Mohammadreza > Recent Status Updates

.
این کتاب دومین کتاب از صادق هدایته. کتاب اول اصفهان نصف جهان بود که معمولی بود.
اما با این کتاب تا الان میخکوب شدم. از پیش به نظرم پنج ستاره رو گرفته.
هم توصیفات و تشبیه‌هات به جا و به اندازه هستند و خیلی خوب داستان داره پیش می‌ره.
خیلی وقت بود داستان با این کیفیت نخونده بودم :)

امروز به دستم رسید و یک کله خوندمش. خوب بود اما کافی نبود به نظرم. انتظار بیشتری داشتم اما جوری هم نبود که بگم بد بود. به نظرم جا داشت یه خورده بیشتر توضیح بده.
انتظار بیشتر از اون جایی بود که فکر می‌کردم قراره کلی چیز جدید یاد بگیرم اما فقط یه سری چیز جدید یاد گرفتم.
گرچه لابد در عمل اینایی که گفته شد به این راحتی نباشن و قطعا سخت خواهند بود و اونموقع ارزشمند هست که آدم این نکات رو یادش بیاد :دی

به پایان آمد این قصه اما از جناب امیرخانی هنوز سه کتاب دیگر باقی است. که لابد می‌ره تا نمایشگاه کتاب بعدی اگر عمری باشه.

۷. اف _ هشتاد و پنجِ عینکیِ شیشه‌شکسته
۸. گاو میشِ دوازده‌سیلندر
۹. براق، مرکبی آسمانی، سپیدرنگ، با گوشی لرزان و یالی پرمو و دو بال در نزدیکی ران‌ها؛ که در هر گام، یک افق دید را می‌پیمود؛ که میراثِ ابراهیمِ خلیل بود و در اسرَا به رسولِ خاتم رسید!
------------
امیدوارم شب تنبلی نکنم و بیام یه کوچولو براش ریویو بنویسم.

فکر کنم حتی تا آخرش هم برم حداکثر نصف کتاب رو بتونم بفهمم و اگر حتی یک بار دیگه هم بخونم این فهمیدنه از یه حدی بالاتر نره و هنوز کلی ابهام بمونه. چون نیاز به توضیح خیلی خیلی بیشتری تا صرفا ترجمه بعضی کلمات سنگین و یا متن کوتاه داره.

6. پلیموثِ کورسیِ سیب‌فروش‌ها

۴. موتور وسپای فاق‌گلابی
۵. هجده‌چرخِ اتاق‌دار
--------------------
حتی اگر از قصد تلاش بکنم به رمان‌های امیرخانی کمتر از ۳ ستاره بدم هم باز نمی‌شه.
این کتاب کلا لحنش اینطوره که:
«داش‌ّمونه یِی چی بگی می‌زنیم شت و پتت می‌کنیم»
(با لحن لوتی‌گونه رانندگان هجده چرخ خوانده شود)
--------------------
دیگه از امیرخانی کتابی توی خونه ندارم و بایستی سه جلد آخر رو هم سفارش بدم تا مجموعه‌ی امیرخانی تکمیل بشه.

۳. اسبِ اینترنشنال
عجب ورقی بود برای خودش این آخوند...این یعنی ورقی است تک‌خال...این یعنی ورقی بود این» آخوند!»

بسی دشوار!

۲. تاکسی فیات، کبریتیِ دویست و دو

امیدوارم بتونم از پس این کتاب لابد سنگین بر بیام!
-
این کتاب رو بعد از یک ترم به قهقرا رفتن‌ به خاطر هد تی‌ای* بودن از استاد راهنما هدیه گرفتم :دی
البته همه تی‌ای*ها یک کتاب هدیه گرفتن که اسم کتاب‌هاشون رو پرسیدم و قراره اون‌ها رو بعدا بخونم. اینکه مهندسی بخونی و کتاب هدیه‌های عرفانی بگیری مشکل از ما نیست :دی بخاطر استاد با روحیات و خلقیات عرفانی هست
-
در این بازار اگر سودی است با درویش خرسند است
خدایا...
-
*HTA

شاهد اثر دیگری از جناب امیرخانی هستیم :دی
۱. مرسدس کوپه‌ی کروک آلبالویی متالیک

شیطونه می‌گه بیام از روندی که برنامه ریختم فاصله بگیریم و سیر ژاپن خوانی رو شروع کنم اما از طرفی از میون سه تا کتاب دیگه ای که از ژاپن دارم فقط یکی‌اش توی گود ریدز هست و می ترسم که یه دفعه رهاشون کنم! با ما همراه باشید!

