Trouw Quotes

“Met zijn leer - handel altijd zó dat het een wet voor de gehele mensheid zou kunnen zijn - oefende hij grote invloed uit op Marx en Engels. En op Hannah Arendt, die thuis in Königsberg, op veertienjarige leeftijd de verzamelde werken van Kant ut de boekenkast pakte en ze aandachtig begon te lezen, een daad die haar denken en haar verdere leven zou bepalen.
Uiteindelijk brak ze met Kant. Zijn categorische imperatief ging haar niet ver genoeg, zijn moraalfilosofie hield na de Holocaust niet langer stand. 'Wij - tenminste de ouderen onder ons - zijn gedurende de jaren dertig en veertig getuige geweest van de totale ineenstorting van alle gevestigde normen in het publieke en private leven, niet alleen [...] in Hitlers Duitsland maar ook in Stalins Rusland.' In een tijd van crisis - en de gehele twintigste eeuw was een tijd van verwoesting, zoals haar Königsberg bewees - letten mensen niet op regels en wetten. Het enige wat volgens Arendt voor ieder individu telt is: 'Ik moet trouw zijn aan mezelf. Ik moet niets doen waarmee ik niet kan leven, waarvan ik de herinnering niet kan verdragen.”
― Jan Brokken, Baltische zielen: Lotgevallen in Estland, Letland en Litouwen

“Zelfs de kleinste wezens beschikken over een zenuwstelsel dat dopamine of aanverwante moleculen nodig heeft om tot zoek- en verzamelgedrag aan te zetten. De menselijke zenuwbanen zijn wellicht een complexere versie van de zenuwbanen die we aantreffen in bijen, maar ook hier zou de belofte wel eens meer gewicht in de schaal kunnen leggen dan het resultaat. De beloningen die door bloemen in het vooruitzicht worden gesteld voorzien de voedselzoekende door middel van dopamine van nieuwe energie, en experimenten met hommels hebben uitgewezen dat ze stoppen met nectar zoeken als deze neurotransmitter wordt geblokkeerd.
Dit vormt mede een verklaring voor het feit dat insecten soms trouw blijven aan bloemen die ze geen nectar opleveren. Zo zijn er bloemen die mannelijke vliegen aantrekken met feromonen in hun geur en tekeningen op hun blaadjes die op een vrouwelijke vlieg lijken. De paarinstincten van de vlieg worden door deze seksuele mimicry zo effectief gekaapt, dat hij ejaculeert op de bloem, terwijl hij zichzelf intussen vollaadt met stuifmeel. Dit is een vorm van 'insectenporno' in actie. Biologen noemen zo'n verschijnsel een 'supernormale prikkel'; die prikkel is supernormaal omdat het dier waarop de prikkel gericht is, deze aantrekkelijker vindt dan het origineel. Zulke prikkels bieden een overdreven versie van belangrijke signalen uit de omgeving zoals patronen en tekeningen, en weten zo een instinct een ander functie te geven dan waarvoor het was bedoeld. Maar net als mensen zijn niet alle insecten even vatbaar voor bepaalde prikkels, en sommige soorten bijen spelen op veilig, en keren alleen terug naar bloemen die kleine hoeveelheden nectar bieden, waar je echter wel op kunt rekenen.”
― Sue Stuart-Smith, The Well-Gardened Mind: The Restorative Power of Nature