Narges Salmanizadeh > Recent Status Updates

جهالت و نادونی هم شاخ داره، هم دُم.. نمی شه این چند روز و بزنیم روی دور تند ؟ این نادون های اطرافمون غیب شن راحت شیم؟
به امید اتفاق های خوب پیشِ رو

جهالت و نادونی هم شاخ داره، هم دُم.. نمی شه این چند روز و بزنیم روی دور تند ؟ این نادون های اطرافمون غیب شن راحت شیم؟
به امید اتفاق های خوب پیشِ رو و ۴ سال دیگه آرامش داشتن

‎نخستین دقایق تکان دهنده و گمراه کننده عشق، درک مارا از اصل عشق منحرف کرده است. اجازه داده ایم داستان های عاشقانه مان خیلی زودتر از آنچه باید، تمام شود. ظاهرا درباره چگونگی آغاز عشق چیزهای زیادی میدانیم اما درباره چگونگی ادامه آن بسیار اندک..

‎جذاب ترین آدم ها آنهایی نیستند که بلافاصله او را قبول می کنند یا آنهایی که هیچ وقت به او شانسی نمی دهند، بلکه آنهایی اند که به دلایل ژرف- شاید یک گرفتاری عشقی دیگر، تعهد مذهبی یا استدلال سیاسی مخالف- او را پادرهوا معلق نگه می دارند.

‎ممکن است خیلی زود به این اطمینان برسیم که شخص مدنظر، خود معشوق است. اصلا لازم نبوده که باهم صحبت کنیم; حتی شاید نامش راهم ندانیم. آنچه اهمیت دارد، شم درونیست: حسی خودجوش که حتی بیش از پیش، صحیح و شایسته احترام به نظر می رسد، چرا که فرایند طبیعی منطق را دور زده

‎و بهترین حالت اینست که آدم از اتفاق خوبی که قرار است بیوفتد باخبر باشد درست مثل موقعی که قرار است برای کریسمس به او میکروسکوپ هدیه بدهند. و از طرفی بدترین حالت هم اینست که آدم از اتفاق بدی که قرار است بیوفتد باخبر باشد درست مثل موقعی که آدم می داند قرار است در یک روز به خصوص برای پر کردن دندانش به دندانپزشکی برود. اما من فکر می کنم از همه بدتر این حالت است که آدم نداند اتفاقی که قرار است بیفتد خوب است یا بد

کریستوفر یکی دیگه از شخصیت هایی که آرزو می کنم به واقعیت تبدیل شه.. کی رسیدگی میکنه به آرزوهای کتابیمون؟

‎حافظه من مثل یک فیلم است. به همین دلیل است که به راحتی می توانم چیزهای مختلف مثل مکالماتی که در این کتاب نوشته ام، لباس آدم ها و یا بوی آن ها را به حافظه بسپارم. چون حافظه من یک نوار بویایی دارد که مثل نوار صوتی آن کار می کند.
•
اه خدای من.. امان از حافظه قوی.. امان از ریز ریزِ جزئیات

کتاب مارو به جاهایی میکشونه وقتی هیج جا واسه ی رفتن نداریم..

آدم ها گیجم می کنند. دوتا دلیل دارد. دلیل اول آن که مردم می توانند بدون این که حتی یک کلمه بر زبان بیاورند; حرف های زیادی بزنند.
دلیل دوم اینست که مردم بیشتر اوقات موقع حرف زدن از استعاره استفاده می کنند. مثل:
او برق از سرم پراند
اونور چشم هایم بود
یه روز سگی بود

حرف حسابش چیه؟ خستم کرد

چقدر شیرینه.. شیرجه زدم توی داستان
حالا حالا هم به دنیای واقعی مسخرمون برنمیگردم

‎دنیای عزیز من از آن دست آدم هایی نیستم که بزرگترین ترس شان در زندگی تعقیب شدن توسط توانایی های بالقوه ی به فعل نرسیده در یک راهرو دراز است، بزرگترین ترس من اینست که وقتی در حمام هستم یکی بیاید خانه ام دزدی

‎دنیای عزیز من از آن دست آدم هایی نیستم که بزرگترین ترس شان در زندگی تعقیب شدن توسط توانایی های بالقوه ی به فعل نرسیده در یک راهرو دراز است، بزرگترین ترس من اینست که وقتی در حمام هستم یکی بیاید خانه ام دزدی

استر به ”خوب دیگه، موفق باشی” گفتن او فکر می کرد; عبارتی که همه ویژگی های سلاح کشنده را دارد.
”واقعا که مردم آفریدا شده اند تا یکدیگر را عذاب دهند”
•
جدی چرا جمله ای با این همه بار مثبت می تونه توی بعضی از موقعیت ها انقدر آذاردهنده باشه؟

