Nova > Recent Status Updates

کامو کجا بودی همه عمرم؟ چجوریه که بیگانه‌تو تا حالا دو سه بار خوندم و هنوز گنگه برام ولی حالا طاعونت شروع نشده داره دلبری میکنه. اصلا همون دو صفحه ی اول گرفت منو.

From Eco's Postscript:
- "Postmodern" is a term bon à tout faire. It is applied today to anything the user of the term happens to like. Further, there seems to be an attempt to make it increasingly retroactive: first it was apparently applied to certain writers or artists active in the last 20 years, then still further back. And this reverse procedure continues; soon the Postmodern category will include Homer!

Here I am; At the climax of Adso's infernal reverie...
And guess what f-ing epic song just came up on shuffle!
"Close your eyes
Feel the ocean where passion lies
Silently the senses
Abandon all defenses
A place between sleep and awake
End of innocence, unending masquerade
That's where I'll wait for you
Hold me near you
So close I sear you
Seeing, believing
Dreaming, deceiving"

SLEEPWALKER - NIGHTWISH

Soooo Rick & Morty went on one of their usual interdimensional trips to some alternate reality/parallel universe and brought us back this book as a souvenir I guess?! 😁

از اونجایی که در متن انگلیسی نام گل سرخ جملاتی به لاتین باقی گذاشته شده، تا الان فقط از ترجمه های این کتاب بهره میبردم. اما حالا که کم کم به به انتهای سفر قرون وسطاییم به دیر پدر ابو نزدیک میشم، دیگه وقتشه که پیش زمینه تاریخی ای که یاد گرفتم رو هم به کمک بخش اول همین کتاب تثبیت کنم.

با اینکه نقد و یادداشت های جناب لیری از کافی هم کافی تره اما باز هم پیدا کردن اتفاقی این اولین و کمیابترین چاپ و شیرینترین ترجمه انگلیسی معماهای منسوب به کائلیوس فیرمیانوس سیمفوزیوس خالی از لطف نیست. در مقایسه، هرچقدر لیری آکادمیک و جامع و ریز به ریز نکات رو توضیح میده اما یادداشت های خانم دو بوا (پِک) کلی و مختصر و مفید هستند.

چرا؟ چرا؟ آقای مترجم چرا؟ آخه چرا اوروبوروس رو یوروبوروها ترجمه کردی؟!!! آخه لای یه کتاب اسطوره شناسیو باز میکردی یه تحقیقی میکردی خب برادر من!

از اواسط القضایا انگاری مترجم حوصلش سر رفته. نصف لذت کتاب رو ضایع کرده با این ترجمه ی پرت و پلاش. حالا که با متن انگلیسی مقایسش میکنم میبینم که اگه از اول همونو خونده بودم دیگه نیازی به اینهمه ویکیپدیا خوانی بعد از هر قسمت برای صحت سنجی نبود و اینهمه هم زمان نمیبرد 😕 آخه نگاه! برداشته ایگدراسیل رو به جای وجه تسمیه ی درخت جهان به نورن ها نسبت داده 🤦🏻‍♀️

خب اوکی چستر یکی از توابع چشایره که طی ماجراهایی محلی نیشخند یه گربه بخصوصی رو مد کرده، باشه! ولی ما تموم عمرمون اون گربه رو با اسم گربه‌ی چشایر شناختیم نه گربه‌ی چستر اقای مترجم 🤦🏻‍♀️

اگه شرایط کاری اجازه بدن ما یکم کتاب بخونیم 😅

فقط خواستم بگم که من "سیمپلی سی سی موس" رو خوندم
Simply Sisi mouse
اما درواقع این بود:
Simplicissimus
همین 😁

فقط خواستم بگم که من "سیمپلی سی سی موس" رو خوندم
Simply Sisi mouse
اما درواقع این بود:
Simplicissimus
همین 😁

نوشته "شاهزاده خانم کاکل شالیزار"، ولی شما بخونید "کوشینادا هیمه".
نوشته "نرینه شجاع سریع و بیباک"، ولی شما بخونید "سوسانو".
اون شمشیر توی دم افعی هشت سر هم اسمش "کوساناگی" هست که به همراه یه آینه و یه تیکه جواهر، گنجینه‌‌های ملی ژاپن محسوب میشن. و در حقیقت هدیه‌هایی بودن که سوسانو به کمکشون تونست دل خواهرش "آماتراسو"، الهه آفتاب رو بلاخره بدست بیاره که ببخشدش و باهاش آشتی کنه.