«اگر بگویی آنجا [در ژاپن] ادب به نوعی مذهب است؛ از حرف من برداشت می‌شود که در ادب چیزی مقدس وجود دارد؛ به همین دلیل باید در اینجا به گونه‌ای موضوع را مطرح کرد که بدانیم در آنجا مذهب چیزی جز ادب نیست یا بهتر بگوییم: که مذهب جای خود را به ادب داده‌ است.»
----------

پ.ن: خوندن کتاب در دل سریال «وضعیت سفید» و در خونه‌ی مادر بزرگه.

بعد از قصه اول بغض کردم اما داستان‌های بعدی افت کردن.
-----
این کتاب رو به خاطر داستان فیلم «گاو» و اینکه از کتاب‌های تاریخ ادبیات دبیرستان بود، پارسال از نمایشگاه کتاب گرفتم :دی

« و چون چنین است زمان پدیده‌ای است طفیلی که از ترتیب و قبلیت و بعدیت حوادث بر می‌خیزد نه اینکه حوادث، قبلیت و بعدیت خود را از زمان بگیرند»
وایییییی چقدر من با این جمله حال کردم =) کاش بقیه‌اش رو هم نخونم و با فکر کردن بهشون برسم.
در حینی که این نهاد ناآرام جهانِ من شده مملو از عدم قطعیت و ناامیدی، چقدر این کتاب در جای خوبی قرار گرفته. بعد خوندن این جمله‌ها، شور و شعف بعد از حل کردن یه مسئله خوب ریاضی بهم دست داده ^_^

«حوادث اند که ترتیب دارند و آنگاه زمان از ترتیب ذاتی آنها اتخاذ می‌شود نه این‌که حوادث بر حسب زمان ترتیب می‌یابند.... اینک در پرتو تحلیل فوق درمی‌یابیم که حوادث، خودشان نسبت به هم تقدم و تآخر دارند و چون این تقدم و تاخر را به طور منتزع از خوادث در نظر بگیریم، بر آن زمان می‌نهیم در خارج مقیاس و ظرف مستقلی از اشیاء و حووادث به نام زمان وجود ندارد. آن‌چه وجود دارد تنها خود حوادث‌اند و ترتیب وجودی ‌آن‌ها.»

لابد قراره با این کتاب بهم فشار بیاد!
«هر جا از حرکت نشانی نباشد زمان هم راه ندارد»
این جمله برای من قشنگه چون حتی بدون خوندن این کتاب هم ذهنمو قلقلک می‌داد :دی
اما احتمالا قراره هم حرص بخورم و هم فشار! ایشالله که جناب سروش درسای شیمی‌ و فیزیک‌اش رو خوب خونده و بعد نشسته اینو نوشته.

چقدر نثر روونی داره! اگر نمی‌خواستم بخوابم می‌تونستم یه کله تمومش کنم :دی
به نظرم این اولین کتاب با ژانر ترسناک باشه که دارم می‌خونم. با اینکه داستان‌ها خواستن که ترسناک باشن اما داستان‌هایی که خودم از جن و زار در جنوب شنیدم یه چیز دیگه‌ان (چشمک) بخوام مثال بزنم در حد فیلم‌های «احضار» پتانسیل وحشت دارن :)))

خب به‌خاطر جناب سروش که در مقدمه گفته شتاب نگیرید منم میام اینو آروم آروم می‌خونم :دی

واقعا حوصله ندارم حاشیه‌های این کتاب رو بخونم درحالی که ۸۰ درصد کتاب حاشیه نویسی هست و ۲۰ درصدش می‌شه محتوای اصلی کتاب.
شذره (پاره‌ها - تکه‌های طلا*)
اول رو با حاشیه خوندم اما بقیه‌اش رو نمی‌تونم!
چرا دارم اینو می‌خونم؟! اینا همش زیر سر استاد راهنمام بوده!‌ در حالی که من مهندسی خوندم نه معارف!!
*Fragments

«آن روز هیچ‌وقت نمی‌آمد. رسول دخترش را نجات نداده بود، حرامش کرده بود.»
«رسول خانه‌ی خرمشهرشان یادش آمد. گل‌های کاغذی سرخابی، پرده‌های گلدوزی، بوی غذا، رنگینک، بوی شیر.»
به خانم مرعشی با پارتی بازی ۴ ستاره می‌دم برای این کتاب چون از جنوب نوشته :دی
پ.ن: در خوزستان بهش می‌گن شربت لگاح. ما بهش می‌گیم شربت طارونه. اگر به هرکدوم از استان‌های هم مرز خلیج فارس و لابد سیستان و بلوچستان سفر کردید حتما امتحانش کنید (چشمک)

«تو جنگه ندیدی. دروغ می‌گی که دیدی. اگه دیده بودی می‌دونستی فرقی نداره کی سر قبر کی گریه کنه. کی بچه‌ی کیه بزرگ کنه. می‌دونستی همین که زنده‌ن بس‌شونه.»