وقتی کتاب میخواند فراموش کرد که تنها بود

مردم اغلب با کسانی که در فاصله دور قرار دارند، مهربانند. آن ها ادای مهربانی را درمی آورند; چیزی که هیچ هزینه ای ندارد. آنچه به دیگران ربط دارد، تاثیر ناچیزی روی آن ها می گذارد. از این رو، ادای مهربانی درآوردن آسان تر است از نامهربانی که فقط دردسر و ناراحتی ایجاد می کند. ادای مهربانی درآوردن باعث می شود آدم را راحت بگذارند

ان که لگام می زند، همیشه تصمیم می گیرد. کسی که کمتر می خواهد، قدرت بیشتری دارد. وقتی هوگو زنگ نمی زد، بی تردید به این دلیل نبود که با خود فکر می کرد:” حالا باید تمام مدت جلو خودم را بگیرم و تماس نگیرم”
•
بارزترین چیزی که شخص غیر عاشقِ کنترل کننده ی تصمیم گیرنده ی رابطه درگیرش نیست ”تعهد” و ”توجه” به شخص مفلوک خیلی عاشق هست که اون شخص خیلی عاشق هزارتا دلیل واسه خودش میاره که این بی توجهی و بی تعهدی رو توجیه کنه

برای حاد نشدن درد و رنج، باید جام های عشقی پیوسته پر شود
•
جاده ی بی انتهای درد و رنج قالب بر شور و اشتیاق، در عشق های یک طرفه

‎عشق باعث می شود آدم نگاه سنجشگرانه و نیروی قضاوتش را از دست بدهد.
‎+ ممکن است نیروی قضاوتش را از دست بدهد، اما نه سنجشگری اش را.. آدم سختگیرتر می شد. اگر معشوق رقت انگیزی تناقض و ضعفش را فاش کند، بر شدت عشق افزوده می شود

‎این چیزهای جزیی هست که دمار از روزگار آدم در میارن: دندون نهفته ای که فقط وقتی میری کمپینگ عرض اندام می کنه، مارگزیدگی درست جایی که موبایل آنتن نمی ده.پدربزرگ مادریم به خاطر نیش یه عنکبوت غیر سمی مرد، از ترس تلف شد. مادر مادرم به خاطر تشخیص اشتباه سرطانش کشته شد، یه جور تلقین پذیری نکبت غیر عادی که توی خونواده ما مورثیه.
‎می دونی یونگ گفته ترس از خورده شدن و ترس از تاریکی تو ناخودآگاه جمعی ماست؟

‎مردانی با ازدواج های ناموفق سعی می کردند مخ دختری را بزنند که قبلا به دلیلی که حالا یادشان نمی آمد قالش گذاشته بودند و حالا ناگهان به نظرشان می آمد که این هجران بزرگترین حسرت زندگیشان است
•
اهاااا پس که اینطور

‎زندگی واقعی، که سرانجام در روشنایی آشکار می شود، و تنها زندگیمان که به تمامی زیسته می شود ادبیات است
‎پروست

ادبیات برای آنان که به آنچه دارند خرسندند، برای آنان که از زندگی بدان گونه که هست راضی هستند، چیزی ندارد که بگوید. ادبیات خوراک جانهای نا خرسند و عاصی است، زبان رسای نا سازگاران و پناهگاه کسانی است که به آنچه دارند خرسند نیستند. انسان به ادبیات پناه می اورد تا نا شادمان، ناکامل نباشد

وای خیلی کند جلو میره.. کماکان نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم

براستی گزافه نیست اگر بگوییم آن زوجی که آثار گارسیلاسو، پترارک، گونگورا یا بودلر را خوانده اند، در قیاس با آدم های بی سوادی که سریال های بی مایه تلویزیونی آنان را بدل به موجوداتی ابله کرده، قدر لذت را بیشتر می دانند و بیشتر لذت می برند. در دنیایی بی سواد و بی بهره از ادبیات عشق و تمنا چیزی متفاوت با آنچه مایه ارضای حیوانات می شود نخواهد بود و هرگز نمی تواند از حد ارضای غرایز بدوی فراتر برود

-دوستت دارم خدا جون حاضرم همه ی خونه زندگیمو به خاطر تو بدم. حاضرم برات قربونی بکنم، گوسفند بکشم، حتی اگه بخوای زنم...
+من از تو خیلی راضیم ابراهیم. ای خدا! چقدر این ابراهیم سمپاتیکه. خیله خب می ذارم سیصد سال عمر کنه

اه نگاه کن چه کردم عجب دنیایی آفریدم.. واقعا بارک الله به خودم، واقعا که شق القمر کردم.. به به دریا رو ببین! همین اختراع دریا خودش ایده ی بی نظیری بود.. اون حیوون گنده بک که شاخ هاش از دهنش بیرون اومده کیه؟ آهان فیل! اون و کدوم روز خلق کردم؟ یادم نیست.. اونی که کنارشه چیه؟ ماموته؟! اه حالمو گرفت. خب در اولین روز عصر یخ می ره محو می شه
•
اینا زمزمه های خدا بود از لای ابرا همچین متفکرانه محوِ دنیایی که خلق کرده