“Μόνο αφότου έφυγε ο κυβερνήτης, ο Άντζελο συνειδητοποίησε ότι δεν τον είχε ρωτήσει πού πήγαινε, ούτε για πόσο καιρό. Ήθελε σχεδόν να τρέξει πίσω του, αλλά άλλαξε γνώμη. Αυτές οι ερωτήσεις, κατά βάθος, δεν τον ενδιέφεραν. Είχε καταλάβει ότι ο κυβερνήτης επιχειρούσε ένα από αυτά τα ταξίδια που δεν περιγράφονται με όρους προορισμού ή διάρκειας. Τα άφηνε όλα. Χωρίς να ξέρει ούτε ο ίδιος αν θα επέστρεφε κάποια μέρα ή όχι. «Οι ουρανοί μαζί σου» είπε τελικά ο Άντζελο, καθώς σκεφτόταν ότι οι άνθρωποι ομορφαίνουν τελικά μόνο από τις αποφάσεις που παίρνουν.”