فــ کریمی

“به مسلمان ها گفته مى‌شود اَطیعوالرَّسولَ: باید از این پیامبر فرمان ببرید. تعیینى است، ولى تحمیلى نیست. چون وقتى مسلمانان به فرزند عبداللّه به عنوان نبى‌الله و رسول اللّه معتقد شدند و ایمان آوردند، زمینه قبول اطاعت او را با خود در دل دارند. تعیینى هست ولى تحمیلى نیست.

ولى امروز در این عصر غیبتِ امامِ معصومِ منصوبِ منصوص، در این عصر، امامت، دیگر تعیینى نیست؛ تحمیلى هم نیست؛ بلکه شناختنى و پذیرفتنى یا انتخابى است. بنابراین رابطه امت و امامت در عصر ما یک رابطه مشخص است. دقت بفرمایید! شناختن آگاهانه و پذیرفتن نه تعیین و نه تحمیل. شما در طول این قرن‌هاى متمادى هیچ جا خوانده‌اید یا از هیچ کس شنیده‌اید که مرجع تقلید و رهبر دینى را به مردم تحمیل کرده باشند و بگویند مجبورید از او تقلید کنید؟ آیا شما تا به حال شنیده یا خوانده‌اید؟ این امامت و امت نسبت به یکدیگر مسئول و متعهدند. با تعهد و مسئولیت متقابل.”
― Sayyid Mohammad Hosseini Beheshti, م‍ب‍ان‍ی‌ ن‍ظری‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌: گ‍ف‍ت‍اره‍ای‌ ح‍س‍ی‍ن‍ه‌ ارش‍اد و م‍ش‍ه‍د ب‍ه‌ان‍ض‍م‍ام‌ م‍ت‍ن‌ ک‍ام‍ل‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌ م‍ص‍وب‍ه‌ س‍ال‌ ۱۳۵۸

“باید به ذهنیت دانشجویان و جوانان و اعتقادات و روحیۀ اسلامی و انقلابی آنها، خیلی توجه بشود.
حقیقتاً جوانان موتور و راه‌اندازندۀ حرکت‌های بزرگ ـ هم مثبت و هم منفی ـ در جامعه هستند. اگر ما بتوانیم این مجموعۀ جوان بافرهنگ را که در نقطه‌ای به نام دانشگاه جمع شده‌اند، به‌سمت روحیۀ انقلابی و اسلامی جهت بدهیم، به نظرم می‌رسد که کشور و انقلاب، بزرگ‌ترین سود را از این بابت خواهد برد.
۱۳۶۸/۹/۲۱”
― انتشارات صهبا, عهد مشترک

“امام عسکری علیه‌السلام از قول جَدش نقل می‌کند که جَد بزرگوار ما فرموده است:
مؤمن، برادر پدر و مادریِ مؤمن است، «اَلمُؤمِنُ اَخُو المُؤمِنِ لِاُمَّهِ وَ اَبیهِ»،
یعنی ارتباط اینها و وثیقۀ میان اینها و پیوندی که میان دو مؤمن هست، پیوند برادریِ پدر و مادری است، نه برادریِ ناتنی حتی! این‌قدر اینها به هم نزدیکند. مراد از مؤمن کیست؟ .. آن‌که ایمان امام عسکری علیه‌السلام را دارد، آن‌کس که دنبال راه امام عسکری علیه‌السلام است. این چیست؟ این همان ارتباط مستحکم تشکیلاتی است میان امام و میان افراد و آحاد طرف‌داران و پیروان.
1351/11/27”
― انتشارات صهبا, حلقه سوم انسان 250ساله

“وقتی فرد به دلیل انجام ندادن کاری که باید انجام می‌داد، احساس گناه می‌کند، این فکر پدید می‌آید که پس کاری می‌شد کرد و فضای حاصل از این فکر، بسیار تسکین‌دهنده‌تر از حقایق اگزیستانسیال طاقت‌فرسای زندگی است.”
― Irvin D. Yalom, Existential Psychotherapy