The Passion of Artemisia Quotes

“I remember being disappointed when Papa had shown me Caravaggio's Judith. She was completely passive while she was sawing through a man's neck. Caravaggio gave all the feeling to the man. Apparently, he couldn't imagine a woman to have a single thought. I wanted to paint her thoughts, if such a thing were possible -- determination and concentration and belief in the absolute necessity of the act. The fate of her people resting on her shoulders...”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“What could she possibly have done that was so heinous as to earn her a lifetime of self-mortification? No one short of a tyrant deserved such unremitting agony. I cried there with her, for her, for Eve, for sorrows past, for sorrows yet to come. I put my pencil away. It was wrong to draw live pain. If there had been an artist at Bethany, it would have been wrong to intrude his chalk or charcoal on Mary Magdalene’s weeping as she washed Jesus’ feet. Some things were too raw for art until time dulled their sharpness.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Love is so easily bruised by the necessity of making choices.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Amar es ponerse al cuello el nudo corredizo de la ilusión; adorar a alguien mientras pareces asfixiarte. Pero incluso el amor no correspondido, el amor fugaz, es mejor que nada.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“It’s better to have a hunger and appreciation for beauty than to be merely beautiful. In the end, life is richer that way. She may learn that.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“At some times in our lives, our passion makes us perpetrators of hurt and loss. At other times we are the ones who are hurt—all in the name of art. Sometimes we get what we want. Sometimes we pay for another to get what he or she wants.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Things will change, Father. They must. And art can help create the change.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“If a person loves something above all else, if he values the work of his heart and hands, then he should naturally, without hesitation, pour into it his whole soul, undivided and pure. Great art demands nothing less.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Before this I had always held back, had never lived freely, not with Pietro, not even with Palmira, but here, where nothing was known, I did not fear judgment, and because Father and I shared the same sensibilities, all the rigidness of my living melted and I felt myself coming into myself. If it was genuine, if it would last, it was a wonderful feeling.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Should I explain to him Galileo’s discovery that we are not what we thought—that our lives are made smaller by the unimportance of our dwelling place on the periphery, like a touch of color at the edge of a painting, contributing to the whole but unnoticed by most?”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“That’s what great art is supposed to do—help us to live in the spirit and die at peace.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Look and look and don’t ever forget. Now, close your eyes. Here, give me your hand. And just feel. Can you feel the Earth move?”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“A moon of startling brightness rose over the rooftops, lifted on a divine, invisible thread...”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“I know. But it’s got to be this way, that she isn’t sure, so people looking at it a long time from now, women and men too, might feel badly, might even weep that at some ignorant time there was once a woman raped who was pressured, even expected, to kill herself.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“In this universe where I knew now we were not the center, where I was as insignificant and unremarkable as a grain of salt seen from a tower, God still allowed me to take my next breath.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Het zou me heel wat waard zijn te weten waar hij op dit moment aan dacht. Als de ene persoon zeker kon weten wat de andere persoon dacht of aan het doen was, zou eenzaamheid in de wereld misschien ophouden te bestaan.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Tussen twee roze marmeren kolommen stond Donatello's Magdalena op hoge leeftijd. In één schokkend moment werd alles me duidelijk. Een uitgemergelde figuur met wilde holle ogen in diepe oogkassen en ingevallen wangen, geteisterd door de tijd in de wildernis, haar handen tegen elkaar, biddend. Ze was blootsvoets, haar dunne benen wijd gespreid, naakt, niet kunstzinnig naakt, slechts bedekt door in de knoop zittend haar dat tot haar knieën reikte. In haar openstaande mond stonden slechts twee tanden als kleine grafstenen. Haar verschrompelde benen zo wijd uit elkaar en haar gekromde tenen die haar aan de aarde nagelden terwijl ze verlangde naar de hemel. Ik rilde.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Beelden, zijnde driedimensionale objecten in plaats van tweedimensionale schilderijen, zijn echter dan schilderijen,” zei een heer. “Daarom zijn ze in staat een bedrieglijker illusie te creëren – dat wil zeggen dat beeldhouwkunst de hoogste kunstvorm is.”
