M L Delshad

“آری ان روز چو میرفت کسی
داشتم امدنش را باور
من نمیدانستم معنی هرگز را
تو چرا بازنگشتی دیگر”
― هوشنگ ابتهاج

“1
،گر تو نمی بودی
کس نشانی گل و
منزل پروانه را نمی دانست

2
.دست می کشم از همه چیز
،از برای تو
مشغول تعریض
.پل صراط هستم

3
برایت
چندی از آن را بدل می کنم به انگشتر
قدری را گردن آویز
کمی را النگو
.از هر چه ماند نیز، شعر خواهم ساخت
.تاری از آفتاب را دزدیدم

4
.از تمام زنان زیبا، نشانی ات را می پرسم
،چرا که می دانم، زیبارویان جهان
.همه همسایه ی تو اند”
― قوبادی جه‌لی زاده

“من دختری را می‌شناسم که دلش می‌خواست با یک فلفل دلمه‌ای ازدواج کند، با یکی از آن سبزهای خیلی درخشانش که وقتی انگشتت را به پوستش می کشی از فرط تردی و تمیزی قرچ می کند. این دختر کتاب خیلی داشت، هنوز هم خیلی دارد. یک بار به‌اش گفتم:«همه پولهایت را در همه دوره های زندگیت داده ای بالای کتاب، آره؟» و او با سر تایید کرد و گفت شاید روزی با یک فلفل دلمه ای ازدواج کند. وقتی این جمله را می‌گفت نخندید و هیچ چیز در ظاهر یا نگاهش تغییر نکرد. حتی به نظر نمی‌آمد احساسش این باشد که دارد جمله عجیب یا بی‌ربطی می‌گوید و من در یک لحظه کشف کردم که همه اینها به خاطر کتابهاست؛ این که دوست من آدم تنهایی است به خاطر کتابهاست؛ این که آدم خوشحالی نیست به خاطر کتابهاست و این که آدم عجیبی است که فکر می‌کند می‌تواند با یک فلفل دلمه‌ای ازدواج کند هم به خاطر کتابهاست. به نظرم کتاب‌ها سازنده و نابود کننده‌اند، خطرناک و ضروری‌اند، دشمن و دوستند. به نظرم کتابها از آن چیزهایی هستند که زندگی آدم ها به قبل و بعد از آنها تقسیم می‌شود؛ مثل ازدواجند، خطرناک و ضروری. نمی‌شود کسی را به آن توصیه کرد و نمی‌شود کسی را از آن نهی کرد. زندگی با وجود آن‌ها سخت و بدون آنها ساده، اما بی بو و خاصیت است...”
― حبیبه جعفریان

“ای دوست! همچنان دل من مهربان توست”
― سعدی, غزلیات سعدی