“ماه مانند نرینه‌ای چشم‌چران است. پدر آفتاب را دوست داشت. خورشید برشته ‌می‌کند و می‌سوزاند و می‌جوشاند، کسی هم نمی‌تواند حتا از دور به چشم‌های خورشید خیره شود. سر را پایین می‌اندازد و چشم‌ها را می‌بندد. بی‌شرفی ماه از آن است که دور از چشم خورشید فرار می‌کند و راز شب‌ها را برملا می‌سازد”