Lux perpetua Quotes

“Prawda jest córą czasu poczętą w przypadkowym i krótkotrwałym romansie ze zbiegiem okoliczności.”
― Andrzej Sapkowski, Lux perpetua

“Conozco algo la política, sé que tiene dos fines alternativos: uno es el entendimiento, el otro el conflicto. El entendimiento se alcanza cuando uno de los bandos finge que se traga las trolas que le cuenta el otro bando.”
― Andrzej Sapkowski, Lux perpetua

“Zaznał pełnych litości spojrzeń, zająknień, współczującego kiwania głową, doświadczył niby to solidarnych męskich uścisków i niby to kamrackich walnięć w bark. Nasłuchał się apeli, by się trzymał i był twardym. Powodujących, że od razu miękł i przestawał się trzymać, choć jeszcze przed momentem było, zdawałoby się, już całkiem dobrze.”
― Andrzej Sapkowski, Lux perpetua

“Reynevan schylił się nad Enchiridionem i w głos odczytał formułę zaklęcia, sunąc po wersach amuletem. Obłok w lustrze zgęstniał. I zauważalnie zwiększył rozmiary. Reynevan uniósł ręce.
- Benedictus qui venis!
- Quare - tchnął obłok cichym, świszczącym wydechem - inquietasti me?
- Erit nobis visio omnium sicut verba libri signati. Imieniem wielkim Tetragramaton rozkazuję ci, duchu, odpieczętować księgę tajemnic i zrozumiałym dla nas uczynić jej słowa.
- Pocałuj mnie - zaszeptał duch - w moją astralną dupę.”
― Andrzej Sapkowski, Lux perpetua

“W tym samym momencie Samson Miodek wyciągnął potężne ramiona, ułapił dwóch sowinieckich knechtów za czupryny i gruchnął ich głowami o blat, aż podskoczyły i posypały się naczynia. Smetiak, wykazując refleks, chwycił ze stołu lipową misę i z całej siły walnął nią olbrzyma w czoło. Misa pękła na dwoje. Samson pomrugał oczami.
- Gratuluję, dobry człowieku - powiedział. - Udało ci się mnie wkurwić.”
― Andrzej Sapkowski, Lux perpetua

“Особенно ожесточенное и наиболее успешное сопротивление оказывала одна группа под командованием рыцаря в полных доспехах на защищенном панцирем коне.
– Кацеры, курвы! – рычал из-под поднятого забрала салада рыцарь, рубя вокруг себя большим мечом. – Ану сюда! Ну же! На поединок, один на один! Кто на меня? Ну, подходи кто-нибудь!
Шарлей подъехал к Рейневану, сунул ему в руку пражское «предательское» ружье с тлеющим фитилем.
– Подойди, – выдохнул он, – раз просит.
Рейневан вытер с лица пот и кровь. Подъехал рысью, поднял самопал и пальнул рыцарю прямо в лицо.
Этого было достаточно.”
― Andrzej Sapkowski, Lux perpetua