Misdaad op Sardinië Quotes

“Geef ons een zonsondergang van een verdronken zon, geef ons een vuurrode dageraad.
Praat met de beuk en de eik, praat met de overweldigende donder.
En toon wonderen als het laatste uur daar is, wanneer de blik een glimlach ontlokt, de lamp de nachtvlinder verleidt, de kinderen een droom omhelzen, de olmen een tijd van twijgen aanduiden, de heuvels worden neergedrukt door het Niets.
En toon de verblindende pijl, de hemel die tot uitbarsting komt…
Toon de harmonische kleuren, wanneer de ademhaling stopt en de vingers droefheden tekenen, de kinderen van glimlachen dromen, de rotsen naar de stilte luisteren, de cipressen de horizon opensplijten.
Toon de rust die terugkeert, de hemel die trilt…
Praat met het blaadje en de bloem, praat met de dag die verstrijkt.
Geef ons een stevige, zekere hartslag.
Geef ons, nu,
rust.”
― Marcello Fois, Misdaad op Sardinië: Intriges op een Italiaans eiland

“Bovenaan is de Orthobene volkomen verlaten. De lucht is er zo schoon, het landschap zo helder, dat het lijkt alsof het zich in het middelpunt van het licht bevindt. Het groen is glanzend, het bruin is stralend, het grijs van het graniet is zilverachtig. Antonio Ballero zou hier niet van houden, denk ik, dit kristal is niks voor hem, want zijn verf is onzichtbaar, als amandelmelk tussen het wit, als roet tussen het zwart, als steekvlammen tussen het rood. Bovendien is zijn penseelvoering veel te beminnelijk voor dit landschap van wrede, ondraaglijke schittering. In dat soort gedachten ben ik verzonken wanneer het geritsel op enkele passen van me ineens verandert in het knerpen van vertrapte takken. Ik draai me met een ruk om.”
― Marcello Fois, Misdaad op Sardinië: Intriges op een Italiaans eiland