“Benteley:
- Biliyorum, dedi. Hasta bir adamım. Ne kadar çok şey görürsem o kadar çok hastalanıyorum, öylesine hastayım ki kendimden başka her kesi hasta görüyorum. Çok kötü bir anlayış değil mi?
Eleanor bir solukta:
- Evet, dedi.
- Bütün bunları bir çekişte yıkmak istiyorum, fakat buna lüzum görmüyorum, çünkü nasıl olsa kendi kendisine çöküyor. Her şey çok zayıf ve kopmak üzere. Oyunlar, Lotari... bunların hepsi çocuk oyuncakları! Bütün bunları bir arada tutan, verilen söz, edilen yemindir. Bir adam diğer bir adamı öldürmeye gidiyor ve toplum tarafından alkışlanıyor. Neye inanıyoruz? Elimizde olan ne? Güçlü suçlulara yardım eden, akıllı suçlularız. Plastik büstlere edilen yeminler neye yarar?”
―
Philip K. Dick,
Solar Lottery