“Daar ben ik het geheel mee oneens,” zei ik terwijl ik een paar stappen achter Galileo stond. Op het moment dat hij me herkende, strekte zijn glimlach zich helemaal uit tot de bult onder zijn oog. Hij opende hun kring om me naar voren te laten komen.
“Wat denkt de signorina?” spoorde een heer aan, alsof een dame die een mening durfde te uiten een noviteit was.
Ik kende deze mannen niet, maar ik stortte me in de discussie, hun kunstmatige manier van spreken aannemend. “Reliëf dat het gezichtsvermogen misleidt ligt net zozeer binnen het bereik van de schilderkunst als van de beeldhouwkunst omdat met schilderen alle kleuren van de natuur vorm kunnen worden gegeven, waar de beeldhouwkunst slechts licht en donker tot haar beschikking heeft. Hoewel de beeldhouwkunst diepte creëert die door aanraking wordt waargenomen, verwerft de schilderkunst diepte zonder dat voordeel. Daarin ligt de grotere uitdaging en derhalve haar superioriteit.”
“De signorina heeft gelijk,” bracht Galileo in. “Wat is er zo indrukwekkend aan het nabootsen van de beeldhouwster, de Natuur, door de natuur zelf, steen, te gebruiken om volume te creëren?” Hij wendde zich tot mij voor mijn instemming. “ Van de twee is de schilderkunst de superieure, maar om meer dan één reden. De schilderkunst, zijnde tweedimensionaal, staat verder van de realiteit, en hoe verder de middelen om na te bootsen staan van datgene wat nagebootst moet worden, des te bewonderenswaardiger de nabootsing zal zijn.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Als aan de grond genageld stond ik voor Masaccio’s Verbanning uit het paradijs. In een sombere, bruine omgeving, die in niets leek op een tuin, hield Adam zijn gebogen hoofd bedekt met zijn handen. Eva’s ogen waren gewonde holtes die bijna dicht waren geknepen en haar openstaande mond uitte een gekwelde kreet die door de tijd echode en in mijn hart weergalmde. Het pathos van hun schaamte ontroerde me zo erg dat mijn benen verslapten. Ik hield me vast aan de stenen balustrade. Tussen Eva en mij voelde ik geen kloof van eeuwen gapen.
“Ik wil haar in mijn armen nemen om haar te troosten,” zei ik zacht.
“Michelangelo, Rafaël en Botticelli zaten precies hier dit fresco na te tekenen,” zei Pietro met een nonchalance alsof hij meer dan honderd jaar geleden tussen ze had gestaan.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“When Constantine was told that the Roman rabble had stoned the head of his statue, he raised his hands to his head and said, ‘How remarkable. I don’t feel the least bit hurt.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Non esiste un ingresso che immetta nella fortezza dell'anima.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“But even one-way love, fleeting love, is better than no love at all. I’m grateful for having had the feeling.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Palmira. She’s like an apparition floating unknowingly into her future,' I said. 'Here for too brief a time.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“I leaned out the window to feel the night’s deep blue, the same dark air that surrounded him in Genoa or Paris or wherever he was. I would give a great deal to know what he was thinking right at this moment. If a person could know for certain what the other person was thinking or doing, then loneliness might cease to exist in the world.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Which one is really my child? The one I brought forth with my own groans who has no liking for the thing I love most in all the world, or the stranger’s child whom fate placed in my life, the one who is absorbing and treasuring every word I give her, whose eyes are learning every day, whom I would love to teach...”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Just think. We’re whizzing through the universe.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Sì. Ma la bellezza non è tutto. E' meglio essere assetati di bellezza e comprenderla, che essere belli e basta. Alla fine la vita risulta più ricca. Un giorno forse lo imparerà.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia