Status Update

Mohammad Hanifeh is on page 232 of 352

احساس می‌کردم وقتی آدم تنها می‌شود، تمامی غم دنیا در وجودش خیمه می‌زند. احساس می‌کند آن‌قدر از دیگران دور شده که دیگر هیچ‌وقت نمی‌تواند به آن‌ها نزدیک شود. می‌بیند میان این همه آدم، حسابی تنهاست. یعنی هیچ‌کس را ندارد.

— Nov 30, 2016 04:40AM

Like flag

Mohammad’s Previous Updates

Mohammad Hanifeh is on page 282 of 352

— Nov 30, 2016 07:56AM

Mohammad Hanifeh is on page 177 of 352

چقدر انسان تنهاست.
مثل پر کاه در هوای طوفانی.

— Nov 29, 2016 02:34PM

Mohammad Hanifeh is on page 156 of 352

— Nov 26, 2016 02:07PM

Mohammad Hanifeh is on page 127 of 352

— Nov 23, 2016 03:27AM

Mohammad Hanifeh is on page 109 of 352

— Nov 23, 2016 01:58AM

Mohammad Hanifeh is on page 90 of 352

حسرت می‌خورد به چرخی که در شبانه‌روز حتماً می‌گشت و او در هیچ کجای آن جا نداشت، به سکوت خو می‌گرفت و آن‌قدر بی‌حضور شده‌بود که همه فراموشش کرده‌بودند. انگار به دنیا آمده‌بود که تنها باشد.

— Nov 07, 2016 09:38AM

Mohammad Hanifeh is on page 80 of 352

— Nov 06, 2016 11:06AM

Mohammad Hanifeh is on page 72 of 352

امّا روزگار همیشه یکجور نبود. روزهای خوب بود و روزهای بد هم بود. و ما بزرگ‌تر که می‌شدیم، بدتر می‌شد.

— Nov 06, 2016 10:43AM

Mohammad Hanifeh is on page 32 of 352

پدر خیال می‌کرد آدم وقتی در حجرهٔ خودش تنها باشد، تنهاست. نمی‌دانست تنهایی را فقط در شلوغی می‌شود حس کرد.

— Nov 06, 2016 06:55AM