Mümin > Recent Status Updates

Stephen King okumayı özlemişim.

Bir sürü öykü var ama hepsi birbirine benziyor, bir de arka kapak yazısını çok beğenmedim, tamam bu dehşet öyküleri içeren bir kitap ama bağlamından koparılmış bir işkence sahnesi arka kapak için hem çok aşırı derecede yaratıcılıktan uzak, hem de rahatsız edici olmuş.

Fuentes hikayelerinde, kahramanların yaşadıkları olaylar kadar yaşamadıklarını da anlatmayı beceriyor.

Aura: işte aradığım öykü. Uzun zamandır böylesi etkileyici bi öykü okumamıştım. Aura: bu ismi uzun süre unutmayacağım. İlk kez Carlos Fuentes kitabı var elimde, şimdiden kanım ısındı, atmosferine, cümlelerine. Ne öyküydü ama! Umarım diğerleri de böyledir.

Ona, "Çok korkunç hayvanlar bunlar!" dedim.
Gülümsedi. "Yo hayır! En kötüsü insandır." diye cevap verdi.

Günü gelince küçük tohum gerinir ve güneşe doğru ürkek, sevimli bir filiz sürer.

Sıkıntı öfkenin taktığı bir maskedir.

Uuuuuv çok heyecanlı :)

Yazarın üslubuna epey alıştım. Yine de türettiği kelimelerin yarattığı kafa karışıklığı bir nebze devam ediyor. Bunlar genelde mevcut kelimelerin değiştirilmesiyle oluşturulmuş sözcükler. Mesela bir tanesi kitabın adı olan Anathem: İngilizce Anthem ve Anathema kelimeleri baz alınarak uydurulmuş. Bu kavramların birçoğunun açıklamaları kitap içerisinde veriliyor neyse ki.

Kuru topraklar üzerinde yaratılan ilk yaratık olan Behemot, sedir ağacından daha büyük bir kuyruk ve pirinçten boruları andıran kemikleriyle devasa bir suaygırına benzemekteydi.

Zorlu bir okuma süreci olacak gibi, çok başka bir havası var kitabın, anladığım kadarıyla zaman kavramı hikayede önemli bir role sahip, felsefe ve bilime dokunan tartışmalar diyaloglarda şimdiden başladı bile. Ama dediğim gibi okuru epey yıpratan bir kitaba benziyor. O halde "Challenge Accepted!" :)

Daha önce Maupassant okumamıştım, fantastik hikayeleriyle başlamak istedim. Şu ana kadarki kısımda iki tane old-school dehşet öyküsü vardı. Oldukça kısa, Edgar Allan Poe tadını hafif de olsa veren öyküler denilebilir. Çok etkileyici olmasalar da bu tarzı seven birisi olarak kitabın kalanı için merak duyduğumu söyleyebilirim.

Kafamdaki bazı sorulara cevap bulmayı umduğum bir kitap. Başladım bakalım.

Tüm geleceği uçuruma doğru akan bir nehre dönüşmekteydi - o uçurumun çılgınca dönen girdabının ardındaysa yalnızca sis ve bulutlar görünüyordu.

Çok akıcı bir kitap cidden, teorik bir kitaptan ziyade polisiye roman tadı veriyor.

F. Altheim neredeyse bütün Moğol boylarının destansı şiirlerinde, ayrıca Türklerde "demirci" (tarkhan) sözünün aynı zamanda "kahraman" ve "yalnız, atlı savaşçı" anlamı taşıdığına işaret eder.

Elleri doğuştan hissiz olan bir insan gibiyim -günün birinde onlara hissetme yetisi dayatıldı. Ve diyorum ki: "Bakın! Ellerim var!" Ama etrafımdaki herkes "El ne demek?" diyor.

Öyle bir kitap ki burada öğrendiğim bilgilerle aynı anda game of thrones'la, ergenekon destanı'yla ve kabe'deki hacerül esved taşıyla ilgili kendimce çıkarımlar yapıyorum. O denli acayip bir kitap benim için.

Şimdiden çok şey öğretti, dolu bir kitap.