود. می توان گفت که نقاشی را از قید و بندهای سنتی آزاد ساخته و به این هنر جلوه ای دموکرات مآب و مردمی وار بخشیده بود. می توان گفت بالاترین موهبتی که هنر می تواند نصیب ما بسازد این است که ما را از قیود و محدودیت های سنتی و کهن در عرصه ی فهم و درک و احساس و اندیشه رهایی بخشد.”
― Charles L. Mee Jr., Rembrandt: A Life

“چرا تابلوهای رامبراند برای همیشه این شهرت فراوان را به همراه خواهند داشت که این سان تیره و ابرآلود می نمایند؟ چرا چهره ها و اندامها یا از درون تاریکی سر بر می آورند یا در ژرفنای تاریکی مدفون می شوند؟ چرا سطح بوم در تابلوهای هنرمند این چنین خشن و ناهموار و آغشته به رنگ های تیره است، چنانکه گویی هنرمند با این کار می خواهد تاکید کند که سطح بیرونی و ظاهر چیزها واجد اهمیت نیست، چنانکه گویی هنرمند قصد دارد بیننده را وادارد که در فراسوی دنیای صرفا مرئی به آنچه نامرئی است بنگرد .”
― Charles L. Mee Jr., Rembrandt: A Life

“اهل تئاتر غالبا رامبراند را شکسپیر نقاشان می نامند، زیرا استعداد و توانایی این صورتگر در نمایاندن عمق ذات شخصیت های گوناگون، شفقتی که نسبت به شخصیت های هر یک از تابلوهایش نشان می دهد، چیره دستی حیرت آور او در دریافت لحظه های بسیار حساس و چشمگیر و مجسم ساختن بسیار دقیق و زیرکانه ی آن لحظه ها بر پرده ی نقاشی، آن چنان است که وی را به آسانی با شکسپیر قابل مقایسه می سازد، با این تفاوت که شکسپیر در کار خود از کلمات یاری می گیرد و رامبراند از قلم مو و رنگ ها مدد می جوید.”
― Charles L. Mee Jr., Rembrandt: A Life