نوشته "شاهزاده خانم کاکل شالیزار"، ولی شما بخونید "کوشینادا هیمه".
نوشته "نرینه شجاع سریع و بیباک"، ولی شما بخونید "سوسانو".
اون شمشیر توی دم افعی هشت سر هم اسمش "کوساناگی" هست که به همراه یه آینه و یه تیکه جواهر، گنجینه‌‌های ملی ژاپن محسوب میشن. و در واقع هدیه‌هایی بودن که سوسانو به کمکشون تونست دل خواهرش "آماتراسو"، الهه آفتاب رو بلاخره بدست بیاره که ببخشدش و باهاش آشتی کنه.

Eco's "The name of the Rose" Flashback:
In the conversation on laughter, between William of Baskerville and the abbey scholars in the scriptorium on the second day, there was talk of some witty riddles by an unknown African poet going by the name of Symphosius...

Eco's "The name of the Rose" Flashback:
In the conversation on laughter, between William of Baskerville and the abbey's scholars in the scriptorium on the second day, there was talk of some witty riddles by an unknown African poet going by the name of Symphosius...

Eco's "The name of the Rose" Flashback:
In the conversation on laughter, between William of Baskerville and the abbey's scholars in the scriptorium on the second day, there was talk of some witty riddles by an unknown African poet going by the name of Symphosius...

"Many rooms to explore, but the doors look the same.
I am lost I can't even remember my name."

Every time they step into the library, for some reason, this DaftPunk song starts replaying in my head.

"Many rooms to explore, but the doors look the same.
I am lost I can't even remember my name."

Every time they step into the library, for some reason, this DaftPunk song starts replaying in my head.

I took an exit to go through Borges for a couple of weeks since he has not only been an inspiration for this book but is also mentioned here as one of the characters (however on the complete opposite characteristics!). But now I'm back on track and I'm progressing again. And googling again 😅

This is it...
This is my book!
Just my kind of book!
Reading it slowly, trying to make it last.
Well, It's not everyday that I stumble upon a new favourite XD

ترجمه شهریار طاهری افتضاح محض بود. بعد از ۲۰ صفحه سوییچ کردم رو متن انگلیسی و اوقاتم شیرین‌تر شد. همچنین نسخه‌ی انگلیسی من ادیشن جدید "وینتج کلاسیکس" هست که پسگفتار نویسنده رو هم شامل میشه که در گودریدز به عنوان یک اثر جدا قابل اضافه کردن به کتابخانه هست.

ای مردم! همانا بدانید و آگاه باشید که از زیان‌کارانید اگر که اینهمه فیلم و کتابای تخمی-تخیلی ومپایری دیده و خونده باشید اما هنوز که هنوزه از اصل جنس غافل باشید!

طمعم در نیاز به دوست داشته شدن، تازه اکنون که دیگر پاسخ متقابلی نداشت افزون شده بود. من با نیازم تنها مانده بودم، بی‌دفاع، فرای قانون، و در تمنایم برای "دوستم بدار." به چه دلیل؟ فقط به بهانه‌ی ناکافی و پیش پا افتاده‌ی "چون من دوستت دارم".

بالای سر هر داستان عاشقانه‌ای این تفکر، هرچند وحشتناک و نادانسته، آویزان است که چگونه پایان می‌یابد. درست به این می‌ماند که درعین سلامت و نیرو بکوشیم به مرگمان فکر کنیم. تنها تفاوت میان پایان عشق و پایان زندگی این است که حداقل در مورد دوم خیالمان راحت است که بعد از مردن چیزی حس نخواهیم کرد. در مورد عشق چنین آسایشی وجود ندارد. چه کسی می‌داند که پایان یک رابطه لزوما پایان عشق و قطعا پایان زندگی نیست.

Banzai for Murakami-senpai! Couldn't take my eyes off of it for 80 pages straight. Yet, it was 3am by then and I had to force myself to put it away and get some sleep till 6.

- Years afterFrida and Diego died, friends remembered them as "sacred mosters". Their escapades and eccentricities were beyond the petty censurings of ordinary morality; not simply condoned, they were treasured and mythologized. As for being "monsters", the Riveras could harbor Trotsky, paint paeans to Stalin, build pagan temples, wave pistols, boast of eating human flesh, and carry on in their marriage...