“اهل تئاتر غالبا رامبراند را شکسپیر نقاشان می نامند، زیرا استعداد و توانایی این صورتگر در نمایاندن عمق ذات شخصیت های گوناگون، شفقتی که نسبت به شخصیت های هر یک از تابلوهایش نشان می دهد، چیره دستی حیرت آور او در دریافت لحظه های بسیار حساس و چشمگیر و مجسم ساختن بسیار دقیق و زیرکانه ی آن لحظه ها بر پرده ی نقاشی، آن چنان است که وی را به آسانی با شکسپیر قابل مقایسه می سازد، با این تفاوت که شکسپیر در کار خود از کلمات یاری می گیرد و رامبراند از قلم مو و رنگ ها مدد می جوید.”